به گزارش شبنم ها به نقل از حیا: پایگاه تحلیلی خبری حیا – تحریریه / دهم ماه مبارک رمضان، سالروز رحلت حضرت خدیجه سلام الله، همسر و یار مهربان و وفادار پیامبر اکرم (ص) است.
خدیجه اولین بانوی مسلمان، ثروتمندترین زن مکه، ام المومنین، ام الزهرا، کبری، سیده القریش، این اسامی و القاب عظمت بانویی را می رساند که در کنار پیامبر معنا پیدا کرد و به درستی که خدیجه مشیت الهی بود برای اهل زمین تا به او دین خدا در سراسر گیتی ترویج پیدا کند. ایشان به عنوان الگویی مناسب برای زنان مسلمان به ویژه زنان ایران زمین محسوب می شوند،هر چند میزان شناخت و آگاهی ما در خصوص زندگی این بانوی بزرگوار محدود و در شأن ایشان نیست.
اگر نگاهی به زندگی این بانوی بزرگ در قبل از ظهور اسلام بیندازیم، باید گفت که خدیجه پیش از اسلام در خانواده ای از شمار بزرگ ترین قبایل عرب به نام قبیله هاشم که از ثروتمندترین سران قریش بودند، به دنیا آمد؛ خانواده ای که نفوذ زیادی در حجاز داشت و بزرگی و شرافت خانوادگی حضرت در کردار و گفتار ایشان بارز بود؛ پدرش خویلد بن اسد قریشی و مادرش فاطمه دختر زائد بن اصم بود؛ او علاوه بر اینکه قبل از ظهور اسلام عفیف و پاکدامن بود، به زیردستان خود ترحم می کرد و بسیار مهمان نواز بود و در سجایا و کمالات زبانزد خاص و عام بود.
* قدر گوهر گوهری داند…
خدیجه با وجود داشتن خواستگاران فراوان و خوش نام از اشراف و سرشناسان قریش تنها از روی صدق و صفا پیامبر را برای همسری بر می گزیند، او صداقت را در لسان پیامبر می بیند و مطمئن است که محمد با سایر جوانان اهل مکه فرق دارد، او که به خدای یکتا مومن است و قبلا تورات و انجیل را خوانده، همه کمالات انسانی را در وجود رسول خدا کشف می کند و با وجود اینکه تفاوت سنی قابل توجهی با نبی مکرم اسلام داشت و نیز می دانست که پیامبر و خانواده آن حضرت مال و ثروتی ندارند، با قلبی مطمئن با محمد امین ازدواج می کند. خدیجه گوهری کمیاب و بی نظیر بود که به دنبال همتایی بی نظیر هم می گشت؛ آری قدر گوهر گوهری داند…
در عظمت این بانوی مکرم اسلام همین بس که بدانیم هر وقت پیامبر اکرم (ص) ایشان را یاد می کرد متاثر شده و به احترام و نیکی از ایشان یاد می فرمود و به حق می توان گفت که اسلام مدیون ثروت خدیجه، شمشیر امیرالمومنین و ابتکار رسول خدا است.
* روایاتی در فضیلت ام المومنین
در باب فضیلت این بزرگ بانوی دین به ذکر چند روایت از نبی مکرم اسلام بسنده می کنیم. ایشان فرموده اند: « از مردها شمار زیادى به کمال رسیده اند، اما از زنان تنها چهار تن به کمال رسـیـدنـد: آسـیه دختر مزاحم و همسر فرعون، مریم دختر عمران، خدیجه دخت خویلد و فاطمه دخت محمد».
و یا در جایی دیگر آمده است که روزی‌ جبرئیل‌ به‌ حضور پیامبر(ص) آمد و جویای‌ خدیجه‌ شد. پیامبر او را نیافت‌. جبرئیل‌ گفت‌: «وقتی‌ که‌ او آمد، به‌ او خبر بده‌ که‌ پروردگارش‌ به‌ او سلام‌ می‌رساند» (بحارالانوار‌، ج‌‌۱۶، ص‌۸) و نیز «خداى متعال هر روز چندین‌بار با وجود خدیجه بر فرشتگان مباهات مى‌کند» (بحارالانوار، ج‌۱۸، ص‌۲۴۳)
پیامبر (ص) به عایشه که در حال برتری جویی به فاطمه (ع) بود فرمود: آیا نمیدانی که خداوند، آدم، نوح، آلابراهیم، آل عمران، علی (ع)، حسن (ع)، حسین (ع)، حمزه، جعفر، فاطمه (ع) و خدیجه (ع) را بر جهانیان برگزید».(بحار ج ۳۷، ص ۶۳٫)
پیامبر (ص) فرمود: جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای رسول خدا! این خدیجه (ع) است، هرگاه نزد تو آمد، براو از سوی پروردگارش و از طرف من، سلام برسان: «و او را به خانه ای از یک قطعه (زبرجد) در بهشت که در آن رنج و ناآرامی نیست مژده بده»(اسدالغابه، ج ۵، ص ۴۳۸٫)
روزی پیامبر (ص) به علی (ع) فرمود: «تو همسری مانند فاطمه (س) داری که من چنان همسری ندارم، تو مادر زنی مثل خدیجه (س) داری که من چنین مادرزنی ندارم.»( بحار، ج ۴۰، ص ۶۸)
روزی رسول خدا (ص) در مسجد در حضور مردم در شأن حسن و حسین (ع) مطالبی فرمود، از جمله چنین گفت: « ای مردم! آیا شما را خبر ندهم به بهترین انسانها ازجهت جد و جده؟»
حاضران عرض کردند: «آری، خبر بده!» فرمود: آنها حسن و حسین (ع) هستند که جدشان رسول خدا محمد (ص) است و جده آنها خدیجه (ع) دختر خویلد میباشد»(بحار، ج ۴۳، ص ۳۰۲)
پیامبر اکرم بعد از وفات خدیجه کبری (ع) همواره از خاطرات شیرین و ایثار آن بانوی گرامی به نیکی یاد میکرد و هرگاه به یاد او میافتاد، اشک فراق بر دیدگانش جاری میشد، از جمله
روزی پیامبر (ص) در نزد چند از نفر از همسران خود بود، ناگاه سخنی از حضرت خدیجه (ع) به میان آمد، پیامبر (ص) آن چنان آشفته و پراحساس شد که قطره های اشک از چشمانش سرازیر گشت. عایشه به آن حضرت گفت: «چرا گریه میکنی؟ آیا برای یک پیرزن گندمگون از فرزندان اسد، باید گریه کرد؟» پیامبر در پاسخ به او فرمود: « او هنگامیکه شما مرا تکذیب میکردید، تصدیق کرد و هنگامیکه کافر بودید، او به من ایمان آورد؛ و برای من فرزندانی آورد در حالی که شما نازا هستید.»(بحار ج ۱۶، ص ۸٫)
این ها همه بخش کوچکی از احادیث و روایاتی است که درباره بزرگی شخصیت اول بانوی اسلام نقل شده است. فضیلت و منزلت این بانو تا جایی است که امام حسین و حضرت زینب نیز در جریان واقعه عاشورا خود را به عنوان نوادگان حضرت خدیجه معرفی می کنند و از ایشان نام می برند.
* مزدی که خداوند به پاس قدردانی از خدیجه داد
آری او به پاس همه سال های خدمت به دین خدا و حضرت محمد (ص) مزد خود را از خداوند سبحان می گیرد و صاحب چهار فرزند از شجره طیبه نبوی به نام های قاسم، طاهر، رقیه، زینب، ام کلثوم و حضرت فاطمه زهرا (س) می شود؛ مادربزرگ هستی صاحب دختری می شود که همه جهان فدای تاری از زلف او است.
از فضایل خدیجه هر چه بگوییم کم است، او همان کسی است که با داشتن ثروت زیاد سه سال در شعب ابی طالب همپای پیامبر و سایر محرومین زندگی کرد و سختی های زیادی را کشید و اگر او ثروت خود را در شعب هزینه نمی کرد مسلمانان به دست کافران گرفتار می شدند.
امروز هم ما باید از خدیجه الگو بگیریم؛ او بهترین مسیر را انتخاب کرد؛ انسانی که روزی از این دنیا بار سفر می بندد و باید همه دار و ندارش را بگذراد و برود چرا باید به فکر مال اندوزی باشد؛ خدیجه بصیر و با معرفت بود و با این تفکر همه دارایی های خود را در راه پیشرفت اسلام هزینه کرد و در عوض گنجی بدست آورد که بالاتر از آن یافت نمی شود و چه افتخاری بالاتر از این که یک انسان همسر پیامبر؛ مادر ام ابیها، مادر زن ولی خدا و مادربزرگ دوازده امام باشد؟!
و علاوه بر این ها خداوند چهار زن از بهشت را خادم او و دخترش فاطمه (س) قرار داده که این موضوع دیگر برای تولد هیچ دختری اتفاق نمی افتد و این برتری در انحصار خدیجه باقی ماند.

حضرت خدیجه کبری در کلام رهبر معظم انقلاب
خدیجه‌ کبرى علیها‌ الصلاه و السلام در آغاز اسلام ایمان آورد؛ بزرگترین حرکت را به عنوان یک بانوى کامله و عاقله و بزرگوار انجام داد، اول مؤمن به اسلام او بود، بعد هم همه‌ى ثروت خود را در راه دعوت اسلام و ترویج اسلام خرج کرد، و تأثیر این کار را کسانى مى‌دانند که در مبارزات و دوران اختناق نقش کمکهاى مالى را به مبارزین تجربه کردند. که اگر کمکهاى خدیجه علیهاالسلام نبود شاید در حرکت اسلام و پیشرفت اسلام یک اختلال و وقفه‌ى عمده‌اى به وجود مى‌آمد. بعد هم با رسول خدا و همه‌ى مسلمین به شعب ابى‌طالب تبعید شدند و چند سال، دو- سه سال زندگى دشوار و طاقت‌فرسا را در آن‌جا تحمل کرد و در همان شعب ابى‌طالب هم دعوت حق را لبیک گفت و در حال تبعید از دنیا رفت. (بیانات در ۱۳۶۵/۰۳/۰۲)
این بزرگ بانوی اسلام در سال دهم بعثت در سن ۶۵ سالگی با رحلت جانسوز خود جهان فانی را ترک کرد اما هنوز نور خدیجه بر تارک جهان اسلام می درخشد و هستی مدیون اوست.
سلام بر تو روزی که به دنیا آمدی، روزی که از دنیا رفتی و روزی که برانگیخته خواهی شد…
انتهای پیام/ص