به گزارش شبنم همدان به نقل از آرمان زنان : باز انتخاباتی دیگر، باز جبهه آرایی، باز تبلیغ و باز هم حتما پای یک زن در میان است!

حضور زنان در عرصه سیاسی یکی از دغدغه هایی است که در جمهوری اسلامی هم حل شده است و هم حل نشده؛ قبل از انقلاب به جز نقش فاسد و مخرب زنان پهلوی در سرنوشت کشور که سیاست های ضد فرهنگی فرح پهلوی تحت عنوان بنیاد پهلوی برای مبارزه با دین و ترویج غرب گرایی و فسادهای جنسی، اقتصادی و سیاسی اشرف پهلوی نماد و نمونه آن بود؛ زنان نقش موثری در عرصه فرهنگ و سیاست نداشتند.

زنان اگر در زمان پهلوی نقشی هم داشتند بر اساس الگوهای غربی، اصلی ترین بخش فعالیت آنها تاکید بر نقش جنسی شان بود اما با وقوع انقلاب اسلامی حضور زنان مسلمانی که پهلوی ها به جرم حجاب و مسلمانی آنها را به رسمیت نمی شناختند در این عرصه فتح الباب جدیدی در عرصه حضور اجتماعی زن شد و جزء موضوعاتی قرار گرفت که در جمهوری اسلامی حل شده است.

اما در سا لهای اخیر و به خاطر تبلیغات غربگریان و غربزدگان این نقش موثر زنان مسلمان در انقلاب نادیده گرفته شده و جریانی با سخنانی که رنگ و بوی فمینستی دارد به دنبال سهم خواهی در مناصب حکومتی برای جنس زن است؛ لذا می بینیم تحت تاثیر همین جریانات برخی زنان در بین نامزدهای انتخاباتی به دنبال نام های زنانه می گردند تا حق خود را از منصب حکومتی به دست آورند.

در این فرایند بود که دیدیم افرادی با رانت ثروت پدری به مجلس راه یافتند؛ فردی بی صلاحیت نیز در این شور بازار خود را در بین منتخبان جای داد و در نهایت در تسویه حسابی درون جناحی اسناد عدم صلاحیتش فاش و از بین منتخبان اخراج شد.

برخی بدون سابقه و بدون تخصص صندلی های مجلس را اشغال کرده اند و گوش به فرمان ریش سفیدان جریان حامی خود در داخل و بیرون مجلس نشسته اند.

امروز نماینده اولی های مجلس هم در بین زنان و هم در بین مردان زیاد هستند اما از بین ۱۷ زنی که امروز در مجلس حضور دارند ۱۶ نفرشان نماینده اولی هستند و این یک زنگ خطر برای جامعه زنان است، چرا که اگر قشر زنان نماینده بخواهند در مجلس مدافع حقوق زنان باشند لازم دارند تا از تجارب گذشتگان استفاده کنند.

وقتی جامعه یکباره به سمت نماینده اولی متمایل می شود یعنی نسبت به عملکرد نمایندگان زن گذشته احساس رضایتی وجود ندارد ولی با وجود این عدم احساس رضایت، زنان به دنبال تصاحب بیشتر صندلی های مجلس هستند و این فرایند همان چیزی است که در جمهوری اسلامی هنوز حل نشده است.

حال در آستانه انتخابات شورای شهر و احتمال تکرار روند انتخابات مجلس لازم است به قول معروف بعضی سنگ ها را با خودمان وا بکنیم؛ هدف از انتخاب نماینده زن پیگیری مسائل و مشکلات زنان در جامعه است و اگر بنا باشد در مورد مسائل زنان جامعه پیگیری صحیح و اصولی انجام شود مردان هم می توانند در این امر دخیل باشند اما اولویت اول خود زنان هستند.

اگر بناست حقوق و مسائل زنان پیگیری نشود دلیلی هم برای رای دادن به کاندیداهای زن، تنها به خاطر زن بودنشان وجود ندارد و در اینجاست که اصل شایسته سالاری در برابر اصل سهم خواهی جنسیتی مطرح می شود.

آنچه که زنان جامعه را ترغیب می کند به نامزدهای زن رای بدهند پیگیری مسائل زنان در جهت پیشرفت امورشان است و آنچه که غربگرایان در حال ترویج آن هستند سهم خواهی جنسیتی در مناصب حکومتی است.

افرادی که این امر را به عنوان یک معیار انتخاب معرفی می کنند و کاندیداهایی که وعده وزیر زن و… می دهند؛ هر دو گروه در تله تبلیغاتی و جنگ روانی غرب گرفتار شده اند و جریانات سیاسی نیز از این آب گل آلود ماهی خود را می گیرند.

با این همه، برای اینکه حداقل قشر زنان گرفتار این دام نشوند لازم است در زمینه فرهنگ سازی برای اعتماد به متخصصان متعهد فارق از جنسیت تاکید شود؛ تجربه، تخصص، مهارت و تعهد همگی در کنار هم لحاظ شده و انتخاب صورت گیرد و اگر در بین کاندیداهای زن چنین شرایط وجود ندارد دلیلی هم برای رای دادن به آنها وجود نخواهد داشت!

انتهای پیام/ص