به گزارش شبنم همدان، هفته گذشته انتشار خبر حادثه ای که منجربه قطع شدن انگشتان یک دانش آموز در مدرسه شد بسیاری از همشهریان را  متأثر و متأسف کرد. محدثه مهرمهری دختر نوجوان کلاس نهم است که در اثر این حادثه انگشتان دستش را از دست داده است. این حادثه که در کلاس مدرسه و با ماندن دست دانش آموز لای در کلاس رخ داده است خبرنگار شبنم همدان را برآن داشت تا برای اطلاع از علت وقوع حادثه به مدرسه حیات قاسم آباد برود.

متاسفانه با توجه به ابلاغ آموزش و پرورش ،  اولیای مدرسه حاضر به مصاحبه نشدند. اما آنچه مسلم است در این حادثه دو موضوع مهم قابل توجه است. اول اینکه علت نقص عضو محدثه ضعف خدمات پزشکی و درمانی در شهر همدان است. وقتی حادثه دیده ای به بیمارستان حوادث این شهر مراجعه می کند و در عین ناباوری متوجه میشود این بیمارستان امکان پیوند عضو را ندارد و مجبور است بیمار خود را به تهران منتقل کند خود جای بحث دارد و موجب مطالبه گری مردم از مسئولان شهر می شود.

به راستی چرا در شهری که به عنوان یک قطب در غرب کشور مطرح است و مرکز استان است چنین ضعف بزرگی در خدمات پزشکی وجود دارد. اگر در همدان هیچ جراح مجربی که کار پیوند انگشت و اعضای آسیب دیده را انجام دهد وجود ندارد باید مسئولان به دنبال راه چاره ای برای این امر باشند و اگر چنین جراحی که قابلیت انجام این عمل را داشته باشد در شهر داریم چرا اورژانس های همدان از این ظرفیت برخودار نیستند؟

از سوی دیگر به گفته شاهدان عینی و دوستان محدثه، در حادثه ای که برای محدثه رخ داده است تعلل بیمارستان بعثت در اعزام دانش آموز به تهران نیز بی تأثیر نبوده است. دانش آموزِ حادثه دیده که ساعت 11 به بیمارستان مراجعه کرده بود پس از ساعت ها انتظار سرانجام  ساعت 5 عصر با آمبولانس به تهران اعزام می شود. برای کسانیکه با مسائل حیاتی و درمانی آشنا هستند اتلاف وقت نابخشودنی است و خوب میدانند در انجام برخی فوریت های پزشکی واقعا وقت طلا است. شاید اگر همان حدود ظهر که در بیمارستان به خانواده محدثه گفتند در همدان کاری برای او نمی توان کرد به سرعت آمبولانس در اختیار آنها میگذاشتند و این دختر نوجوان را چند ساعت زودتر به تهران اعزام می کردند چنین فاجعه ای برای یک دختر نوجوان رخ نمیداد.

از سوی دیگر در بازدیدی که از مدرسه محل حادثه انجام شد متوجه شدیم درهای همه کلاس های مدرسه حیات فلزی هستند و چارچوب  آنها با نبشی ساخته شده است و بی شک نوع درها و جنس آنها در رخ دادن این حادثه تأثیر داشته است. به همین دلیل به سراغ یکی از کارشناسان رسمی دادگستری  در زمینه استانداردهای ساختمان رفتیم تا در این مورد بیشتر بدانیم.

محمود مشایخی کرهرودی مهندس رتبه یک نظام مهندسی و کارشناس رسمی دادگستری در خصوص استاندارد درهای محیط های آموزشی گفت: پیرو تجمیع نظرات کارشناسان رشته ساختمان، معماری، سازه، بهداشت، تأسیسات ، آتش نشانی و ... برای استاندارد نمودن فضاهای آموزشی و به حداقل رساندن صدمه و آسیب به دانش آموزان و بالابردن آسایش و قدرت یادگیری دانش آموزان به مواردی همچون نور کلاس، زاویه تابش نور، ارتفاع بازشو پنجره هاا، حفاظ و نرده داشتن پنجره های طبقات فوقانی، نرده راه پله، ارتفاع مناسب پله ها و شیب استاندارد آنها، لغزنده نبودن سطوح کف به ویژه محل آبریزی و ... می پردازند.

وی تصریح کرد: طبیعی است که درهای کلاس ها در مدارس ابتدایی برای جلوگیری از حوادث احتمالی مانند شکستن شیشه و ایجاد ایمنی برای دانش آموزان نباید فلزی یا شیشه خور باشد. همچنین درهای ورودی کریدور و سالن اصلی که بعضاً به صورت فلزی ساخته می شوند حتماً باید دارای آرام بند باشند.

وی ضمن بیان غیر استاندارد بودن درهای فلزی برای کلاس ها تأکید کرد: درهای فلزی چه در کلاس و چه در سالن های مدارس اگر فاقد آرام بند باشند قطعاً در اثر وزش باد، بستن سریع  و بی احتیاطی دانش آموزان و ... میتواند حوادثی جبران ناپذیر بیافریند و برای دانش آموزان خطر آفرین هستند.

با توجه به صحبت های این کارشناس، درمورد حادثه پیش آمده برای محدثه،  آموزش و پرورش نیز باید برای  استفاده از درهای غیر استاندارد برای کلاس درس پاسخ گو باشد؟ مدرسه حیات در دو شیفت ابتدایی و متوسطه فعالیت می کند و دانش اموزان از 7 تا 15 سال در آن درس می خوانند. اگر به استانداردهای ساخت و ساز این مدرسه و مدارس مشابه در شهر توجه نشود ممکن است شاهد اتفاقات ناگوار دیگری باشیم.

امید است مسئولان محترم شهر دانش آموزان را مانند فرزندان خود بدانند و برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی بر وضع مدارس و بیمارستان های شهر رسیدگی شود.

مطالبه مردم و دانش اموزان مدرسه حیات برای پیگیری نقص عضو محدثه این است که مسئولان این دو نقص بزرگ را در سیستم آموزشی و درمانی را پیگیری کنند.

انتهای پیام / ن