به گزارش شبنم ها، به نقل از فارس

شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

تبرک لحظاتمان با شهید حمید بیات:

شهید حمید بیات در تاریخ 11 اردیبهشت 37 در شهر همدان چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد و از طرف سپاه به جبهه اعزام و به عنوان رزمنده به ایفای مسؤولیت پرداخت. شهید حمید بیات در تاریخ 24 اردیبهشت 61 در شهر خرمشهر به دست دشمن بعثی به فیض شهادت نائل آمد. اکنون این شهید مفقودالاثر است.

آنچه می‌خوانیم وصیت‌نامه شهید حمید بیات است:

«بسم الله الرحمن الرحیم»

«و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون: هرگز گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند، بلکه آنها زنده ابدی هستند و نزد پروردگار خویش روزی می‌خورند».

ای روزم‌آوران حق مقاومت کنید و با استفاده از همه توانمندی‌های خود بر تصمیم و اراداه خویش بیفزائید تا پایگاه حق در برابرتان تجلی کند و بدانید که شما در نزد خداوند برترید و مطمئن باشید که خداوند پاداش این همه فداکاریتان را به صورت کامل عطا خواهد کرد.

خدایا هدایتم کن، می‌دانم که گمراهی چه بلای خطرناکی است، خدایا مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده تا حقایق وجودیم را ببینم و جمال زیبایی تو را مشاهده کنم، خدایا خوش دارم گمنام بمیرم، مرا در راه خودت ثابت‌قدم بدار.

پدر و مادرم از صمیم قلب به شما درود می‌فرستم و امیدوارم که مرا حلال کنید و امیدوارم روزی به آرزوی خود یعنی شهادت برسم و در راه جهاد با دشمن و کفر کشته شوم.

خواهر و برادرانم خداوند یاور و پشتیبان شما باشد و امیدوارم مرا را از دعای خیرتان فراموش نکنید و افتخار کنید که سعید و مهدی لباس پاسداری از اسلام را بر تن دارند.

مادرم همانند کوه استوار باش و لحظه‌ای از یاد خدا غافل مشو. آری مادرم زینب‌وار با ناملایمات دست و پنجه نرم کن. امروز افتخارمان این است که در راه خدا (اعتقادات دینی) جهاد می‌کنیم و به حقانیت راهمان کاملاً آگاهیم و غیر از این راهی را نخواهیم پیمود که در این راه پیروزیم و به درجه شهادت نائل می‌گردیم.

آری در این راه، اسلحه مرگبار خویش را بر فرق دشمن ذلیل نشانه می‌گیریم و به دستور قرآن حکیم:« آنان که از وطن هجرت کردند و از دیار خویش بیرون شدند و در راه خدا رنج کشیدند و جهاد کردند و کشته شدند همانا گناهان ایشان را بپوشانیم و آنها را به بهشت‌هایی درآوریم که در زیر آنها درخت‌ها و نهرهایی جاری است و این پاداش از جانب خداوند است».

انتهای پیام/