به گزارش شبنم همدان ، سمیه نوش آبادی در یادداشتی نوشت:

هفته گذشته روزنامه‌های سراسری از برگزاری جشنواره شیره انگور در روستای مانیزان از توابع شهرستان ملایر خبر دادند و به مدد اطلاع رسانی خوب رسانه ها پایان هفته شهرستان ملایر پذیرای گردشگران بسیاری بود. گردشگران ایرانی از اقصی نقاط کشور برای شرکت در این جشنواره فرهنگی حاضر شده بودند. جشنواره  روستای مانیزان با همه شادی و نشاط و شیرینی که داشت به پایان رسید اما  حرف های ناگفته ای از آن باقی ماند. مسائلی که بسیاری از برگزارکنندگان چشم خود را بر روی آن بستند و تا سال آینده و موسم برگزاری جشنواره باز نخواهند کرد.

 همه ماجرا از آنجایی آغاز شد که به­عنوان گردشگر روز پنج‌شنبه به سمت روستای مانیزان رفتیم تا در این جشنواره فرهنگی شرکت کنیم. از کنار جاده، جایی که مسیر فرعی به سمت روستای مانیزان جدا میشد ورود ماشین ها ممنوع بود. البته یکی از تدابیر درست برگزارکنندگان همین ممانعت از ورود خودروها به داخل روستای مانیزان بود و شرکت کنندگان می بایست از ابتدای روستا پیاده به سمت محل برگزاری جشنواره می رفتند. طبیعی است که ورود آن تعداد ماشین به روستا غیرممکن است و روستا ظرفیت پذیرش آن را ندارد اما مسافت طولانی و مسیر خاکی و آسفالت نشده روستای مانیزان  و گردوخاک عظیمی که از تردد خیل جمعیت به پا شده بود برای برخی گردشگران دردسر ساز بود و افرادی بودند که بدون اطلاع  از میزان پیاده روی و شرایط محیط  حرکت کرده و در نیمه های راه نادم و ناتوان از راه مانده و از جشنواره رانده ، نه راه پس داشتند و نه راه پیش.

مسئله ای که مسئولان شهرستان ملایر به آن کاملاً بی توجه بودند این است که وقتی روستایی در این حد در کشور به عنوان یک قطب گردشگری مطرح می شود و تبلیغات گسترده برای برگزاری یک جشنواره در آن انجام می شود باید ابتدا شرایط زیر ساختی آن روستا را برای برگزاری جشنواره فراهم کرد.

چطور ممکن است روستایی که به عنوان قطب گردشگری در فصل شیره انگور و اولین روستای کشور در تولید این محصول معرفی شده است از ساده ترین امکانات که آسفالت معابر و مسیر اصلی داخل روستا است بی نصیب بماند؟ وقتی مسئولان شهرستان ملایر و سازمان گردشگری استان همدان گردشگران را از سراسر ایران برای بازدید از روستای مانیزان و شرکت در جشنواره و به تبع آن رونق کسب و کار اهالی روستا دعوت می کنند باید به ظرفیت های روستا نیز توجه داشته باشند. اگر قرار است روستایی به عنوان رکن گردشگری کشور مطرح و جهانی شود مسئولان ملزم هستند به امکانات زیرساختی اولیه آن بها بدهند.

نکته ضعف دوم برگزار کنندگان جشنواره عبور و مرور شرکت کنندگان بود. باوجود مسدود کردن ورودی روستا بسیار بودند ماشین هایی در کوچه های تنگ و باریک روستا تردد می کردند و کار گردشگران برای رسیدن به محل جشنواره سخت تر می شد. با دیدن ماشین ها و رفت و آمد آنها و عبور گردشگران مشخص شد امکان تردد تعدادی ماشین وجود دارد و نکته جالب توجه این است که وقتی عبور تعدادی ماشین که یا سفارش شده بودند یا با بی‌تدبیری و ضعف در مدیریت وارد روستا شده بودند ممکن است پس می توان با مدیریت درست چند سرویس ایاب و ذهاب برای پیرترها و کسانی که در پیاده روی طولانی مدت مشکل دارند تعبیه کرد تا مسیر طولانی و پستی و بلندی کوچه های روستا مانع حضور گردشگران نشود.

یکی دیگر از مشکلات جشنواره شیره انگور مانیزان پیش بینی نادرست مسئولان در تخمین جمعیت بود زیرا تعداد صندلی های مراسم جوابگوی خیل گردشگران نبود و همین موضوع باعث نوعی آشفتگی و بی نظمی در برگزاری جشنواره شده بود.

به هر حال مانیزان با همه صفای روستایی اش  و با صمیمیت اهالی و لبخندهای شیرین شیره پزان آن یک روز پر رونق و به یاد ماندنی را پشت سر گذاشت به امید اینکه تا سال آینده ضعف ها و مشکلات بر سر راه جشنواره شیره پزی مرتفع شود و گردشگران با رغبت بیشتری در این مراسم شرکت کنند.

انتهای پیام /ن