به گزارش "همدان نیوز"، از دیر باز تا کنون، دانشمندان اسلامی پیرامون قرآن و جنبه های اعجازگر این کتاب شریف آسمانی فراوان سخن گفته اند؛ اعجاز تشریعی، بیانی، علمی، ‌عددی و الخ. نه آنچه تا کنون در باب اعجاز قرآن گفته شده است، تمام است و نه تمام جنبه های اعجاز قرآن منحصر در آن چیزی است که تا کنون گفته شده است. ویژگی ذاتی قرآن به عنوان پدیده ای وحیانی و معجزه ای جاوید و جهانی به گونه ای است که در گذراعصار و قرون رفته رفته دریچه هایی تازه ازافق اعجاز آن گشوده می شود.

چنانکه گذشت، یكى از ابعاد اعجاز قرآن، بعد علمى آن است. مقصود از علم در اینجا علوم تجربى، اعم از علوم طبیعى، مانند فیزیك، شیمى، زیست شناسى، و علوم انسانى، مانند جامعه شناسى است؛ یعنى علومى كه براساس روش مشاهده و تجربه حسّى پایه گذارى شده و در برابر علوم عقلى، نقلى و شهودى است. مراد از اعجاز علمى قرآن آیاتى است كه نوعى رازگویى علمى است؛ یعنى مطلبى علمى را كه قبل از نزول آیه، كسى از آن اطلاع نداشته، بیان مى كند و ممكن است مدتها بعد از نزول، از سوى دانشمندان علوم تجربى كشف شود; این مطلب علمى به گونه اى است كه با وسایل عادىِ بشر عصر نزول، قابل فهم و بیان نبوده است.

اکنون به عنوان نمونه می توان به مراحل آفرینش انسان در بطن مادر اشاره کرد که یکی از اکتشافات اخیر دانش پزشکی توانسته است نشان دهد آنچه قرآن در 1400 و اندی سال پیش گفته ، حقیقت محض است و خود دلیلی بر حقانیت این وحی الهی.

دانشمندان در دانش رویان‌شناسی پیرامون فرآیند رشد جنین در انسان به اکتشافاتی دست یازیده اند که درست منطبق است با آنچه قرآن در آیات 12 تا 14 سوره مبارکه مومنون آورده است.

در این آیات می خوانیم:

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ[آنگاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم پس آن علقه را [به صورت] مضغه گردانیدیم و آنگاه مضغه را استخوانهایى ساختیم بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم آنگاه [جنین را در] آفرینشى دیگر پدید آوردیم آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است].

در آیات مختلف از قرآن كریم، به مراحل خلقت انسان اشاره شده است. یكی از این مراحل «علق» است. واژه «علق» شش بار[1] و در پنج آیه به صورت های مختلف به كار رفته است.

علقه به چه معناست؟

واژه ی «علق» جمع «عَلَقَه» در اصل به معنای «چیزی كه به چیز بالاتر آویزان شود» آمده است و موارد استعمال آن در خون بسته، زالو، خون منعقد كه در اثر رطوبت به هر چیز می چسبد، كرم سیاه كه به عضو آدمی می چسبد و خون را می مكد و ... می باشد. پس می توان گفت: در مواردی كه علق استعمال شده: یكی چسبندگی و دیگری آویزان بودن، لحاظ شده است مانند: زالو، خون بسته و كرم كه به عضو بدن می چسبد و آویزان می شود. علق از نگاه علم: «علق»، همان خون بسته ای است كه از تركیب اسپرم مرد با اوول زن حاصل می شود و سپس داخل رحم زن می شود و بدان آویزان می شود.

پس از پیوستن نطفه ی مرد به تخمك زن، تكثیر سلولی آغاز می شود و به صورت یك توده ی سلولی در می آید كه به شكل توت است (به آن مارولا Marula گویند) و در رحم لایه گزینی می كند یعنی، سلول های تغذیه كننده به درون لایه ی مخاطی رحم نفوذ كرده و به آن معلق (آویزان نه كاملاً چسبیده به رحم) می شوند.

رآن این مطلب را با تعبیر زیبای «علق» بیان كرده است.

اگر واژه «علق» را به معنای خون بسته بپذیریم، می توانیم تناسب آن را با موارد استعمال اینگونه بیان كنیم: 1. چسبنده بودن آن. (خون بسته ای كه برای مكیدن خون به بدن می چسبد.) 2. آویزان شدن آن به جداره رحم. 3. مشابه زالو است. (زالو هر بار می تواند به اندازه یك فنجان قهوه، خون انسان یا حیوانی را بمكد.

نطفه در رحم، زالو وار به رحم می چسبد و از خون تغذیه می كند همچنین در وجه تشبیه به زالو گفته شده است كه در مرحله ایجاد جنین، از هر دو ماده ای به نام «هپارین» ترشح می شود تا اینكه خون در موضع منعقد نشود و قابل تغذیه باشد. شكل علقه مانند زالو كاملاً مسطیع است این حالت در چهار هفته اول ادامه دارد. 4. تغذیه از خون است. در نتیجه می توان گفت: با توجه به دیدگاه دانشمندان و مفسران و اهل لغت، «علق» به معنای «خون بسته» آویزان به رحم است. به ویژه آنكه این مرحله از خلقت انسان در علم جنین شناسی جدید، به عنوان واسطه ای بین نطفه و مضغه (گوشت شدن) محسوب می شود. یعنی حدود 24 ساعت این خون بسته به جدار رحم آویزان است و از خون آن تغذیه می كند. خداوند می توانست با بیان «الدم المنقبضه؛ خون بسته» مطلب را ذكر نماید اما با آوردن واژه ی «علق» هم معنای خون بسته و هم معنای آویزان بودن را رسانده است كه با نظریات جدید پزشكی همخوانی دارد.

با توجه به عدم پیشرفت علم پزشكی در 14 قرن قبل، می توان مسئله ی «علق» را یكی از شگفتی های علمی قرآن نامید كه بعد از 14 قرن كشف شده است.

منبع: تبیان