18. تير 1394 - 10:40   |   کد مطلب: 6443
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمومنین علی (ع)
اول مظلوم عالم
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمومنین علی (ع)

ماه رمضان ماه بندگی است و ماه اسوه بندگی امیرالمؤمنین علی‌بن ابیطالب است(ع) که در این ماه به شهادت رسیده است. در فضیلت امام علی(ع) سخن گفتن، کار خسی چو من نیست. فضایل آن حضرت بی شمار است چنانکه رسول خدا(ص) فرمود: «إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ لِأَخِی عَلِی‌ّ فَضائِلَ لا تُحْصی کَثْرَةً»؛(818)
«خداوند متعال آن قدر برای علی فضیلت و برتری داده که از کثرت، قابل شمارش نیست».
به صد سال اگر مدح گوید کسی/ نگوید یکی از هزار علی (ناصرخسرو)
ما را زبان خامه ز توصیف نارساست
اوصاف خانه‏زاد خدا بی‏نهایت است‏
(قاسم رسا)
در این مقاله کوتاه به 5 نکته درباره آن حضرت اشاره کوتاهی می‎کنیم:
 1- حضرت علی(ع) اولین مسلمان است. خلیفه دوم؛ عمربن خطاب در این‌باره گوید: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: یا علی! تو در اسلام آوردن، بین مسلمانان، نخستین هستی. (بحارالانوار، ج 38، ص 229)
در منابع اهل سنت بر این فضیلت حضرت علی(ع) تأکید شده است. (كنز العمال، ج 11، ص 605 حدیث 32925)
2- حضرت علی(ع) بالاترین درجه ایمان را دارد. عمر بن خطّاب گوید: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: اگر همه هفت آسمان و هفت زمین را در یک کفه ترازو بگذارند و ایمان علی را در کفه دیگر بگذارند، ایمان علی سنگین‎تر می‎باشد. ( بحارالانوار، ج‏30، ص 112- كنز العمال، ج 11، حدیث 32993 )
علی است جان نبی و نبی بوَد جانش/ فزون‎تر از ملک و جن و انس، ایمانش (غلامرضا سازگار)
3- حضرت علی(ع) دروازه دانش نبوی است. شیعه و سنی روایت کرده اند که پیامبر(ص) فرمود: «من شهر علم و دانش هستم و علی درب آن. هر کس بخواهد وارد شهر دانش شود، باید از درب آن وارد شود.» (بحارالانوار ج 40، ص 200 – 206 و كنز العمال، ج 13، ص 147–148)
این خود بزرگترین راهنمایی برای همه مسلمانان بود که پس از پیامبر(ص) سردرگم نمانند.
سزاوار محراب و منبر علی است
که بر شهر علم نبی، در، علی است
(صفی الدّین اردبیلی)
علی(ع) به قول محمد(ص) درِ مدینه‏ی علم/ ز در، درآی که راه خطا همیشه خطاست (غلامرضا سازگار)
كه من شهر علمم، علیم در است
 درست این سخن گفت پیغمبر است
(فردوسی)
4- علی با حق است و حق با علی است. پیامبر خدا(ص) برای طالبان حق و حقیقت، بهترین راه را نشان داده است و آن این که هم سنی و هم شیعه روایت کرده‌اند که آن حضرت فرموده است: «علی با حق است و حق با علی، حق با او مى‏گردد هر جا او بگردد.» (مجمع الزوائد، ج 7، ص 235–236 و بحار الانوار، ج 29، ص 16)
آیا به راستى كسى كه به گفته پيغمبر(ص) اینگونه باشد، جايز است که در دين و احکام دینی خطا کند يا شك نمايد؟!
بود خلیفه حق آن که در تمامی عمر/ ز حق جدا نشد و حق از او نکرد کنار (ملا محمدطاهر قمی)
5- علی(ع) در بین تمام انبیا و اوصیا الهی، از همه مظلوم‎تر بود.
‏ در زیارتنامه امام علی(ع) آمده است: «أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ‏ أَوَّلُ‏ مَظْلُومٍ‏ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقَّه؛ گواهی می‎دهم که تو از همه مظلوم‎تر هستی و اولین کسی هستی که حق تو غصب شده است.» (بحارالانوار، ج ‏97، ص 265)
افسوس که در بستر تاریخ، جهان/ مظلوم ندید از علی(ع) تنهاتر
ای زندگی‌ات تمام تاریخ/ مظلوم‎ترین امام تاریخ ( غلامرضا سازگار)
بالله قسم در ازمنه عالم وجود/ مثل تو کس ندید و نبیند جفا علی(ع) (غلامرضا سازگار)
تاریخ گواه ادعای شیعه است
 مظلوم‎تر از علی ندیده است کسی
چون علی(ع) در عالم خلقت کسی مظلوم نیست
 هیچکس مانند او از حق خود محروم نیست
سوگند به مظلومی تاریخ که تاریخ
مظلوم‎تر از حیدر کرّار ندارد
از خود آن حضرت در این باره نقل شده که فرمود:
من پيوسته مظلوم بوده‏ام (از کودکي) تا به امروز چنين بوده است. [فراموش نمي‏کنم] هنگامي را که برادرم عقيل به چشم درد مبتلا شد او به حکم ضرورت مي‏بايست دارو مصرف مي‏کرد، اما بهانه مي‏آورد و تسليم نمي‏شد و مي‏گفت: اگر بناست من دارو مصرف کنم، نخست بايد علي از آن دارو استفاده کند و کسان من [براي خوشايند او] مرا مجبور مي‏کردند و آن دارو را در چشمان من که هيچ دردي نداشت مي‏ريختند... [وسائل‌الشیعه، ج 12، ص 129] اما مظلوميتم بعد از پيامبر(ص) اين بود که: هر کينه‏اي که قريش از رسول خدا بر دل داشت (و جرأت اظهار و يا فرصت ابراز آن را نيافت) پس از رحلت آن حضرت، همه را بر من آشکار ساخت و تا توانست بر من ستم کرد... «قريش چه از جان من مي‏خواهد؟! اگر خوني را از آنها ريخته‏ام، به امر خدا و فرمان رسولش بوده است. آيا پاداش کسي که در طاعت خدا و رسول(ص) امر بوده است بايد اين چنين داده شود؟!!» (شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید؛ جلد 20 صفحه 328. ) قريش دنيا را به نام ما خورد و بر گرده ما سوار شد! (هزار و یک داستان از زندگی امام علی(ع) محمدرضا رمزی اوحدی، سعید نوین، صص 52 و 53). روایتی دیگر از امیرالمؤمنین(ع) وارد شده که حضرت فرمود: «تا به حال می‎گفتم: این امیران و حاکمان هستند که به مردم ستم می‎کنند. اما امروز این مردمانند که به حاکمشان ستم می‎کنند.» (بحار الانوار، ج‏41، ص5). حال، می‎توان شمه‌ای از درد دل علی(ع) را دریافت که روزی در بین اصحابش نشسته بود، صحبت از مظلومیت به میان آمد، فرمود: «هیچ کس در دنیا به اندازه من مظلوم نبوده» راوی گوید: امام علی(ع) با گفتن این مطلب، دلش شکست و های‌های گریه کرد.
  خوارج و شهادت علی(ع)
جنگ صفین به مراحل آخر رسیده بود و نزدیک بود که مالک اشتر خیمه معاویه را درهم بکوبد که با نیرنگ عمروعاص قرآن بر نیزه کردند و شمار زیادی از سپاه کوفه فریب خوردند و با شمشیرهای از نیام کشیده امام خود را تهدید به متارکه جنگ و حکم قرار دادن قرآن کردند. نوبت به انتخاب حکم رسید. امام علی(ع) عبدا... بن عباس را مشخص کرد اما نپذیرفتند و بر حکم بودن ابوموسی اشعری پافشاری کردند و بعد از فریب خوردن ابوموسی اشعری در حکمیت، امام علی(ع) را مقصر دانستند، به امام(ع) هم گفتند: توبه کن! حضرت فرمود: « از چه گناهی توبه کنم؟!» گفتند: اینکه به حکمیت تن دادیم باید توبه کنیم تو نیز باید توبه کنی! حضرت فرمود: «من گناهی نکردم این شما بودید که به حرف من گوش نکردید بلکه مرا مجبور به تن دادن به حکمیت کردید.» گفتند: «اگر توبه نکنی کافر هستی!» حضرت فرمود: « چرا؟! » گفتند: اگر کسی گناه کند کافر شده و باید توبه کند تا دوباره مسلمان باشد! حضرت فرمود: «اولاً من گناه نکرده‌ام تا توبه کنم ثانیاً: با گناه کردن کسی کافر نمی‎شود.» اما آنها گوش به حرف امام علی(ع) ندادند و طبق برداشت غلط خودشان، علی(ع) را کافر دانستند!!! خوارج از همین جا پیدا شدند. خوارج شروع به ظلم و ستم به علی(ع) و مردم کوفه به‌ویژه کسانی که دوست‎دار علی(ع) بودند کردند. مثلا عبدا... بن خباب را در بیرون کوفه در تردد بود مانع شدند و همسرش را که حامله بود شکم دریدند. در مسجد به امام(ع) توهین می‎کردند و نام مبارک آن حضرت را بر زیر کفش نوشته بودند تا در هنگام راه رفتن، به آن حضرت توهین کرده باشند. به اندازه‌ای ظلم و ستم روا داشتند تا اینکه جنگ نهروان را بر امام علی(ع) تحمیل کردند. (مقایسه داعش امروز با خوارج دیروز، بسیار جالب است و درس آموز! )
سرانجام پس از 25 سال خانه‌نشینی و نزدیک به 5 سال زمامداری، توسط ابن ملجم مرادی- که از خوارج بود- در سحرگاه روز 19 ماه رمضان سال 40 هجری با زبان روزه و در حال سجده، در مسجد کوفه، فرق نازنین آن حضرت شکافته شد در حالی که زمزمه می‎کرد: «به خدای کعبه رستگار شدم!»
ضمن عرض تسلیت شهادت جانسوز آن حضرت به یکدیگر، بیاییم در این ماه شریف و در ایام شهادت مولی‌الموحدین امیرالمؤمنین علی(ع) با شناخت جایگاه امامت و ولایت، همیشه در مسیر ولایت باشیم. ان‌شاءا....

منبع: همدان پیام

دیدگاه شما

آخرین اخبار