به گزارش شبنم ها، چندی پیش مهرخانه طی فراخوانی از زنانی که تجربه زایمان طبیعی و سزارین داشتند درخواست کرد تجربه‌زیسته خود که شامل دلایل انتخاب نوع زایمان، چالش‌های سلامتی و روحی خود در انتخاب نوع زایمان، کمک‌های پزشک و یا ماما به آن‌ها پیش از زایمان در انتخاب نوع آن، نحوه برخورد پرسنل بیمارستان، تجهیزات اتاق زایمان، و حتی احساس‌شان از بارداری و لحظه زایمان شامل می‌شود را در قالب متنی کوتاه یا مطول در اختیار مهرخانه قرار دهند.

این فراخوان به منظور گردآوری تجربیات مادران در زایمان و در همین اثنا احصاء مسایل و مشکلات زنان در باروری و زایمان در ایران انجام شد؛ فراخوانی که با استقبال مادران نیز روبه‌رو شده و تجربیات خود را با ما در میان گذاشتند.

برخی از متون نوشته‌شده توسط این مادران برای شرکت در فراخوان "از تجربه زایمان خود بنویسید" به مرور بر روی خروجی پایگاه تحلیلی- خبری مهرخانه قرار خواهد گرفت.

لازم به ذکر است علاقه‌مندان می‌توانند تجربیات خود را از طریق آدرس ایمیل mehrkhaneh@gmail.com در قالب فایل ورد، با ما به اشتراک بگذارند.

(در همین زمینه: فراخوان/ سزارین یا زایمان طبیعی؛ کدام‌یک انتخابی عقلانی است؟)

(در همین زمینه: فراخوان/ من با آی وی اف باردار شدم/ لحظه شگفت‌انگیز زندگی من هم بالاخره رسید!)

(در همین زمینه: فراخوان/ هر دو نوع زایمان را تجربه کردم/ کدام‌یک بهتر است؟)

(در همین زمینه: فراخوان/ آن روز، روزی متفاوت بود؛ من مادر شده بودم!)

(در همین زمینه: فراخوان/ درد زایمان را یا باید قبل از زایمان به‌صورت فشرده تحمل کنید یا در طول چند روز پس از آن)

(در همین زمینه: فراخوان/ با سوره مریم شروع کردم/ شیرین‌ترین درد دنیا)

(در همین زمینه: کاش در بلوک زایمان یک واحد کلاس اخلاق برای پرستارها، ماماها و دکترها برگزار می‌شد)

زهرا داورپناه نوشت:

یکی از اتفاقات خوبی که در پی طرح مسئله کاهش نامتعادل جمعیت و تلاش برای اصلاح این روند رخ داد، توجه به اپیدمی‌سزارین در ایران بود. البته می‌توان به این موضوع پرداخت که چه‌طور سودطلبی و رفتارهای غیرعلمی‌ جامعه علمی ‌کشور، سبب شد سالیان سال پزشکان زنان با روح و جسم هزاران مادر ایرانی به تسامح رفتار کنند و سزارین‌های بی‌رویه چه تأثیری بر جامعه ما داشته است، یا شاید مهم‌تر از این، باید پژوهشی پیرامون مسایل بنیادی و اخلاق حرفه‌ای در تربیت نیروی پزشک در کشور صورت گیرد.

به هر ترتیب به نظر می‌رسد مسئولین ترجیح داده‌اند در چارچوب شرایط موجود، به حل این مشکل اقدام کنند و لذا برای تشویق زنان به زایمان طبیعی، از همان مسیر مالی مشابه گذشته وارد شده‌اند. با افزایش تعرفه زایمان طبیعی، پزشکان زنان به سزارین کمتر تمایل دارند و به تدریج با موجی روبه‌رو می‌شویم که پزشکان صرف نظر از هرچیزی، زنان را تقریباً به زایمان طبیعی وامی‌دارند و این جریان نیز منجر به مشکلات نوینی شده است. (برای نمونه این مورد: اصرار بر زایمان طبیعی جان مادر را گرفت و پدر را اسیر کرد!)

اما مهم‌تر از این امر مثل همیشه قضیه چاه و منار است. به نظر می‌رسد لازم است غیر از تغییر قوانین، تغییراتی در جهان واقعیت انجام شود تا زایمان طبیعی بدل به گزینه بهتر برای مادران گردد.

مادران باردار هنوز با چنین مشکلاتی به وفور روبه‌رو هستند: نخست آن‌که بارداری یک بیماری تلقی می‌شود. این امر البته از مسایل جهان مدرن است. علاوه بر این، پزشکان زنان و زایمان وقت کافی برای رسیدگی به مادران ندارند و از آن مهم‌تر از حیث روحی و روانی در موارد بسیاری یا کم‌توجه هستند و یا عامل نگرانی و ترس مادران می‌شوند. عدم ظرافت در این حوزه چنان است که بسیاری از زنان تا وقتی که مجبور نشوند، به پزشک مراجعه نمی‌کنند و این امر منجر به مشکلات مضاعفی می‌شود.

هم‌چنین گزینه زایمان طبیعی به اشکال متنوع، ارزان و جذاب در شهرهای مختلف کشور ارایه نمی‌شود و افراد تقریباً هیچ حق انتخاب خاصی ندارند. حال آن‌که رجوع به تجربه موفق کشورهای دیگر در این زمینه، نشان می‌دهد که تا چه حد امکان‌های بسیاری در این زمینه وجود دارد؛ زایمان در آب، زایمان در خانه، زایمان‌های ارگاسمیک، بدون درد و... تنها برخی از این موارد هستند. البته آماده‌سازی زنان برای زایمان طبیعی می‌تواند از سال‌ها قبل از سنین باروری دختران با مراقبت‌ها و ورزش‌ها تسهیل شود که تاکنون در این زمینه چندان کار علمی ‌خاصی در کشور ما مشاهده نشده است.

یک مسئله دیگر در این حوزه، مربوط به ناهماهنگی ارزش‌ها است. از سویی علم و پزشکان دارای مرجعیت و اقتدار خاصی تلقی می‌شوند، ولی به دلیل آن‌که به حقوق فردی بیمار و حرمت انسانی او به حد کافی پرداخته نشده است، ارتباط این دو قشر دچار چالش‌های جدی است. این مشکل در رابطه با زنان و به‌طور خاص زایمان، خود را به شدیدترین شکل نشان می‌دهد. بسیاری از پزشکان زنان و کادر زایمان هیچ احترامی ‌برای بدن مادر قایل نیستند و به اهمیت و تقدس این اتفاق در زندگی یک زن عنایتی ندارند. خاطرات غالب مادرانی که زایمان طبیعی داشته‌اند، حول این محور است. تعجیل ماما و پرستاران برای انجام زایمان منجر به تحت فشار قراردادن مادران می‌شود. شکایت همیشگی مادران از معاینات مکرر و بدون هیچ‌گونه رعایت و ملاحظه شرایط جسمی ‌و روحی ایشان، عدم آموزش مادر، عدم رعایت حیا و حریم خصوصی مادر، در معرض دید یکدیگر بودن زنان و مخالفت با تلاش ایشان برای حفظ پوشیدگی، دلداری‌ندادن، رفتارهای بی‌ادبانه، بی‌توجهی، عدم امکان حضور همسر هنگام زایمان، جداکردن نوزاد از مادر در لحظات بسیار مهم پس از تولد و... تنها بخشی از خاطرات بسیاری از مادران است که بدیهی است زایمان را بدل به چگونه خاطره‌ای می‌سازد!!!

این مجموعه در کنار مسایل فرهنگی ما که مادری را بدل به نقشی جذاب برای دختران نمی‌سازد و از آغاز جسم و روح ایشان را آماده چنین مسئولیتی نمی‌کند، نشان می‌دهد که مسئولان ما قبل از وضع قوانین تشویقی و گاه تزیینی لازم است کارهای بسیار دیگری انجام دهند.

کوتاه آن‌که انسان‌ها در بعدی از وجود خود، فاعل عاقل انتخاب‌گری لحاظ می‌شود که طبق برخی از نظریه‌های جامعه‌شناسی، با محاسبه سود و ضرر خود دست به اقدام می‌زند. پس بهترین کار برای تشویق افراد به امری، آن است که رفتار مورد نظر، ارزش مرجحی بر سایر جایگزین‌هایش داشته باشد. به نظر می‌رسد مسئولین بالاخص در حوزه جمعیت و مسایل زنان نه تنها با چنین نظریه‌ای موافق نیستند، بلکه تأکید بر فرهنگ‌سازی، بهانه‌ای شده است تا در انجام اقدامات مفیدتر و تغییر در شرایط زندگی زنان تعلل ورزند.