به گزارش شبنم ها،

حجت الاسلام حسن اسدالهی سلطان آبادی، کارشناس ارشد کلام در واکنش به این شبهه که برخی افراد با شروع ماه محرم و رونق بازار پخش نذری در جامعه، مطرح می کنند هزینه نذری باید صرف فقرا شود و نذری دادن کاری بیهوده و حتی اسراف است، اظهار کرد: ابتدا باید به معنای نذر اشاره کرد؛ نذر عبارت است از آن که انسان خود را متعهد کند به پرداخت چیزی معین در صورتی که هدف و خواسته او برآورده شود.

وی با بیان این که در قرآن فراوان به بحث نذر اشاره شده است، ادامه داد: مانند نذر مادر حضرت مریم (س) که نذر کرده بود فرزند او (ع) خادم خانه خدا شود و خودِ حضرت مریم (س) که نذر کرده بود روزه سکوت بگیرد؛ همچنین، وقتی خداوند متعال در سوره انسان درباره عبادالرحمن صحبت می کند، یکی از ویژگی های آن ها را «یوفون باالنذر» یعنی کسانی که نذر می کنند و به نذر خود وفا هم می کنند، بیان می کند.

حجت الاسلام اسداللهی تصریح کرد: اتفاقا روایت هم داریم که وقتی امام حسن و امام حسین علیهما السلام بیمار شدند، امام علی (ع) نذر کردند روزه بگیرند و حضرت زهرا (س) نیز با این نذر همراهی کردند که در واقع این ماجرا در سوره انسان (دهر) اشاره شده است و این آیات و سیره اهل بیت علیهم السلام بیان گر آن است که نذر کردن اشکالی ندارد.

مشاور آستان قدس رضوی با تاکید بر اینکه بنابراین اصل بحث نذر هم در آیات قرآن و هم روایات اشاره شده و مورد تایید است، اظهار کرد: همچنین، روایات اهل سنت نیز بر این مساله صحه می گذارد از جمله در سنن ابی داوود، حدیث 3313، باب وفای به نذر، بیان شده: شخصی به نزد پیامبر (ص) آمد و سوال کرد که نذر کرده قربانی بدهد. .... حضرت (ص) فرمودند: پس به نذرت وفا بنما.

این استاد حوزه و دانشگاه با بیان این که لذا هم در قرآن و هم روایات شیعه و سنی بحث نذر بیان شده و شک و شبهه ای در الهی بودن نذر وجود ندارد، تصریح کرد: برخی بیان می کنند نذری دادن در ماه محرم از نظر عقلی کار پسندیده ای نیست و بهتر است در عوض آن به فقرا کمک شود؛ در پاسخ باید گفت نذر کردن از نظر عقلی دارای فواید بسیاری است.

حجت الاسلام با اشاره به فواید عقلی نذر بیان کرد: به طور مثال نذر کردن دلبستگی انسان را به دنیا کم می کند، همچنین، موجب تقویت ایمان می شود و در نتیجه کمک به فقیران؛ در واقع وقتی که فردی غذایی برای امام حسین (ع) نذر می کند، این عمل او باعث ترویج فرهنگ عاشورا و ادامه پیدا کردن راه حسین (ع) می شود.

این کارشناس کلام اضافه کرد: طبیعی است اگر فرهنگ حسینی در جامعه ما رشد پیدا کند، روحیه بخشش به فقرا و ظلم ستیزی در جامعه افزایش یافته و در نتیجه این مساله موجب ستاندن حق مظلومان از ظالمان و برقراری عدالت اجتماعی و نابودی فقر در جامعه می شود.

این پژوهشگر اذعان کرد: در واقع می توان گفت نذر کردن، کمک به فقیران است اما به دو شیوه: اولا شیوه مستقیم که بالاخره در این مراسم فقیران جامعه هم بهره مند می شوند و هم به شیوه غیرمستقیم و با ترویج فرهنگ بخشش و ظلم ستیزی و ستاندن حق مظلومان جامعه از ظالمان کمک به نیازمندان می شود.

وی تاکید کرد: خودِ نذر تقسیم اموال است و نتیجه آن از بین رفتن فاصله طبقاتی در جامعه، یعنی یکی از روش هایی که مردم اموال خود را با هم تقسیم کنند نذر است و نذر باعث می شود مردم، فقیران جامعه را هم در ثروت خود شریک کنند.

حجت الاسلام اسدالهی اضافه کرد: نکته بعدی اینکه ما در جامعه علاوه بر فقر مادی، فقر فرهنگی نیز هم داریم متاسفانه گروهی از مردم توجه به فقر مادی داشته و از فقر فرهنگی غافل می شوند، در حقیقت نذر کردن باعث از بین رفتن فقر فرهنگی می شود به این ترتیب که وقتی گروهی نذر می کنند برای مراسم امام حسین (ع) نذری بدهند و در این راستا مراسمی برپا می کنند، افرادی که در این جلسات و روضه ها و سخنرانی ها شرکت می کنند، از معارف الهی بهره مند می شود و فقر فرهنگی آن ها از بین می رود و طبیعی است که همین مساله یعنی از بین رفتن فقر فرهنگی در افراد ایجاد تعهد، و در نتیجه فضای مثبت در جامعه ایجاد می کند.

مشاور آستان قدس رضوی در پایان خاطر نشان کرد: افرادی که به نذر کردن ما ایراد می گیرند از آنها سوالی داریم مبنی بر این که شما که نذر نمی کنید، چه می کنید؟ آیا واقعا به فقرا کمک می کنید یا تنها به دنبال بهانه گیری هستید؟ آیا واقعا افرادی که سنگ افراد فقرا را به سینه می زنند تا چه میزان هزینه برای خرید لوازم خانه و زندگی شخصی خود و ... می کنند؟ این در حالی است که بیشترین نذر را طبقه متوسط جامعه انجام می دهند، نه طبقه مرفه!