به گزارش شبنم ها به نقل از  گروه سیاسی « تیتریک »؛ آتش نشان آمریکایی اهل ریچموند ایالت ویرجینا خانم "کائه آسیما" با خبرنگار بین الملل تیتر یک در زمینه نامه رهبر انقلاب اسلامی به جوانان غربی، مصاحبه ای کوتاه داشته است که می خوانید:

- خانم کائه آسیما دفعه گذشته افتخار این رو داشتم که با شما مصاحبه ای با عنوان تنها زن آتش نشان در آمریکا مصاحبه ای داشته باشم که مورد اقبال گسترده ای در ایران به عنوان کشوری مسلمان قرار گرفت.

- بله دقیقا به خاطرم هست. حدود یک سال پیش بود.

- اما این بار موضوعیت این مصاحبه همونطور که در جریان هستین در مورد نامه رهبر ایران خطاب به جوانان غربی بعد از حملات تروریستی پاریس است.

- بله. نامه ای رو که برام فرستاده بودین رو خوندم. خیلی هم لذت بردم. حتی برای بسیاری از دوستانم هم فرستادم. نکات بسیار زیادی توی این نامه بود. من هم دعا میکنم تا از این رنج و عذابی که می کشیم درسی بگیریم و تجربه ای بشه برای فردایی بهتر. نه اینکه اینها به خاطره هایی تلخ توی ذهنمون تبدیل بشن.
واقعا مسخرست، خیلی مضحکه که به قول رهبر شما در سرتاسر دنیا روزانه، ماهانه،سالانه با تعدادی چند برابر این همه کودک و نوزاد در کشورهای غیر آمریکایی و غیر اروپایی کشته میشن اما همیشه سکوت.
شاید الان با تبلیغات رسانه های یه طورایی جمع و جورش کنن ولی مطمئن باشین آینده در این باره حرف ها خواهد زد.
این دانه ایست که کاشته شده. تبدیل به درختی شده که ریشه در حماقت، نادانی، تکبر و غرور داره. مردمی که بچهاشون رو متقاعد کردن نسبت به بچه های دیگه در کشورهای غیر اروپایی و آمریکایی سر تر هستن. انها نسبت به بچه های اون کشورها که اغلب جهان سومی نیز نامیده میشن ارزش بیشتری دارن. چرا؟ فقط به این دلیل که توی آمریکا یا اروپا بدنیا اومدن؟

- درسته. نظر شما هم مثل خیلی از کارشناسان دیگه هست. اما راه حلش چیه؟

- خب با یه درخت مریض که کلش آلوده شده چیکار می کنن؟ یا با داروهای مخصوص درمانش می کنن یا اگر درمان نشد قطعش می کنن. مردم این کشورها مخصوصا آمریکا گمراه شدن. انگار که به یه روش خاصی بزرگ و تربیت شدن. انگار همونطور که گفتم از بقیه با ارزش ترن و بقیه باید در خدمت اینها باشن.
باور کنین چنین حسی در بینشون هست.

مطلبی که داره اتفاق میوفته و هیچ کس به اون اهمیت نمیده وقایع فلسطینه. کشوری که عامل همه بدبختیهاش و گرفتاریهاش هیچ کس نیست جز اسرائیل. پس چرا هیچ کس مثل حملات تروریستی پاریس یا 11 سپتامبر اون رو پوشش خبری، تحلیلی و حتی عملیاتی مثل جنگ علیه تروریسم نداد؟
تنها چیزی که میدونم و گفتم اینکه تاریخ در آینده حرفهای زیادی برای گفتن داره. اینجا در آمریکا با وجود مشکلات اجتماعی و سیاسی که براتون گفتم، آدم های خوب هم پیدا میشه. انسان هایی که براشون انسانیت و صلح مهمه. برخی از سازمان های بشردوستانه خصوصی و خیریه کارهای زیادی هم کردن. اما سازمان های بزرگی مثل سازمان ملل یا سازمان های بشر دوستانه دولتی چی؟ تنها در مواردی کار می کنن و پافشاری دارن که براشون سود و منفعتی داشته باشه.
در غیر این صورت اونها هم سازمان هایی به ظاهر دوستدار صلح و حقوق بشر هستن. در غیر این صورت ما تجاوز به سوریه، عراق، فلسطین، افغانستان و کشورهای دیگه رو نداشتیم.
اما خب مردم به رقم شبکه های اجتماعی آگاه تر شدن. درسته در اونجاها هم محدودیت هایی هست. اما انتشار چنین نامه ای و بازنشر آن در شبکه های اجتماعی میتونه بسیار در هشیاری و بیداری مردم تاثیرگذار باشه.

- خانم آسیما بسیار ممنون از لطف شما در خصوص وقتی که به بنده دادین. توضیحات شما برای من جای سوال دیگه رو نزاشت.

- خواهش می کنم. مطمئن باشید که این نامه رو مورد انتشار قرار خواهیم داد.

مصاحبه/احسان امتی - تیتر یک

انتهای پیام/