به گزارش شبنم ها به نقل از مهر خانه ،این گزارش اشاره می‌کند که ایران برای اولین‌بار در کنار ۶۰ کشور دیگر برگزارکننده این روز، اقدام به برگزاری نمایش‌های «یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد، یک نیایش» کرده است که توسط گروه تئاتر اگزیت که خود از سال ۲۰۰۸ به جنبش V-Day پیوسته، انجام می‌شود. به‌نظر می‌رسد این برنامه با حذف بخش اصلی نام نمایشنامه انسلر «موتولوگ‌های واژینال: یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد، یک نیایش» قصد در حساسیت‌زدایی از اجرای آن را داشته است.

به گزارش مهرخانه، جنبش V-Day،  نام جنبشی است که از ۱۹۹۸ توسط فمینیستی به نام ایو انسلر در روز ۱۴ فوریه تحت عنوان مبارزه با خشونت علیه زنان راه‌اندازی شد. این جنبش شکلی کارناوالی دارد و از طریق برگزاری نمایش، پایکوبی، تجمع عمومی و برگزاری نمایشگاه در طول ماه فوریه و خصوصاً روز ۱۴ فوریه، قصد ایجاد یک جریان تازه فمینیستی در سرتاسر جهان را دارد که محدود به زنان نبوده و مردان را نیز جذب می‌نماید.

بخشی از این جنبش معطوف به «انقلاب یک میلیاردی» است که ظاهراً، قالب کلی برنامه‌ها و عضوگیری V-Day  تحت نام و با هدف نیل به همین خیزش صورت می‌گیرد. از جمله برنامه‌های عمدهV-Day  می‌توان به ایجاد «شهر شادي» برای زنان در کنیا اشاره کرد که طبق ادعای سایت V-Day از محل درآمدهای خود سایت، نظر درآمد حاصل از کتاب «تک‌گویی‌های واژینال» انسلر و کمک‌های مالی حامیان نظیر یونیسف تأمین می‌شود.

شهر شادی که در سال ۲۰۱۱ از سوی انسلر و با حمایت یونیسف برای قربانیان خشونت راه‌اندازی شد، در هر دوره تا ۳۰ زن پناه‌جو را تحت پوشش قرار می‌دهد و هر ۶ سال، به هزار کارآموز مدرک پیشاهنگی می‌دهد. همچنین، تیم V-Day از ابتدای راه‌اندازی تاکنون به کشورهای متعدد، اغلب در جهان در حال توسعه نظیر هند، فلسطین، مصر، اردن، و مکزیک سفر داشته و جنبش‌های موازی V-Girl وV-Men  را نیز راه‌اندازی کرده است.

به‌علاوه،V-Day  از طریق ورود به رایزنی با دولت‌ها، مدعی دریافت کمک‌هزینه‌های مالی دولتی در کشورهای آسیا، آفریقا، و خاورمیانه و ایجاد سرپناه برای زنان در عراق و مصر، برگزاری کارگاه‌های آموزشی سالانه در افغانستان، و اهدای خطوط تلفنی ماهواره‌ای به فعالان زن افغان جهت استمرار تماس و از این قبیل شده است.

(در همین زمینه: فمینیست‌های 14 فوریه‌ای)

جنبش V-Day و نفوذ فرهنگی در کشورهای اسلامی
جنبش V-Day حرکتی بلعنده است که با ایجاد فعالیت‌های موازی و پیوستن به جریانات متنوع در کشورهای مختلف و نیز از طریق سیاست «خلاقیت» در رویکردها و فعالیت‌ها، از هرگونه جنبش و نوآوری برای تداوم و بقای خود بهره می‌جوید. برای مثال، این جنبش موفق شده است با جنبش قدیمی‌تر «کرامه» که در کشورهای مصر، سودان، مراکش، تونس، الجزایر، اردن، سوریه و لبنان فعالیت‌های حقوقی مرتبط با زنان را مدیریت می‌کند، وارد همکاری متقابل شود.

اصول چهارگانه V-Day عبارت است از: توجه به نقش هنر در پیشبرد مقاصد مختلف، نقش تغییر فرهنگی و اجتماعی در مردم عادی به‌منظور پیشبرد مقاصد، بهره‌برداری از نیروی زنان محلی به‌عنوان بهترین عاملان آشنا به فرهنگ بومی، توجه به هم‌پوشانی‌های طبقه، نژاد، و جنسیت به‌منظور درک ماهیت خشونت.

به‌همین دلیل V-Day، صوررتی شبیه به امری مقدس به جنبش بخشیده، پیامبرگونه امر به انقلاب می‌کند، و در تکرار گفتمان مسیونرها و راهبه‌های مسیحی دوران استعمار در کشورهای آفریقایی و آسیایی، اقدام به «متمدن‌سازی» می‌نماید. برای مثال، ۱۰ اصل موضوعه شهر شادی کنیا چنین می‌گویند:

راست بگویید؛ منتظر نجات نباشید، خودتان دست به کار شوید؛ حقوق‌تان را بدانید؛ فریاد بزنید؛ آموخته‌هایتان را به دیگران بیاموزید؛ هرچه دوست دارید را هبه کنید؛ حقیقت تجربه را را لمس و بازگو کنید؛ از آن برای نیرودادن به انقلاب بهره بگیرید؛ محبت را تجربه کنید؛ با زندگی خواهرتان همچون زندگی خودتان برخورد کنید.

همین میزان تقدس‌مآبی در رویکرد و ماهیت V-Day را می‌توان در جرقه ابتدایی آن، یعنی در عنوان نمایشنانه انسلر، «تک‌گویی‌های واژینال: یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد، یک نیایش» مشاهده کرد که در آن، واژه «نیایش»، قصد تقدس‌بخشیدن به امر «واژینال» را دارد که در فرهنگ جوامع اسلامی در دسته تابوهای فرهنگی قرار می‌گیرد، و از سوی دیگر، با کنار هم قرار دادن این‌دو، قصد ارزش‌زدایی از امور مقدسی را دارد که نیایش را می‌توان در میان آن گنجانید.

این جنبش مدعی است حرکت یک میلیاردی که در روز ولنتاین ۲۰۱۲ راه‌اندازی کرده است (بر اساس این منطق که یک‌سوم زنان، قربانی خشونت هستند که با توجه به جمعیت ۷ میلیاردی زمین، این میزان برابر با یک میلیارد خواهد بود)، بزرگ‌ترین جنبش تاریخ است و در ۲۰۱۳ در ۲۰۰ کشور برگزار شده است.

گفته‌های یکی از حامیان این جنبش در کابل، افغانستان، که بر روی سایت V-Day قرار گرفته است، مدرسه‌ای را توصیف می‌کند که مملو از ازدحام زنان و دختران در روز ۱۴ فوریه و برنامه رقص محلی (اتان) و شعف شرکت‌کنندگان در حمایت از حق آموزش زنان و دختران است. برگزارکنندگان، حتی مراسم فارغ‌التحصیلی دسته‌ای از دختران را در این مراسم اجرا کرده و نمایش‌هایی درباره خشونت در افغانستان اجرا کرده‌اند، و تیشرت با مارک «One Billion Rising» برروی لباس‌های محلی دختران مدرسه‌ای در تصاویر مربوط به این مراسم، منظره غریبی به‌وجود آورده است.

از دیگر کشورهای اسلامی که در سایت V-Day همکاری مردمی در آن، مورد اشاره قرار گرفته است، پاکستان، عراق، کنیا، سودان، و در سال جاری، ایران، است.

جنبش V-Day در ایران؟!
یکی از مراکزی که نقشه موجود در صفحه مربوط به «Find an Event» در سایت جنبش یک میلیاردی برای یافتن مراسم برگزارشده در رابطه با جنبش V-Day نشان می‌دهد، تهران، پایتخت ایران است.

به‌نظر میرسد این همان واقعه‌ای است که خبرگزاری ایسنا چند روز پیش گزارش مربوط به آن را تحت عنوان «نگاهی متفاوت به ولنتاین» منتشر کرد و برگزاری آن را در راستای اهداف «بنیاد امید مهر» در رفع تبعیض و خشونت علیه زنان و دختران مورد اشاره قرار داد.

این گزارش اشاره می‌کند که ایران برای اولین‌بار در کنار ۶۰ کشور دیگر برگزارکننده این روز، اقدام به برگزاری نمایش‌های «یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد، یک نیایش» کرده است که توسط گروه تئاتر اگزیت که خود از سال ۲۰۰۸ به جنبش V-Day پیوسته، انجام می‌شود. به‌نظر می‌رسد این برنامه با حذف بخش اصلی نام نمایشنامه انسلر «موتولوگ‌های واژینال: یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد، یک نیایش» قصد در حساسیت‌زدایی از اجرای آن را داشته است.

انتهای پیام/