به گزارش شبنم همدان به نقل از آرمان زنان،

مرضیه برومند در شب سوم جشنواره در نشست خبری هنرمندان جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان اظهار کرد: فیلم ارزان یا گران‌قیمت با بازیگرش قضاوت می‌شود در صورتی که بازیگر گران‌قیمت داشتن لطمه اول را به کارگردان می‌زند چرا که اتفاقات مهمی را در فیلم رقم می‌زند مثل اینکه زمان فیلم کوتاه می‌شود، اگر روزی ۱۰ ساعت در حالت عادی عوامل کار می‌کنند در صورت داشتن بازیگر گران‌قیمت روزی ۱۴ ساعت از عوامل کار کشیده می‌شود.

وی افزود: تنها چیزی که مهم نیست سوپراستار داشتن است، باید بازیگری که کارش را بلد باشد و نقش مورد نظر کارگردان را بازی کند داشته باشیم، آنچه به فیلم لطمه می‌زند توجه نکردن به موارد دیگر است، مثلاً فیلم سینمایی ۹۰ دقیقه‌ای را در ۲۰ جلسه کار کردن اشتباه است.

کارگردان سینما عنوان کرد: مهم‌ترین قسمت هر فیلم، فیلم‌نامه است و ما در این قسمت هنوز ضعف داریم و بعد از آن پروداکشن و تولید قوی است سپس تهیه‌کننده‌ای خوب و مناسب است، بهره نگرفتن از سوپراستارها دلیل شکست فیلم نیست، مهم این است که فیلمی خوب تولید بشود و هنرپیشه مناسب داشته باشد؛ بچه‌های ما سوپراستارهای ما هستند.

وی تصریح کرد: بضاعت سینمای ما آن‌قدر نیست، پس ما باید رعایت کنیم و بریز و بپاش بیخود نداشته باشیم، دلیل ندارد همین پول تولید را هم به بازیگر گران‌قیمت دهیم؛ بهتر است سینمای کودک را به سمت سوپراستارها پیش نبریم.

برومند خاطرنشان کرد: تهیه‌کننده فیلم کودک ریسک نمی‌کند چرا که تکلیف اکرانش معلوم نیست، اصولاً سینمای ایران روی خطر هست و سینمای کودک بیشتر، تهیه‌کننده روی سینمایی که وضعش از انواع دیگر سینما خطرناک‌تر است سرمایه‌گذاری نمی‌کند.

وی گفت: کالای کودک باید با کودک مقایسه شود و نباید با سینمای تجاری مقایسه شود، سال ۷۱ فیلم «الو الو من جوجوام» را ساختم دران زمان فیلم من را از سینما فرهنگ برداشتند و یک فیلم بزرگ‌سال به جای آن گذاشتند، در آن زمان اولویت سینما فرهنگ فیلم بزرگ‌سال بود و من نتوانستم کاری بکنم؛ سینمای متوسط بی‌پشتوانه کودک نمی‌تواند اکران بگیرد؛ امسال در جشنواره از ۴۸ فیلمی که دیدم ۸ تا از فیلم‌ها را به زور انتخاب کردم.

کارگردان سینما اظهار کرد: سینمای کودک ما نمی‌تواند با «گشت ارشاد» و «خوب، بد، جلف» رقابت کند رقبای ما فیلم‌هایی مثل «سلام بمبئی» است، باید از سینمای کودک حمایت شود، آیا ما می‌توانیم ۸ سینما در تهران بگیریم و بهترین فیلم‌های کودک را در آن اکران کنیم؟

وی ابراز کرد: این روزها فیلم‌های خارجی را نیز دیده‌ام و باید بگویم در بین این فیلم‌ها برخی خیلی حوصله سربر و ضعیف بود، اما نباید این موضوع را فراموش کرد که برخی از این فیلم‌های خارجی به عنوان فیلم‌های آموزش هستند که در مدارسشان به نمایش کشیده می‌شود.

برومند عنوان کرد: «من سالوادور نیستم» چه فیلمی است، ما آبرو داریم؛ سینمای کودک و حتی اصغر فرهادی نیز نمی‌تواند با این فیلم‌ها رقابت کند، ما نمی‌خواهیم در سینمای کودک از فاکتورهای عوام‌فریبانه استفاده کنیم.

علیرضا رضاداد تصریح کرد: از سینمای کودک و نوجوان مهم‌تر وضعیتی است که دچارش هستیم و آن مسأله نمایش است که محدودیت‌هایی دارد، هیچ بخشی از مسأله سینما لنگ دولت نیست، باید قبول کنیم در حال حاضر جاده سینمای ایران پیچیده است، اما سینمای کودک با آن نپیچیده و ما هنوز در آرزوی دوران طلایی دهه ۶۰ متوقف شده‌ایم، باید قبول کنیم تعدادی از این فیلم‌هایی که برومند گفت از همین جنس فیلم‌هاست.

وی افزود: آدم‌ها همیشه در یک گفتمان باقی نمی‌مانند، کم آدمی در سینما باقی‌مانده که در گذر سال‌ها گفتمانش تغییر نکرده باشد، حال با این دید، به این سؤال می‌رسیم که مؤلفه‌های طبیعی سینمای کودک چیست؟ حال مطرح می‌شود که آیا مسأله این است که باید ۵ سینما برای سینمای کودک داشته باشیم.

دبیر سی‌امین جشنواره فیلم کودک و نوجوان ابراز کرد: اگر پرسش اصلی در گفتمان سینما باشد، شاید بپرسیم گفتمان امروز نیاز سینما به چه فیلمی است، اگر شهر موش‌ها آن عقبه را نداشت ۱۵ میلیارد می‌فروخت؟ یکی از بحران‌های سینما به خصوص سینمای کودک تهیه‌کنندگی است، در حال حاضر با وام گرفتن یک فیلم کودک ساخته می‌شود، اول وظیفه تهیه‌کننده تأمین منابع مالی است.

وی خاطرنشان کرد: آینده سینمای ایران و سینمای کودک در پویانمایی است و این یکی از قسمت‌هایی است که دیر به آن پرداختیم، در سینمای کودک مثل غیر کودک نمی‌توان به دو نفر کارگردان گفت مثل هم فیلم بسازند، برای برون رفت از این شرایط گام اول این است که الگوهای گذشته را کنار بگذاریم و به این نکته بپردازیم که جریان تبلیغ و پخش، چه مؤلفه‌هایی باید داشته باشد.

رضاداد بیان کرد: اتکا به دولت چیز دیگری است که باید کنار بگذاریم، ۱۳ سال است که اکثر سینماگران کودک در آرزوی بازگشت رابطه تغییر یافته دولت با سینما هستند در حالی که این انتظار اشتباهی است.

انتهای پیام