نارنجی پوش شهر پیش قلعه ، شبیه بقیه نارنجی پوش​های کشورمان نیست. او تنها زنی است که جارو به دست خیابان ها را تمیز می​ کند؛ زنی مهربان، صمیمی و سخت کوش که با وجود همه مشکلات ، سرسختانه پای کاری که انتخاب کرده ایستاده و از انتخابش پشیمان نیست.

« یک جلد کلام الله مجید ، یک سکه طلای بهار آزادی به نیت الله جل جلاله ، 14 شاخه گل نرگس به نیت 14 معصوم، یکصد و بیست و چهار هزار صلوات به نیت 124 هزار پیامبر و 1001 زیارت عاشورا به نیت اسماءالهی.»

پیراهن و کفش‌های آغشته به خون ‌همسرش را در آغوش می‌کشد. می‌گوید اینها یادگاری‌های فرشاد است. پرچمی را که روز تشییع روی تابوت همسرش کشیده بودند، هنوز نگه داشته است. عکس یادگاری هم از همسرش بسیار دارد، اما بجز یکی که روی دیوار پذیرایی خانه‌شان جا خوش کرده، بقیه را در گوشه و کنار خانه چیده است. می‌گوید، چون مستاجر است، آنها را به دیوار نزده است. اینها را زینب موالی می‌گوید؛‌ همسر شهید مدافع حرم، سردار فرشاد حسونی‌زاده، زنی که بیان می‌کند، پس از شهادت همسرش آرام شده. او در این گفت‌و‌گو از روزهای پایانی زندگی با همسرش می‌گوید؛ روزهایی که برای دیدار با او به سوریه رفته بود.