از وقتی گوشی به دست شده، او را نه‌تنها نمی‌بینیم بلکه صدایش را هم نمی‌شنویم، همیشه در گوشه‌ای از اتاق نشسته و با دوستان مجازی اش مشغول بازی و گفت‌وگوست، اگر چه از عاقبت این کار بسیار هراس دارم، اما چه کنیم که دوره زمانه عوض شده و ما نمی‌توانیم بچه‌ها را مجبور کنیم مثل ما باشند و زندگی کنند. من پذیرفته ام تلفن همراه یار همیشگی بچه‌های امروز است، آنها نیازمند آنند و ما باید مطیع نیازشان باشیم.