به گزارش شبنم همدان، 

در حوزه هنری این شهر نمایشگاهی از تابلوهای عکس مرتضی پور صمدی برپا شده است.

پورصمدی متولدسال 1331 شهر همدان  ، عکاس ,مدیر فیلم برداری فیلم هایی همچون مدار صفر درجه ,مزد ترس ,غبار نور و.......مستند ساز فیلم  های خشکسالی بلوچستان, مردم جزیره هنگام , من با خدا حرف می زنم ,.......وبرنده جایزه چندین جشنواره برای فیلمبرداری   و برنده سیمرغ بلورین در جشنواره سال 1387 است

پور  صمدی درباره تابلوهایش که اکثرا  زندگی اقوام عشایر را در خود انعکاس می دهدمی گوید: لحاظ تعریف علمی برای عشایر کوچ رو ،3 ویژگی ذکر شده است. در تعریف  و عرف جامعه به مردمی  که فاقد مسکن دایمی باشند و دو زیستگاه داشته باشند ومعیشت اقتصادی آنها براساس دامداری باشد و ازدواج درون گروهی بین آنها وجود داشته باشد اقوام کوچ رو یا عشایر می گویند در این نمایشگاه بیشتر عکس ها از چند قوم عشایری ایران است .

پور صمدی به اهمیت عشایر در حکومت های گذشته اشاره کرد وگفت : پژهشگران درباره تاریخ تمدن آورده اند که  تشکیل دهندگان  حکومت ها در ایران  از اقوام عشایری ایران  بوده اند در تاریخ معاصر هم تا زمان قاجار اقوام عشایر در تشکیل حکومت موثر بوده اند حکومت پهلوی تنها حکومتی پادشاهی است که اقوام عشایر در تشکیل ان هیچ دخالتی نداشته اند .

پور صمدی درباره خاطره یکی از تابلوهایش بیان می کند :در کویر لوت در  مجموعه ای که اقوام براهویی در آنجا زندگی می کنند  یک شب مهمان یک پیرمرد ساده براهویی بودیم و شب هوا بسیار سرد بود, در میان چادر  من درباره جهانگرد سوئدی  سوِن هدین که دو بار از کویر لوت عبور کرده است و کتابی 400 صفحه ای  ازخاطرات  عبور خود از کویر لوت  نوشته است  حرف زدم و خاطرات سون هدین را تعریف کردم در پایان آن پیرمرد ساده میزبان مرا به گوشه ای فرا خواند وگفت من در ایام جوانی از زابل گندم بار می زدم  وبه خبیص(شهداد کرمان که از زمان رضا شاه نام ان به شهداد تغییریافت ) می بردم و صدها بار از زابل گندم به خبیص بردم وخرما وخشکبار از خبیص به زابل آوردم و یک صفحه کتاب از این همه سفر خود ننوشتم اما هدین با دوبار عبور خود از کویر لوت 400 صفحه کتاب نوشته است . طی مسافت بین زابل تا شهداد که یکی از عمیق ترین کویرهای ایران است به سادگی در روزگار ما امکان پذیر نیست وآن هنگام ان پیرمرد از طی این مسافت به سادگی عبور از اتوبان شهید همت با بار شتر  یاد می کرد  من آن شب با خود اندیشیدم ما در کشور خود چندین هزار هِدین داریم که به سادگی از کنار آنها عبور می کنیم وخاطرات این افراد با مرگشان پایان پیدا می کند.

انتهای پیام / ن