به گزارش شبنم همدان به نقل از جام جم آنلاین : آنها ابتدا فقط در لیگ برتر فوتبال بانوان ایران قضاوت می‌کردند، اما اکنون دختران داور  ایرانی به عنوان نخبه‌های داوری به آسیا معرفی می‌شوند و رقابت‌های قهرمانی آسیا و دیگر رقابت‌های مهم و معتبر سطح آسیا را قضاوت می‌کنند.

برای آنها چند گام دیگر تا داوری در المپیک و جام جهانی باقی مانده است. یکی از این دختران داور که اخیرا موفقیت‌های زیادی را هم به‌عنوان یک داور به دست آورده مهسا قربانی است.

می‌خواهیم با داور نخبه ایرانی بیشتر آشنا شویم.

27 سال دارم. از سال 2005 داوری را شروع کردم. کارم را با فوتسال شروع ‌کردم و پس از دو سال هم وارد فوتبال شدم. از همان سال اولی که وارد داوری فوتبال شدم با توجه به فاکتورهای مختلف و متعدد برای رقابت‌های زیر 14 سال آسیا اعزام شدم. چهار سال متوالی برای این رقابت‌ها اعزام شدم. در نهایت برای دوره‌ای به نام «چشم‌انداز آسیا» انتخاب شدم و رفتم. مرحله اول این دوره در مالزی برگزار شد و مرحله دوم هم در مالدیو بود. من در این دوره‌ها با موفقیت ظاهر شدم و در نهایت سال 2017 به عنوان داور رسمی آسیا معرفی شدم.

چرا داوری؟

همیشه به قضاوت کردن در فوتبال علاقه داشتم. از زمان بچگی هم هر وقت مسابقات فوتبال را می‌دیدم همیشه به دنبال آن شخصیت خاص و «یه دونه» داور بودم. وقتی کارم را در داوری شروع کردم به من گفتند بهتر است خودت هم فوتبال بازی کنی تا با آشنایی کامل با فوتبال در امر قضاوت موفق‌تر باشی. من یکی دو سال در حد آماتور فوتبال بازی کردم و پس از آن خیلی سریع وارد این عرصه شدم.

یک داور خوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

بارزترین ویژگی یک داور بحث آمادگی جسمانی است. داورها باید همسطح و هم تراز فوتبال روز دنیا پیش بروند. از آنجا که فوتبال خیلی سرعتی‌تر شده و سطح بازیکنان نیز بالاتر رفته داوران هم باید به شرایط ایده‌آلی برسند. بعد از فاکتور آمادگی جسمانی برای حضور در میادین بین‌المللی و قضاوت در آن باید به زبان انگلیسی تسلط داشته باشیم. بحث‌های شخصیتی هم در مورد داوران بسیار مهم است.

گفتید قضاوت را دوست دارید، قضاوت در زندگی شخصی دیگران را چطور؟!

قضاوت زندگی دیگران اصلا جالب نیست و درباره چیزی که به من مربوط نباشد دخالت نمی‌کنم. اما اگر قضاوت را از دید منطقی نگاه کنم و حتی اگر باعث شود به ضرر خودم تمام شود ترجیح می‌دهم این قضاوت را در زندگی شخصی هم به صورت کاملا عادلانه داشته باشم. قبل از این‌که وارد محیط فوتبال بشوم دختری بودم که چنین شخصیتی داشتم و در واقع باید بگویم شخصیتم مرا به سمت داوری هل داد.

تحصیلات شما؟

دانشجوی ارشد مدیریت بازاریابی ورزش هستم.

چه علایق دیگری دارید؟

علاقه من درس است. دلم می‌خواهد تا مقطع دکترا پیش بروم و تحصیلاتم را تکمیل کنم. مثل هر داور دیگری در افق رویاهایم قضاوت در جام‌جهانی را می‌بینم. این کار خیلی سختی است، ولی با توجه به توانایی‌هایی که در خودم می‌بینم و البته با توجه به تلاش و برنامه‌ریزی، شدنی است. من همه چیز را بر پایه داوری گذاشته‌ام. من هیچ وقت مغرورانه به عملکردم نگاه نمی‌کنم. قضاوت در جام جهانی دور از دسترس نیست. اگر روزی هم بخواهم از داوری خداحافظی کنم قطعا دوست دارم در امر مرتبط با داوری و البته تدریس فعالیت داشته باشم.

شما در امر قضاوت بارها به بازیکنان کارت زرد و قرمز نشان داده‌اید، در زندگی شخصی خودتان چطور؟ آیا تا به حال به کسی کارت زرد داده‌اید که از جلوی چشم شما دور شود یا این‌که با کارت قرمز کلا اخراجش کنید؟

بله، هم کارت زرد و هم کارت قرمز داده‌ام، در واقع کارت دادن از ویژگی‌های اردیبهشتی‌هاست! اگر کارت قرمز بدهم که دیگر تمام است. طبق قوانین بازی کارت قرمز برگشت ندارد. من در زندگی‌ام خیلی مدارا و گذشت می‌کنم، اما اگر نیاز باشد اصلا تعارف نمی‌کنم و به هر فردی ممکن است کارت قرمز نشان بدهم!

کارت زرد یا قرمز دادن در میدان فوتبال برای شما لذتبخش است؟

نه نیست، زمانی که کارت قرمز می‌دهم خودم را جای بازیکن می‌گذارم و می‌بینم که چقدر آن لحظه می‌تواند برای آن بازیکن سخت باشد. بازیکنان نسبت به تصمیم داور کاملا آگاه هستند، اما گاهی اوقات در آن شرایط مجبورند کاری انجام بدهند که مستحق دریافت کارت زرد یا قرمز باشد. بدتر از آن زمانی است که داور کارت می‌دهد و بازیکن منکر خطای خود می‌شود. خب این هم خیلی سخت و لحظات بدی است. داور دوست ندارد به کسی کارت بدهد، او فقط می‌خواهد بازی اجرا شود و همه به روح قانون نیز احــتــرام بگــذارند. فوتبالی باید نمایش داده شود که همه انتظارش را دارند. کارت زرد دادن کار سختی نیست و ابزار کار یک داور برای قضاوت در چارچوب یک مسابقه است.

بدترین خطایی که در دوران داوری‌تان دیدید، چه بوده است؟

در همین لیگ داخلی بانوان بود. دو سال پیش دروازه‌بان و بازیکن حریف بر سر تصاحب توپ جدالی با هم داشتند و دروازه‌بان به اشتباه به جای این‌که توپ را مشت کند، سر بازیکن حریف را مشت کرد که منجر به مصدومیت وی شد.

شما فکر می‌کنید اگر داور نبودید به چه کاری رو می‌آوردید؟

من کلا ورزش را خیلی دوست دارم و نگاهی عادی به آن ندارم. اگر در زندگی هدفی داشته باشم تا آخرین حد ممکن برای رسیدن به قله آن هدف تلاش می‌کنم. اگر داور نبودم قطعا در یک رشته ورزشی می‌توانستم به جایگاه خوبی برسم. من قانع نیستم و نمی‌خواهم فقط تا حد مشخصی پیشرفت کنم. اگر سلامت کامل داری فقط انگیزه و همت خود را به کار ببر تا به هر آنچه می‌خواهی برسی. من همیشه با همین ایده در زندگی‌ام پیش رفته‌ام.

حرف پایانی شما را هم می‌شنویم.

از پدر و مادرم که حامیان بی‌چون و چرایم هستند تشکر می‌کنم و البته از مسئولان ورزش کشورم که بستری را برای رشد و پیشرفت بانوان ورزشکار فراهم آورده‌اند نیز کمال قدردانی را دارم. ما بانوان در همه رشته‌های ورزشی به حمایت بیشتری نیاز داریم. بانوان ورزشکار بارها توانایی‌های خود را در ابعاد بین‌المللی نشان داده‌اند بنابراین انتظار می‌رود مسئولان به ورزش بانوان بیشتر بها بدهند.

انتهای پیام/ص