به گزارش شبنم ها، حجت الاسلام امین نیا در گفتگو با خبرنگار حیا، پیرامون بایدها و نبایدهای تربیت فرزند، اظهار کرد: گاهی بی توجهی والدین به مقوله تربیت فرزند باعث می شود تا فرزند سر خود بزرگ شود در حالی که باید تربیت فرزندان با مد نظر قرار دادن سه محور محبت، قاطعیت و کرامت با حفظ حرمت فرزند انجام شود.

وی بر تعامل والدین برای تربیت فرزندان تاکید کرد و افزود: به عنوان نمونه اگر یکبار فرزند اشتباهی را مرتکب شد و پدر خواست او را مواخذه کند و در مقابل مادر بخواهد ضامن او شود، فرزند باید در ابتدا عذرخواهی کند و سپس مادر ضامن او شود، در غیر اینصورت اشتباه فرزند دوباره تکرار می شود.

* برقراری ارتباط کلامی، نوشتاری و رفتاری با فرزندان

این کارشناس مذهبی و تربیت فرزند تصریح کرد: ارتباط با فرزندان می تواند به صورت گفتاری، نوشتاری و رفتاری باشد، مثلا در ارتباط گفتاری بهتر فرزندان را به صورت پسرم یا دخترم یا پسر عزیزم و دختر نازنینم مورد خطاب قرار دهیم، همانطور که لقمان در قرآن به فرزندنش پسرم را خطاب قرار داده است.

وی ادامه داد: تا ۱۲ سالگی که دوران کودکی فرزندان ما است باید با آن ها به زبان شعر، مثال و قصه ارتباط کلامی و زبانی برقرار کرد.

حجت الاسلام امین نیا اضافه کرد: گاهی لازم است با فرزندان ارتباط نوشتاری برقرار کنیم، بدین نحو که برای ان ها پیامک بدهیم یا پیامی را برای آن ها روی وایت برد بنویسیم و یا همانند امیرالمومنین که به امام حسن (ع) نامه می نوشته اند و اسناد آن هم در نهج البلاغه موجود است، نامه بدهیم.

* والدین بهترین الگوی عملی برای فرزندان

وی در خصوص ارتباط رفتاری والدین با فرزندان خاطر نشان کرد: برای برقراری ارتباط رفتاری همانقدر کافی است که بدانیم فرزندان نظم، ادب و سایر ویژگی های رفتاری خود را از پدر و مادر خود می آموزند و بنا بر این بهتر است والدین الگوی عملی خوبی برای فرزندان خود باشند.

این کارشناس مذهبی و تربیت فرزند پیرامون آفت های تربیت فرزند نیز گفت: مقایسه منفی فرزند خود با فرزندان دیگران یکی از این آسیب ها است در حالی که می توان گذشته خوب فرزند را به رخ او کشید که این مقایسه مثبت است.

* فقط پدر و مادر می توانند فرزند را تنبیه کنند

وی ادامه داد: افراط کردن در تنبیه فرزندان یکی دیگر از آسیب ها است که بدترین نوع آن هم تنبیه فیزیکی است در حالی که باید دانست اولا فقط پدر و مادر می توانند فرزند را تنبیه کنند، ثانیا تنبیه باید پشت درب های بسته انجام شود و ثالثا باید دانست تنبیه با تحقیر کردن فرزند متفاوت است.

حجت الاسلام امین نیا در رابطه با مراتب تنبیه فرزندان عنوان کرد: محروم کردن از پاداش فرضی برای کودکان بین ۴ تا ۵ سال، سرزنش کردن به صورت کوتاه و جذاب برای فرزندان بزرگتر، تذکر و نصیحت که باید برای سنین بیش از ۱۲ سال به صورت غیر مستقیم و برای کودکان به صورت مستقیم باشد، نگاه معنادار و خشم آلود، بالا بردن تن صدا تا حدی که تبدیل به داد زدن نشود، بی اعتنایی موقت و هشدار دادن، کتک زدن معقول به طوری که تبدیل به سیلی یا نیشگون گرفتن نشود، حذف تنبیه در برابر کار مثبت فرزند و بهترین راه نیز قهر موقت با فرزند است.

وی تاکید کرد: بهترین راه تنبیه فرزندان قهر موقت است به طوری که ایجاد محدودیت برای آن ها بکنیم نه اینکه بر آن ها محدویت اعمال کنیم مثلا با اشتباه او به او بگوییم که به خاطر کاری که کردی تا ۳ روز دیگر لباس هایت را نمی شویم یا تا یک ساعت دیگر مادر تو نیستم.

این کارشناس مذهبی و تربیت فرزند خاطر نشان کرد: در رابطه با فرزندان باید توجه کنیم که فرزند نباید از والدین خود بترسد بلکه باید روی آن ها حساب کند و با خود بگوید که والدینش انسان های بزرگی هستند.

وی تاکید کرد: بزرگ ماندن والدین جلوی چشم فرزندان به این است که اولا حریم خود را جلوی چشمان فرزندان حفظ کنند و ثانیا والدین باید حریم یکدیگر را جلوی چشمان فرزندان حفظ کنند.

* بدترین نفرین آن است که خود فرزند نیز آن را بشنود

حجت الاسلام امین نیا در ادامه بیان نمودن آفت های تربیت فرزند از پاسخ مثبت دادن به همه خواسته های فرزندان به عنوان آفت سوم یاد کرد و گفت: می توان به جای پاسخ مثبت به همه نیازها، از کلمات یا رفتارهایی مانند موافقم، موافقت با تاخیر، موافقت با شرط، موافقت با جایگزین کردن و یا حتی مخالفت استفاده کرد که چنانچه در صورت مخالفت با آزار و اذیت های فرزندان مواجه شدند از سلاح بی اعتنایی استفاده کنند.

وی نفرین کردن به فرزند به ویژه در جلوی چشمان او را آفت چهارم در تربیت فرزند عنوان کرد و گفت: بدترین نفرین آن است که خود فرزند نیز آن را بشنود و در عوض بهتر است جلوی چشمان فرزندان برای آن ها و موفقیتشان دعا کرد و در همین زمینه دعای ۲۵ صحیفه سجادیه و آیه ۷۴ سوره فرقان آمده است.

این کارشناس مذهبی و تربیت فرزند فرق گذاشتن بین فرزندان را آفت پنجم تربیت فرزند دانست و بیان کرد: احساس مالکیت دادن به فرزندان نیز آفت ششم در تربیت فرزند است که باید آن را مد نظر قرار داد، مثلا بدانیم فرزند تنها صاحب مسواک، حوله و لباس است و اتاق خواب، اسباب بازی ها و … متعلق به او نیست؛ بنا بر این هیچگاه به او نگوییم که برو و اتاقت را مرتب کن بلکه باید گفت برو و اتاق را مرتب کن؛ در غیر اینصورت زمانی فرا خواهد رسید که فرزند در اتاق را قفل کرده و از خانه بیرون می رود چرا که ما در کودکی به او اموخته ایم اتاقی که در آن می خوابد متعلق به او است.

انتهای پیام/