به گزارش شبنم ها، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان

در دنیایی که در هر روز و لحظه آن جهان به سمت مدرنیته شدن و اتفاقات جدید می‌رود، بسیاری از مجامع از جمله مجامع غربی و اروپایی بر طبل آزادی مفرط می‌کوبند و هر روزه نه برای خود بلکه در نسخه‌ای غلط دَم از آزادی‌های بی قید و شرط برای کشورهای اسلامی می‌زنند. آزادی که این روزها در کشورهای خودشان رنگ باخته و در پی کشفی جدید و سالم برای روابط انسانی خودشان هستند.

فرهنگ برهنگی درست همان چیزی است که دشمنان اسلام آن را بیش از پیش تقویت می‌کنند و در مقابلش این فرهنگ پوشیدگی و روابط سالم انسانی که با روی کار آمدن محصول فساد و فحشا رنگ می‌بازد.

اما سوال اینجاست که کشورهای اسلامی و نهادهای بزرگ اسلامی در جهان تا امروز در جهت رشد و ترویج فرهنگ حجاب و روابط سالم انسانی چه‌کرده‌اند؟

حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی حائری زاده خطیب و کارشناس امور دینی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چگونگی ترویج فرهنگ حجاب اسلامی در کشور به نحوه برخورد صحیح با مروجین بدحجابی، نهادینه شدن فرهنگ حجاب در نهاد‌های فرهنگی-هتری مانند آموزش و پرورش، رسانه ملی، سینما و ... اشاره کرد.

مشروح این گفتگو را در زیر مشاهده خواهید کرد.

هیچ تفکر عقلانی و شرعی پشت آزادی‌های فضای مجازی نیست

آزادی در حجاب بر چه مبنایی در جوامع باید شکل بگیرد؟

ما آزادی حجاب به صورت مطلق در هیچ جای دنیا نداریم و آزادی هم چارچوب‌های خودش را دارد. حجاب امری واجب از ناحیه خداست و هم در سوره مبارکه احزاب و هم در سوره مبارکه نور گفته شده و یکسری از باید و نباید‌های پوششی است که باید آن را رعایت کنیم. آزادی در پوشش زنان نزد محارمشان مانند همسر، پدر و برادر است که آن هم بستگی به موقعیت و شرایط داخل خانه دارد و هر جوری که من بخواهم در جامعه ظهور و بروز داشته باشم، امکان پذیر نیست؛ چراکه مومن نباید بستر گناه را در جامعه فراهم کند.

بنابراین آن خانمی که در جامعه عرف حجاب را رعایت نمی‌کند، یک گناه به پای او می‌نویسند و به ازای هر گناهی که دیگران بر اثر آن بدحجابی مرتکب می‌شوند یک گناه برای آن شخص نوشته می‌شود. به همین دلیل آزادی مطلق به آن شکلی که در فضای اجتماعی مطرح می‌کنند، نداریم و مفهوم آزادی رعایت حجاب بنا به عرف و شرعی است که در قرآن آمده و باید در جامعه رعایت شود.

آزادی معنوی در مقابل آزادی‌های تقلبی و ولنگاری چه آزادی است؟

به هرحال انسان اگر بخواهند کاری را انجام بدهند براساس یک نگاه و نگرش است و این نگرش ما باید یک اسلوب و اساسی داشته باشد، بنابراین اگر هرکسی بخواهد براساس آن تفکر ولنگاری در جامعه بروز کند، هیچ تفکر عقلانی و شرعی پشت آن نیست، حتی در جوامع غربی که شاید در این زمینه به آخر قصه رسیدند، آن‌ها هم نگران این ولنگاری و هجمه بی بند و باری در کشورهایشان هستند و آن‌هایی که به آخر این راه رسیدند، امروز از فقدان معنویت دَم می‌زنند و من فکر می‌کنم آنچه در جامعه ما امروز باید به آن پرداخته شود، مرزبندی آزادی‌های معنوی و آزادی‌های مادی است.

پوشش مناسب به معنای حجاب، مختص اسلام نیست

آزادی معنوی به چه معنی است؟

در واقع آزادی معنوی یعنی همان باید‌ها و نباید‌هایی که شرع و قانون آن را بیان کرده است. البته از آن جهت آزادی به این معنی نیست که من هرطور که خودم خواستم در جامعه رفت و آمد کنم و به مجرب اینکه نسبت به پوششم به من خرده گرفته شود، به آن‌ها اعتراض کنم و رفتاری قهرآمیز و ناهنجار داشته باشم. من در خانه خودم به هر شکل که می‌خواهم می‌توانم رفتار کنم، اما در مجامع عمومی باید قانون آن فضا را رعایت کنم.

داشتن پوشش و حجاب یک امری دینی و اعتقادی است، پس چرا تا این حد نظریه پردازان غربی و اروپایی مانند هِگل و گاندی و ... به آن اشاره کردند و اهمیت داده اند؟

حجاب فقط در دین اسلام نیست و در سایر ادیان هم بوده است. شما در پوشش راهبان مسیحی دقت کنید این حرف من را تایید می‌کند.

مدیر یکی از شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای که شبکه فاسدی نیز هست، برنامه سازان خود را در یک جلسه جمع کرد و گفت که ما باید مقدس‌ترین نهاد در جامعه ایرانی را مورد هدف قرار بدهیم، که در واقع مقدس‌ترین نهاد در ایران خانواده است. در راس این خانواده مادر است که باید نقش آن را تغییر دهیم و روابط ضربدری، قبح شکنی ها، حلال و حرام خدا و ... را ترویج دهیم و اگر این کار را انجام دهیم دیگر نیازی به بمب و موشک و سلاح نداریم، ایران به خودی خود نابود می‌شود.

به عقیده من رسیدن به آن آزادی معنوی در دستور کار خود ملت‌های اروپایی و غربی وجود دارد و حجاب دقیقا آن چیزی است که همه ادیان الهی آن را قبول دارند.

تعبیر قرآن کریم از رعایت حجاب برای مردان و زنان

تعبیر قرآن در این زمینه چیست؟

قرآن می‌فرماید، اولین نفری که به بهداشت روانی در این عرصه می‌رسد خود شخصی است که حجاب یا پوشش را رعایت می‌کند، ضمن اینکه آن خانمی که حجاب خود را رعایت کند اولین خدمت را به خانواده خودش کرده و امنیت و آرامش روانی همسرش و سایر افراد جامعه را تأمین خواهد کرد.

پس چرا گمانه‌ها همه به این سمت است که حجاب مختص اعراب است؟

من فکر می‌کنم این شبهه‌ای است که هیچ جایگاه عقلی و شرعی ندارد. این را نه بزرگان دین مبین اسلام بلکه بزرگان دیگر ادیان هم به آن اذعان داشتند و همه به نوعی حجاب را تایید کرده‌اند. حتی در پاکی و طهارت یک خانم نه در دین ما بلکه در یهودیت، مسیحیت بارها گفته شده است.

به عقیده من هر کسی که این حرف را زده باشد، یا از روی جهل بوده یا از روی علم و عمد این موضوع را مطرح کرده است. حجاب مختص یک قشر خاص نیست و همه مسلمانان چه عرب و چه عجم و چه سایر ادیان باید آن رعایت کنند.

رعایت حجاب مانند عبور نکردن از چراغ قرمز است

عدم رعایت حجاب بعضا نشان از عدم باور یا سست شدن ایمان دارد، پس این همه اصرار در رعایت حجاب به چه معناست؟

اگر بخواهیم روی باورمندی افراد صحبت کنیم، این بستر را خانواده‌ها باید از دوران کودکی برای فرزندان خود ایجاد کنند. در روایات بسیاری آمده که کودکان خود را از سن ۵ تا ۶ سالگی عادت به نماز خواندن، رعایت حجاب و اصول دینی بدهید. رعایت حجاب صرف اینکه من باور ندارم نیست، باید گفت که شما چرا قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت می‌کنید؟ وقتی یک قانون وضع می‌شود فقط برای من نیست، بلکه افراد دیگری هم در این مسیر حرکت می‌کنند.

برای جلوگیری از بدحجابی مدتی گشت ارشاد و قوه‌های قهریه برای اجرای حجاب اسلامی بود، این نوع رفتار تاچه اندازه در جوامع مختلف کارآمد و صحیح است؟

به صورت کلی کار و ترویج حجاب اسلامی، فقط با قوه قهریه امکان پذیر نیست. می‌تواند عالم بازدارنده باشد، اما تنهایی کاری از دستش برنمی‌آید. به عقیده من ابتدا آگاه سازی و بعد ارزش نهادن به انسان‌های محجبه است.

تعارف که نداریم؛ اگر خانمی بدحجاب کنار خیابان منتظر ماشین باشد چندین ماشین برای او چراغ می‌زنند، اما اگر خانمی با حجاب منتظر باشد، باید مدت‌ها بایستد. متاسفانه در جامعه ما جای بها دادن به چیز‌های بی ارزش و بها ندادن به چیز‌های باارزش جا به جا شده است. البته حاکمیت وظیفه دارد که در این زمینه در عرصه‌های فیلم و سریال، تئاتر، کلاس‌های آموزشی و دانشگاه و حتی در دبستان و مدارس بسترسازی کند. وقتی این فرهنگ در جامعه شکل گرفت، به سمت پوششی صحیح می‌رویم و دیگر آن‌جا نیازی به ابزار‌هایی مانند گشت ارشاد یا هر چیز دیگر نداریم. من می‌گویم که اگر با زبان محبت و مهربانانه با هنجارشکنان برخورد کنیم، می‌توانیم اثرگذارتر عمل کنیم.

رعایت حجاب مختص زنان نیست

تمام هجمه‌ها به دنیای امروز، رشد فضای مجازی است؛ فضایی که بیشترین آسیب را به هر کشوری می‌زند، کنترل این فضا دست چه کسانی می‌تواند باشد و تا چه اندازه کنترل خانواده‌ها برای حجاب و پوشش دختران اهمیت دارد؟

به عقیده من باید مدیریت جدی تری به روی شبکه‌های مجازی وجود داشته باشد. من نمی‌توانم به کودکم بگویم که در این صفحه یا فلان سایت نرو! اما می‌توانم او را آگاه کنم و باید و نباید‌های این عرصه را برای او بیان کنم تا خود بچه‌ها مسیر درست را انتخاب کنند.

زن جایگاه والایی دارد و در این شکی نیست، ولی چرا هر وقت که صحبت از بدحجابی  به میان می‌آید انگشت اتهام به سمت زنان است تا مردان؟

حجاب، عفت و حیا امری دو سویه است، اما، چون خانم‌ها ظرافت و شرایط خاص تری دارند تاکید بیشتری به آن‌ها شده است، اما به این معنا نیست که آقایان نباید حجاب خود را رعایت کنند، کماینکه مردان هم باید نسبت به حدود شرعی و قانونی تعیین شده خود باید و نباید‌ها را رعایت کنند. آقایان هم مانند بانوان نباید لباسی محرک بپوشند. مردان هم باید حیا را رعایت کنند، آن‌ها نباید با زنان شوخی کنند، نباید روابط خیلی صمیمی داشته باشند، چراکه بعضا این رابطه صمیمی بیرون از خانه باعث شده که رغبت و میل خانم یا آقا به اعضای خانه خود کم شود.

انتهای پیام/