به گزارش شبنم ها به نقل از طنین یاس ، گالیا توانگر -  اصغر نعیمی از سال ۱۳۶۸ فعالیت مطبوعاتی خود را به عنوان نویسنده و منتقد در نشریات مختلف شروع کرد. او کار خود را به عنوان برنامه‌ریز و دستیار کارگردان با فیلمسازانی نظیر کیانوش عیاری و فریدون جیرانی ادامه داد و سال 85 اولین فیلم بلند سینمایی خود با نام «بی‌وفا» را جلوی دوربین برد. فیلم «هایلایت» به نویسندگی وکارگردانی اصغر نعیمی بعد از فیلم هایی چون «بی‌وفا»، «سلام بر عشق» و «سایه‌های موازی» چهارمین ساخته وی محسوب می شود و برای اولین بار است که یک اثر از او موفق می‌شود به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کند.

نویسنده و کارگردان: اصغر نعیمی

تهیه کننده: ساسان سالورمحصول 1396

بازیگران: پژمان بازغی/آزاده زارعی/سام قریبیان/ مینا وحید/ الهه حصاری/ یزدان فتوحی/ شیوا طاهری/ جمشید هاشم پور.

خلاصه داستان: فیلم درامی ساده را با مضمون اجتماعی روایت می‌کند.

نقد فیلم: انتخاب اسم هایلایت جالب است؛ یکی به خاطر انتزاعی بودن کلمه هایلایت است و دیگری نمایاندن زوایای پنهان روابط بین افراد.

فیلم همان سوژه نخ نمای سنوات اخیر سینمای ایران را دنبال می کند؛ یعنی خیانت. در نتیجه برای شاخص شدن باید تلنگری به جا را در خود می داشت و از تار و پودی به هم تنیده بر خوردار می بود.

البته جای بسی امیدواری است که در این فیلم هم یک مرد خیانت دیده و هم یک زن که طعم خیانت را چشیده، شانه به شانه هم به تصویر کشیده می شوند. درواقع رعایت جانب انصاف برای نمایش آنچه که خیانت با یک مرد یا زن زخم خورده می کند، بزرگترین حسن فیلم است. اگر دائما گفته می شود؛ بانوان ازاین فیلم استقبال می کنند، شاید رازش درهمین تساوی موقعیت شخصیت اصلی زن و مرد فیلم هایلایت درمواجهه با خیانت است.

فیلم هر چند قصه جذابی دارد، اما از انسجام کافی برخوردار نیست و نمی تواند مخاطب را با خودهمراه کند. یکی از دلایلی که به این انسجام لطمه شدیدی وارد آورده و آن را تا سطح یک فیلم فارسی تنزل داده است، تصمیم گیری های مالیخولیایی و طنز گونه  دو شخصیت اصلی زن و مرد فیلم هایلایت در رویارویی با خیانت است. خیلی ساده باید بگوییم تصمیم می گیرند با هم شوند و رابطه عاطفی برقرار کنند تا در جهت التیام زخمی که خورده اند، تلافی کنند!

صحنه های برقراری رابطه عاطفی این دو آن قدر دم دستی و دبیرستانی به نمایش در آمده که تماشاگر روی صندلی اش در سینما از خنده به حالت غش می اُفتد! درست از زمان مطرح شدن این تصمیم توسط شخصیت اصلی مرد فیلم ( با بازی پژمان بازغی) فیلم کاملا دو پاره می گردد. به یک باره اُفت شدیدی حاصل شده و هایلایت از سطح یک فیلم اجتماعی به سطح یک فیلم طنز- که به هیچ وجه نمی توان آن را حتی طنز تلخ نامید- درمی اُفتد.  

در صورتی که می توانست نقطه ثقل فیلم کمک اصولی این دو زخم خورده به هم برای برون رفت منطقی و سازنده از وضعیت پیش آمده باشد. اتفاق بزرگ در این فیلم باید از همین منظر و پنجره رقم می خورد؛ نه پیگیری یک تصمیم دم دستی برای تلافی.

پایان فیلم البته جمله خوبی نشسته است. شخصیت اصلی زن فیلم می گوید:«چیزی که بد است، همیشه بد است.» با این حال این جمله ماندگارهم چون در پس زمینه انسجام خوبی ننشسته، بیشتر به یک دیکته اخلاقی می ماند.  

انتهای پیام/ غ