به گزارش شبنم ها سال‌ها پیش کیسینجر گفته بود: آیت‌الله خمینی، غرب را با بحران جدی برنامه‌ریزی مواجه کرد، تصمیمات او آن‌چنان رعدآسا بود که مجال هر نوع تفکر و برنامه‌ریزی را از سیاستمداران و نظریه‌پردازان سیاسی می‌گرفت.

این سیاستمدار کهنه کار آمریکایی همان سال‌های آغازین انقلاب اسلامی اذعان کرد: هیچ ‌کس نمی‌توانست تصمیمات رهبر ایران را از پیش حدس بزند.

هنری کسینجر با اعتراف به این که امام خمینی حتی در دشمنی خود نیز خلوص نیت داشت، می‌گوید: او با معیارهای دیگری، غیر از معیارهای شناخته‌شده در دنیا، سخن می‌گفت و عمل می‌کرد، گویی از جایی دیگر الهام می‌گرفت، دشمنی رهبر ایرانیان با غرب، برگرفته از تعالیم الهی او بود.

اینگونه اظهارات کسینجر و دیگر سیاستمداران شاخص جهان درباره بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به وضوح نشان می‌دهد معادلات و پارادایم جهان تغییر پیداکرده است.

این سخنان حاکی از آن است که حتی اندیشمندان غربی نیز دریافته‌اند که دوران دوقطبی لیبرالیسم_کمونیسم به سرآمده و قدرت نوظهور دیگری با منشأ آسمانی و الهی پا به عرصه گذاشته و شرق و غرب را به چالش کشیده است.

چالشی که آغاز راه است؛ غرب و شرق که سال‌ها با دو گفتمان به ظاهر متفاوت با هم نزاع و درگیری داشتند، امروز هر دو موجودیت سیاسی خود را در مقابل چنین گفتمانی در خطر دیده‌اند.

آنان دو راه بیشتر نداشتند یا باید فراگیری حکمرانی مبتنی بر اندیشه الهی را در مقابل حکمرانی اُمانیستی زمینی به رسمیت می‌شناختند و افول و اضمحلال خود به نظاره می‌نشستند یا با همه توان در مقابل این گفتمان جدید صف آرایی می‌کردند.

غرب و شرق موجودیت خود را آسان به‌دست‌ نیاورده بودند که به آسانی از دست بدهند. گزینه دوم و مبارزه تمام عیار و همه جانبه با گفتمان الهی امام خمینی را انتخاب کردند.

متفکران غرب که از نفوذ اندیشه‌های امام در جهان و سرعت گسترش آن آگاه شده بودند، راهی جز مبارزه با گفتمان اسلام ناب محمدی نیافتند و در برابر انقلاب اسلامی متحد شدند.

مستکبران عالم پس از گذشت سال‌ها از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان مسیر مبارزه همه جانبه با این گفتمان را تنها راه ادامه حیات خود می‌دانند اما با این واقعیت روبرو شده اند که دامنه نفوذ بین المللی گفتمان انقلاب اسلامی روز به روز وسیع تر و عرصه بر لیبرالیسم و نظام‌های سیاسی و حکمرانی صرفا بشری تنگ‌تر شده و روز به روز شرایطشان دشوارتر می‌شود.

“یُریدونَ لِیُطفِئوا نورَ اللَّهِ بِأَفواهِهِم وَاللَّهُ مُتِمُّ نورِهِ وَلَو کَرِهَ الکافِرونَ”
آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولی خدا نور خود را کامل می‌کند هر چند کافران خوش نداشته باشند!

احمد شعبانی راد پژوهش‌گر حکمرانی و فلسفه