به گزارش شبنم ها به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، به قلم پریا عدالت پور: پدیده خلقت زن به گونه‌ای است که از نظر فیزیولوژیکی می‌تواند بارور شده و زایمان طبیعی داشته باشد؛ زایمان طبیعی بهترین شیوه فرزندآوری است زیرا جنین به طور کامل رشد می‌کند و پس از آن با پارگی کیسه آب و درد زایمان به دنیا می‌آید.

جنین در مرحله  انتقال زایمان چگونه است؟

با شروع و پیشرفت دردهای زایمانی، سر جنین ( که در روزها یا هفته های آخر بارداری وارد لگن شده بود) به عریض ترین قسمت لگن حرکت می کند و در این حین مرتب تغییر وضعیت می دهد و می چرخد و البته به مثانه و راست روده شما بیشتر فشار وارد می کند. در طی زایمان و بیشتر در مرحله  دوم، جمجمه جنین تحت فشار بدن شما قرار می گیرد و بطور مرتب تغییر شکل می دهد. به همین علت اگر سر نوزادتان کشیده به نظر می رسد و یا قسمتی از آن به نظر تغییر شکل یافته می رسد، نگران نباشید چون این حالت به علت همین فشارهای لگن به سر جنین ایجاد شده است و بعد از یکی دو روز کاملا ًبر طرف می شود. استخوان های جمجمه جنین در همه جا کاملاً سفت نشده اند و نقاط نرمی بنام فونتانل و یا ملاج در جلو و پشت سر نوزاد وجود دارند. این نقاط نرم به استخوان های جمجمه اجازه می دهند که در برخی نقاط بر روی هم بخوابند و در مجرای زایمانی بهتر جای گیرند. بطور طبیعی نوزاد با سر به دنیا می آید. البته می تواند با پاها، باسن، صورت(حالتی بین سر و صورت) نیز به دنیا بیاید ولی مطلوب ترین حالت همان حالت سر می باشد و از حالت های مختلف سر، حالتی بهتر و شایع تر از بقیه است که صورت جنین به پشت مادر باشد.

مرحله تولد نوزاد

ناحیه تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد. هنگامی که دهانه رحم 10 سانتی متر باز شد، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید (معولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی را خواهید داشت). بهتر است زور زدن شما همراه با یک بازدم آهسته باشد. بیش از 6-5 ثانیه نفستان را حبس نکنید. در صورتی که پس از 30 دقیقه پیشرفتی نکردید و جنین نزول نکرده است (پایین نیامده است)، وضعیت سر پا نشستن نیز می تواند کمک کند. نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم (عضله کف قفسه سینه) صورت می پذیرد. هر چند این مجرا حدود 10 سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است 20 دقیقه تا دو ساعت (در زایمان های مشکل) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند. هنگامی که سرجنین کاملاً پایین آمد و به پرینه فشار آورد، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد. آخرین انقباض قبل از زایمان سر، احتمالاً باعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود. بعد از تولد سر، یک شانه و سپس شانه بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید. قسمت مشکل زایمان در درجه  اوّل همان سر است. زایمان شانه اوّل نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیه بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد. دراین مرحله نوزاد هنوز از طریق بند ناف به شما متصل است. ماما یا پزشکتان بند ناف را در دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اوّل با دو پنس آنرا می بندد و سپس می چیند.

خروج جفت در زایمان طبیعی

جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیواره رحم و از طریق بند ناف به جنین وصل است. مسئولیت تغذیه و اکسیژن‌رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد.

پس از تولد نوزاد، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند. پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیواره  رحم جدا کرده و آنرا به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه است.

پس از خروج جفت، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیاتومی می کند (در صورتی که انجام شده باشد) بخیه ها را با نخ های قابل جذب انجام می دهند که در عرض 20 – 15 روز جذب می شوند. نوزادتان کاملاً بررسی می شود و به شما داده می شود. بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید. این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند، هم جریان شیر زودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اوّلیه بر می گردد (به علت هورمون‌های مترشحه در اثر مکیدن پستان).

مزایای زایمان طبیعی

 مدت بستری شدن و  توانایی بازگشت به کارهای عادی و روزمره بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است و مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند زودتر به خانواده خود ملحق می شوند. حجم خونی که مادر طی زایمان طبیعی از دست می دهد تقریباً نصف یک عمل سزارین است لذا خطر خونریزی و کم خونی، در یک زایمان طبیعی خیلی کمتر از زایمان به طریق سزارین است. خطرات و ریسک بیهوشی برای زایمان طبیعی وجود ندارد، درحالیکه برای مادرانی که به روش سزارین زایمان می‌نمایند این خطرات اجتناب ناپذیر است. از نظر اقتصادی زایمان طبیعی به نفع مادر، بیمارستان و جامعه می باشد. درصد ابتلاء به عفونت در بین مادران سزارین شده بیشتر از مادرانی است که زایمان طبیعی نموده اند.

مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند در دادن آغوز به نوزاد خود موفق تر هستند چرا که خوردن آغوز یا کلستروم به عنوان اولین واکسن برای کودک منافع بسیاری دارد. مادرانی که زایمان طبیعی کرده اند در امر شیردهی به نوزاد خود موفق تر از مادرانی می باشند که بطریقه سزارین نوزاد خود را بدنیا آورده‌اند. 

پس از زایمان طبیعی، مادران با انجام ورزش‌های مناسب، به مراتب سریعتر از زمانی که سزارین می‌شوند، می‌توانند تناسب اندام خود را به دست آورند. بطور متوسط مدت اقامت مادران سزارینی در بیمارستان 2 برابر و نیم مادرانی است که زایمان طبیعی داشته‌اند. در مدت انجام عمل سزارین ممکن است از بیهوشی عمومی استفاده شود، در نتیجه تماس اولیه نوزاد با مادر و شروع شیردهی به نوزاد به تاخیر می‌افتد.

توصیه ها به مادران در زایمان طبیعی

ترس و هراس بی مورد از زایمان را از خود دور  کنید. به منظور کسب اطلاعات بیشتر در مورد حاملگی و زایمان و حل مشکلات خود به افراد مجرب و آموزش دیده در مراکز بهداشتی درمانی مراجعه کنید. آنها قادر خواهند بود شما را راهنمائی کنند.

برای اطمینان از سیر طبیعی حاملگی و تامین سلامتی خود و نوزادتان حتماً بطور مستمر در دوران بارداری به مراکز بهداشتی درمانی، ماما و یا پزشک مراجعه و به توصیه های بهداشتی آنان، عمل نمائید.

انجام معاینه داخلی (توسط پزشک) در سه ماهه آخر دوران بارداری می تواند به آنها کمک کند تا در مورد نحوه زایمان شما آسانتر تصمیم بگیرند.

رعایت برنامه تنظیم خانواده و فاصله گذاری مناسب بین حاملگیها از نکات حائز اهمیتی است که می تواند در داشتن زایمان ایمن موثر باشد.

استفاده از تکنیکهای پیشرفته مانند سونوگرافی برای ارزیابی وضعیت جنینی و مادر گاهی ضروری است لذا طبق توصیه پزشک حتماً آنرا انجام دهد.

به پزشک یا مامای خود اعتماد کنید و به او اجازه دهید در مورد نحوه زایمان شما تصمیم بگیرد . هرگز به دلیل ترس از درد زایمان که یک امر طبیعی است سزارین را به زایمان طبیعی ترجیح ندهید.

بخاطر داشته باشید در صورتی باید زایمان شما بوسیله سزارین انجام شود که امکان زایمان طبیعی برایتان وجود نداشته باشد.