به گزارش شبنم همدان به نقل از طنین یاس : امیر حمزه نژاد - با ورود اینترنت به زندگی بشر فصل جدیدی از ارتباطات آغاز شد. بعد و فضای دیگری در زندگی انسان به عنوان فضای مجازی و ذهنی به وسیله اینترنت ایجاد شد که اگرچه غیرواقعی است اما کنش‌ و واکنش‌های واقعی در آن اتفاق می‌افتد و بعضا تاثیرات روحی و روانی بیشتری نسبت به زندگی واقعی دارد. در این حیطه چون فضا متمرکز بر اذهان است، افراد از لحاظ روحی درگیر فضایی هستند که نمی‌توانند به طور کامل از آن بهره بگیرند و از این رو با انواع و اقسام مشکلات روحی و روانی مواجه می‌شوند.

با شکل گیری شبکه های اجتماعی درون اینترنت و رشد سرسام‌آور فناوری‌های نوین ارتباطی که طی دو دهه انقلابی در این عرصه به‌و جود آورد. در این انقلاب ارتباطاتی افراد می‌توانند در قالب گوشی‌های همراه با هزاران نفر و افراد وسیعی در ارتباط باشند و در این زمینه ارتباطات محدود به ارتباطات گسترده و پیچیده تبدیل شد، این موضوع آسیب‌های فراوانی هم در پی داشته و دارد.

شبکه‌های اجتماعی سبک زندگی مجازی خاصی را نیز به‌وجود آورده است. افراد وسیعی که می‌توانند شما را ببیند و رسانه‌ای که می‌تواند شما را  معروف و مشهور و میان زبان‌ها بیندازد جذابیت خاصی برای هر فردی دارد. در این راستا زندگی غربی نیز با انواع و اقسام بدعت‌های دنیای ارتباطات در حال ترویج است. در این شرایط جذابیت و جذاب بودن در این زمینه حرف اول را می‌زند. رقابت کاذبی در این حوزه شکل می‌گیرد که زندگی فرد را بسیار تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

 در همین زمینه است که دیده می‌شود برخی از افراد بیش از آنکه زندگی واقعی داشته باشند در گیر و بند زندگی مجازی هستند و هر کنش زندگی خود را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند تا واکنش‌های مثبت و تحسین کننده‌ای را دریافت کنند. سلبریتی‌ها و بازیگران و خوانندگان در این زمینه بسیار فعال هستند اما افراد دیگر نیز بر اساس جذابیت‌هایی که دارند بعضا به سلبریتی‌های مجازی تبدیل می‌شوند.

همین نوع سبک زندگی که افراد سعی دارند بهترین لحظه خود را برای دیگران به نمایش بگذارند و یا حتی با اغراق و دورغ نیز همراه است خود آسیب‌های زیادی در ادامه به دنبال دارد. افراد مجازی نه تنها از زندگی واقعی لذت نمی برند بلکه شهوت و بیماری دیده شدن آنان را وا می‌دارد که همواره سر در گوشی‌های خود داشته باشند و با حرص و طمع بسیاری از ساعات زندگی خود را صرف تحسین‌شدن از طرف دیگران کنند.

در این رابطه زندگی‌های اغلب ریاکارانه‌ای را در فضای مجازی می‌بینیم که با اصل آن تفاوت بسیاری دارد. مثلا خانم یا آقایی برای اینکه نشان دهد زندگی لوکس و تجملاتی دارد کنار یک ماشین گرانقیمت عکس می گیرد درحالی که در واقعیت به هیچ وجه وی امکان خریداری چنین خودرویی را ندارد. از سوی دیگر اغلب این تصاویر یک لحظه از زندگی افراد را شامل می‌شوند لحظه‌ای که فرد با همه ترفند‌ها سعی می‌کند که خود را بهتر و شادتر نشان دهد درحالی که لحظات و ساعات دیگری وجود دارد که فرد با مشکلات و مصائب زیادی روبرو است. نتیجه این امر حسرت و حسادت و از سوی دیگر ترویج ریاکاری و دروغ در فضای مجازی است.

جالب اینجاست که برخی از افراد آنقدر در مقابل به اصطلاح لایک خوردن و تحسین دیگران منفعلانه و پوپولیستی عمل می‌کنند که فردی هرهری مسلک و بی اعتقاد تبدیل می‌شوند؛ همین موضوع زمینه ابتذال و لاابالی‌گری در فضای شبکه‌های مجازی مخصوصا شبکه اجتماعی اینستاگرام را ایجاد می‌کند.

بیماری لایک خوردن خصوصا برای برخی از دختران و زنان سبب شده تا تصاویری از خود در این فضا به نمایش بگذارند که ارزش آنان را زیر سئوال می‌برد. در این زمینه شی‌وارگی برای کاربران اینستاگرام که خود را با یک کالا به نمایش می‌گذارند که هویت آنان با آن کالای لوکس مانند ساعت و خودرو و ... تعریف می‌شود که انسانیت و دیگر استعدادهای انسانی را زیر سئوال می‌برد.

بدن نمایی، بی‌حجابی و آرایش‌های زننده که برخی از خانم‌ها را به ابزاری تبلیغاتی و کالا بدل کرده است نیز سبک زندگی بی بندباری در این فضا به‌وجود آورده است. متاسفانه لایک‌ها گرفتن‌های این افراد نیز این سبک زندگی را ترویج می‌کند و آدرس غلطی به جوانان می‌دهد که لابد این زندگی مورد توجه جامعه است که باید به این سمت رفت تا اقبال اجتماعی به آنان روی خوش نشان دهد.

 افراد فضای مجازی فکر می‌کنند این تحسین ها که اغلب هوسرانی و شهوانی است، سبک زندگی روز آمد و نوین است. متاسفانه برخی از دختران نیز خصوصی‌ترین جشن‌ها که اغلب زنانه است را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند که این موضوع سطوح مختلف زندگی را بهم ریخته نشان می‌دهد. درواقع زندگی انسان از سطوح مختلف درست شده است. انسان در محل کار و خانه و خیابان و مهمانی و ورزش رفتار خود را دارد و لباس مخصوص خود را به تن می‌کند اما در شبکه‌های اجتماعی همه چیز بی‌هنجار است و این تقسیم‌بندی‌ها در آن وجود ندارد. بر این اساس خطر عمده‌ای جوانانی را که با فضای اجتماعی بزرگ می‌شود را تهدید می‌کند. تشخیص خوب و بد در جوانان در این عرصه گاها با حجم بالای تصاویر و پیام‌ها بسیار سخت می‌شود و از این رو خطر بالقوه به خطر بالفعل در جامعه پذیری و نهادینه سازی جوانان تبدیل می‌شود. رفتارهای ناهنجاری که امروز در اجتماع می‌بینیم شاید بازخورد همان رفتارهای مجازی است که در شبکه های اجتماعی دیده می‌شود. این رفتارها گاها به قتل و تجاوز هم گرایش یافته که در چند پرونده معروف برخی از این موارد تا حدودی ثابت شده اند. با این حال نمی‌توان از فناوری و پیشرفت‌های ارتباطاتی فرار کرد اما فرهنگ‌سازی و آموزش و عدم رهاسازی جوانان در فضای مجازی می‌تواند کمک شایان توجهی به جوانان برای تمیز خوب و بد در این فضا کند. خانواده‌ها از دیرباز در زندگی و تربیت افراد نقش پررنگی داشتند و این روزها نیز نقش‌ خانواده پررنگ تر از هر روز دیگری شده؛ با آموزش‌ها و حساسیت‌های به‌جای خانواده می‌توان تا حدود زیادی از بروز این آسیب‌ها جلوگیری کرد.

انتهای پیام/ ص