به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبنم همدان ، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز چهاردهم تیرماه برای نخستین بار، تحت عنوان (( روز شهرداری و دهیاری )) در سالنامه رسمی کشور درج شده است.  به مناسبت این روز به سراغ یکی از دهیاران موفق رفتیم تا در مورد کار و موفقیتش بیشتر بدانیم.

بانوی جوان  28 ساله ای که علی رغم محدویت ها ی محیط روستا ، موفق شده در جایگاه یک دهیار توانایی خود را به هم روستایی ها  و مسئولان اثبات کند. میترا زارعی اهل روستای رسول آباد است که در سه سال متوالی به عنوان دهیار نمونه برگزیده شده است. 

دهیاری سازمانی مدنی و نیمه دولتی در کشور است که در روستاها فعالیت می کند. این سازمان تحت نظر دهیار اداره می‌شود و عملکردش مشابه سازوکار شهرداریدر شهر ها است.  از سال 84 دهیاری ها به عنوان سازمان رسمی شناخته شدند و از سال 86 زنان انگشت شماری به عنوان دهیار به فعالیت پرداختند .  اکنون رشد چشمگیر این تعداد و جمعیت بیش از 800 نفری دهیاران زن نشان از بالندگی و شایستگی زنان روستایی دارد.

از میترا زارعی در مورد فعالیت های یک دهیار پرسیدیم و پاسخ داد:

دهیار کاری شبیه شهردار دارد اما در مقیاس کوچکتر. از رسیدگی به کارهای ارباب رجوع گرفته تا  پیگیری کارهای عمرانی روستا که از مهم ترین فعالیت های یک دهیار است. همچنین یک دهیار موفق باید بتواند برای دهیاری درآمد زایی داشته باشد . دهیاری بخش های دیگری مثل ، بخش فرهنگی و بخش ورزشی نیز دارد و دهیار نمونه کسی است که  در همه زمینه ها فعال و موفق باشد.

او به عنوان یک دهیار زن از سختی های این شغل برای زنان صحبت کرد و گفت:

این شغل یک کار کاملا مردانه است و برای خانم ها دردسرهای زیادی دارد. محیط کار مردانه و مراجعه کنندگان مرد و دیدگاه برخی از آنها که پذیرفتن یک خانم به عنوان دهیار برایشان دشوار است، بر سختی های کار می افزاید.

وی در مورد نحوه شروع کارش چنین گفت:

در ابتدا گمان نمی کردم این کار در این حد دشوار باشد. به ویژه اینکه دهیار سابق روستا فقط در امور اداری دخالت می کرد و کمتر وقتش را صرف فعالیت های عمرانی می کرد. اما بعد از اینکه من  در این کار وارد شدم به این نتیجه رسیدم که  با نشستن و سرگرم شدن به امور اداری کار روستا درست پیش نمی رود. برای همین وارد محیط روستا شدم و کارهای عمرانی را در اولویت قرار دادم.

در مورد کارهای عمرانی  که انجام داده است پرسیدیم و در پاسخ چنین گفت

خوشبختانه بیشتر پروژه های جدول گذاری  و راه سازی روستا به کمک خدا در سالهای خدمت من انجام شده است  و من به عنوان ناظر این فعالیت ها در محل پروژه حاضر می شدم و مستقیما کار را دنبال می کردم . کم کم به کارهای عمرانی و فعالیت های مردانه اشراف پیدا کردم . بزرگترین حامی من در این کار بعد از لطف خدا اراده و پشت کار خودم بود. هرگز خسته نشدم و پر انرژی در مقابل همه مشکلات ایستادم. یک دهیار باید خودش عصای دست خودش باشد و من خودم پشتوانه خودم  هستم. محرومیت مردم روستا و همدلی و دلسوزی من برای آنها این انرژی را در من ایجاد می کرد.

از او در مورد مدرک تحصیلی اش پرسیدیم و پاسخش تعجب ما را صد چندان کرد وقتی گفت:

من کارشناسی تاریخ دارم و به محض اینکه فارغ التحصیل شدم از طریق شورای روستا به عنوان دهیار انتخاب شدم و بلافاصله بعد از دانشگاه کارم را در دهیاری آغاز کردم. من شخصیتی آرام و منزوی داشتم و کار دهیاری با روحیاتم سازگار نبود. اما محیط کار و تعهدی که نسبت به مردم روستا داشتم باعث تحول شخصیتم  شد چون می خواستم در شغلم موفق باشم و لازمۀ این موفقیت سرسختی و تلاش و مبارزه بود.

بعد از پذیرفتن سِمَت دهیاری روستا تصمیم گرفتم در همه زمینه های عمرانی، کشاورزی، اجتماعی ، فرهنگی ، ورزشی و حتی گردشگری تلاش کنم. چون روستای ما سومین روستای بزرگ بخش مرکزی بهار و روستایی محروم و فاقد امکانات بود اولویت اول را در عمران روستا قرار دادم . بعد از جدول گذاری ، زیر سازی معابر و ساخت آنها را آغاز کردم و ساخت پارک و فضای سبز را نیز به یاری خدا به اتمام رساندم

زارعی در مورد تفاوت کار یک دهیار زن و مرد به نکته جالبی اشاره کرد:

او گفت درست است که من مانند مردان برای عمران روستا اهمیت خاصی قائل هستم و مانند یک مرد برای آبادانی روستایم تلاش کردم اما کارم را فقط به عمران روستایی محدود نکردم و چون از جنس زنان مظلوم روستا بودم فعالیت های فرهنگی را برای آموزش زنان روستایی به صورت گسترده انجام دادم. دهیاری با برگزاری دو دوره کلاس های آموزش خیاطی در روستا ضمن هنر آموزی به بانوان به اشتغال و خودکفایی آنها کمک کرده است. علاوه بر آن برای زنان  جوان روستا که با هنر قالی بافی آشنا نبودند  کلاس های آموزش قالی بافی برگزار کردیم و با کمک شورای روستا کلاس های آموزشی دیگری را نیز برای بانوان در برنامه های آینده روستا خواهیم داشت.

دهیار روستای رسول آباد در مورد فعالیت های گردشگری دهیاری نیز توضیح داد و گفت: در روستای ما کاروانسرایی وجود دارد که مربوط به دورۀ صفوی است و از شاخص های گردشگری روستا است و متاسفانه در بین گردشگران و مردم نا شناخته مانده است و اولویت کاری من در آینده معرفی این کاروانسرا و  رونق دادن صنعت گردشگری در روستا است.

میترا زارعی در پایان صحبت هایش گفت هر یک از خانم های روستایی که علاقمند باشند و  پشتکار و سرسختی لازم را داشته باشند می توانند مانند مردان و حتی بهتر از آنها در آبادانی روستایشان موفق باشند. هر چند دهیار بودن برای یک زن بسیار سخت و دشوار است اما خانم های زیادی ثابت کردند که این کار فقط مردانه نیست و زنان هم می توانند در این عرصه موفق باشند.

انتهای پیام / ن