به گزارش شبنم همدان به نقل از جام جم : پروانه کاظمی نخستین زن کوهنورد است که تاکنون به چند قله 8 هزار متری جهان صعود کرده است. موستاق آتا، ماناسلو، امادابلام، لوتسه و ماکالو در کنار اورست قله‌هایی هستند که کاظمی پرچم ایران را بر فراز آنها برافراشته است.
پروانه کاظمی در 18 سالگی با رتبه 200 در رشته ریاضی دانشگاه صنعتی شریف قبول شد و 20 سال دبیر ریاضیات بود تا این‌که صعود اورست ارتباط او را با ریاضی قطع کرد.
موستاق آتا در چین نخستین صعود این زن ایرانی در سال 1389 بود و دائولاگیری هفتمین قله دنیا با ارتفاع 8167 متر آخرین آن که کمتر از یک ماه قبل موفق به صعود از آن شد.
کوهنوردی؟
ورزش بدون نقاب.
ورزش‌های دیگر نقاب دارند؟
طبیعت بی‌نقاب است ای کاش زودتر می‌فهمیدم.
کی فهمیدید؟
در 35 سالگی. زمانی که والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز و بدمینتون را کنار گذاشته بودم.
در هیچ کدام نماندید؟
در بدمینتون ماندم و حرفه‌ای شدم. بازیکن، مربی و داور، اما این ورزش هم سال 84 برای من تمام شد.
زدید به کوه؟
بله. خیلی اتفاقی شروع کردم، اما عظمت طبیعت مرا به سوی خودش کشاند.
بدون نقاب؟
برای زندگی بدون نقاب ابتدا کوهپایه‌های دربند آرامش مرا زیاد کرد و با دیدن طبیعت خدا، حالم جا آمد.
نخستین صعود؟
شاید باور نکنید وقتی رسیدم بالای توچال یکی از دوستانم که با من بود گفت اینجا توچال است. تا آن روز نمی‌دانستم توچال کجاست.
تفریحی یا حرفه‌ای؟
اول اصلا فکر نمی‌کردم یک روزی بخواهم کوهنوردی حرفه‌ای باشم. گفتم نهایتا دو سه کوه اطراف تهران را بالا می‌روم و بعد تمام می‌شود، اما نشد.
شیفته کوه شدید؟
بله. در برنامه‌ای تفریحی و تفننی و در یک شرایط سخت به دماوند صعود کردیم که همان جا زندگی‌ام با کوه تغییر کرد. عظمت خدا آن بالا برای من قابل تصور نبود و تصمیم گرفتم برای درک این عظمت صعودهای دیگری هم داشته باشم.
رسم کوهنوردی؟
کوهنوردی هم مثل همه ورزش‌ها، گذراندن دوره‌هایی را لازم دارد که این دوره‌ها را با موفقیت سپری کردم. سال 1389 نخستین برنامه صعود برون مرزی من بود.
ریاضیات و کوهنوردی؟
ریاضیات در کل زندگی تاثیر دارد. کسی که ریاضی خوانده سراغ هر کاری برود موفق می‌شود. ریاضی نوع فکر کردن را بهتر می‌کند و منطق و نظم انسان، رابطه عمیقی با ریاضیات دارد.
کاربردش در کوه؟
کوهنوردی ورزشی قانونمند است و در آن شیوه استدلالی که دارید مهم است.
آخرین تدریس؟
20 سال دبیر ریاضی بود، اما آخرین بار که تدریس کردم قبل از صعودم به اورست در سال 1392 بود. بر فراز قله اورست دوست داشتم ریاضی درس بدهم!
شغل ثابت؟
کوهنوردی سفرهای طولانی دارد که نمی‌توانید شغل ثابتی داشته باشید. هر سفر دو تا سه ماه طول می‌کشد. من زمانی که در ایرانم راهنمای کوهستان هستم.
باز هم کوه؟
گفتم که بدون نقاب راحت‌ترم. از بچگی به رشته‌های قالیبافی، گلدوزی، معرق و صنایع دستی علاقه‌مند بودم. ادبیات یکی از دلمشغولی‌های من است و در عین حال یکی از لذتبخش‌ترین سرگرمی‌های من.
در کوه نمی‌ترسید؟
شهر ترسناک‌تر است. کوه؛ شیب تند، برف و ریزش بهمن دارد، اما قابل پیش‌بینی است. برخی خطرات در شهر را اصلا نمی‌توان پیش‌بینی کرد.
حمله حیوانات؟
حیوانات در کوه منطقی تر هستند. در تعدادی از صعود هایم گرگ دیدم یا در دامنه‌های البرز به خرس قهوه‌ای برخوردم و طبیعتا ترسیدم، اما رفتارشان با من خیلی خوب بود!
پلنگ چطور؟
تاکنون ندیدم، اما یک بار در هیمالیا ردپای پلنگی را در برف دیدم که خیلی زیبا بود.
تنها کوهنورد کاظمی‌ها؟
در خانواده ما بعد از این که من شروع کردم همسرم و برادرانم نیز در این ورزش فعال شدند.
هزینه یک کوهنورد؟
15 تا 40 هزار دلار ناقابل. البته به نوع و محل صعود بستگی دارد.
سرما؟
با آن کنار می‌آیم.
خاطره تلخ؟
اگر در صعود سختی‌های روحی نباشد قابل‌تحمل است. سختی‌های جسمانی مانند نخوابیدن، غذا نداشتن یا استراحت نکردن همان لحظه سخت می‌گذرد، اما بعد به خاطره‌ای شیرین تبدیل می‌شود.
بدون غذا؟
بدون غذا می‌شود در کوه دوام آورد، اما بدون آب شرایط سخت‌تر می‌شود. گاهی دسترسی به آب ندارید باید یخ را آب کنید که طعم بدی دارد، اما بدن تان نیاز دارد و باید 4 تا 5 لیتر آب خورد.
حس ماجراجویی؟
زیبایی و عظمت طبیعت انسان را به خود جذب می‌کند و قاعدتا حس ماجراجویانه هم وجود دارد. با این حال انسان در کوه می‌خواهد مرز توانایی‌هایش را محک بزند و زندگی واقعی را کشف کند. البته بدون نقاب و نمایش.
انتهای پیام/ص
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما