قسمت اول

چهار مجموعه نشانه در افسردگی وجود دارد؛  یک نشانه های خلقی یا هیجانی ؛ دو فکری یا شناختی؛ سه انگیزشی ؛ چهار جسمانی یا تنی. لازم نیست یک فرد تمام این نشانه ها را داشته باشد ، بلکه هرچه نشانه ها بیشتر و شدید تر باشد می توانیم مطمئن باشیم که او به افسردگی مبتلا است.

نشانه های هیجانی:

 وقتی از یک بیمار افسرده سوال می شود که چه احساسی دارد رایج ترین صفت هایی که به کار می برد عبارتند از: غمگین، دمغ ، بدبخت، درمانده، نا امید، تنها ، نا خوشنود، اندوهگین، بی ارزش، شرمنده، حقیر ، نگران ، بی مصرف، گناهکار. غم برجسته ترین  و فراوان ترین نشانه هیجانی در افسردگی است. غم آنچنان بر زندگی بیمار حاکم است که او تقریبا در تمام ساعات بیداری خود گریه می کند. عموما افراد افسرده هنگام صبح احساس بدتری دارند. وقتی روز سپری می شود به نظر می رسد خُلق آنها اندکی سبک می شود. همراه با احساس غم اغلب احساس اضطراب نیز در افسردگی وجود دارد. و فقدان مسرت از بین رفتن شادی زندگی به اندازه غم در افسردگی رایج است. بی علاقگی معمولا در آغاز فقط در چند فعالیت مثل کار وجود دارد. اما زمانیکه شدت افسردگی  افزایش می یابد بی علاقگی عملا به هر فعالیتی که شخص انجام می دهد گشترش می یابد. لذت ناشی از تفریحات سرگرمی و خانواده کاهش می یابد. افراد از معاشرت و رفتن به میهمانی لذت نمی برند و از گردهمایی های اجتماعی خودداری می کنند و در نهایت حتی کارکردهای زیستی نظیر خوردن و میل جنسی جاذبه خود را از دست می دهد.