به گزارش شبنم همدان به نقل از آرمان زنان : خانواده یکی از مهمترین عوامل موثر در رشد همه جانبه فرزندان است. خانواده از محوری‎ترین محیط ‎های تربیتی است که در حفظ سلامت روانی، اجتماعی و جسمانی فرد نقش بسزایی دارد .

شرایط روانی خانواده مانند روابط عاطفی والدین نسبت به فرزندان، فرزندان نسبت به همدیگر و والدین نسبت به هم در ایجاد سازگاری و سلامت روانی، رشد مهارت های اجتماعی، پیشرفت و موفقیت تحصیلی و شغلی فرزندان نقش تسهیل کننده یا باز دارنده دارد.

** مهارت گفت و شنود در خانواده

دکترای روانشناسی در مورد مهارت گفت و شنود به خبرنگار ما می گوید: گفت و شنود رابطه ای دو سویه است. یک نفر می گوید دیگری می شنود. فرآیند حل مساله در گفت و شنود دو سویه، میسر است.گاهی اوقات فضای خانواده خالی از گفت و شنود و تعاملات است .

وی می افزاید: درمورد اختلاف نظرها صحبتی نمی شود. سکوت فضای خانه را پر می کند و همه به نوعی با شبکه های اجتماعی خود را مشغول می کنند. وقت مناسب برای صحبت کردن، مقدمات و فضای لازم، محتوای کلام درست و فرصت دادن به طرف مقابل و گوش دادن درست همه آیتم هایی بسیار ظریف و زیبا در مهارت گفت و شنود هستند.

احمد پدرام معتقد است: بسیاری از ما بیشتر اوقات صحبت کرده و کلام خوبی را بر زبان می آوریم، اینکه خوب و درست حرف بزنیم، نکته ای است که قابل تامل بوده و نیازمند بررسی است. این امر هنر خاصی است و باید کسب کرد. گاهی اوقات در گفت و شنود نمی توانیم پاسخ درستی بدهیم و تحمل شنیدن مان هم کم هست و گوش جان نداریم. بدان معنا که صحبت فرد مقابل را تأیید می کنیم که در این هنگام گفت وشنودی نبوده و به شکل متضاد با گفتن، تو راست می گویی، به فرد مقابل می فهمانیم که تو حرف درستی نمیزنی.

وی ادامه می دهد: این امر به دلیل نداشتن مهارت خوب شنیدن است. متأسفانه برخی از افراد بر این باورند که در سیستم های آموزشی برای فردی که خوب حرف زد جایزه تعیین می شود و کسی که گوش دهد نه تنها جایزه ای برای او تعیین نمی شود، بلکه اشخاصی که سکوت بیشتری با گوش جان دارند، متهم به بی زبانی، منفعل بودن می شوند.

** استفاده از زبان بدن مهارتی ظریف

این استاد دانشگاه اصفهان در ادامه بحث عنوان می کند: کسی که خوب گوش کردن را می آموزد. در یک گفت و شنود دو نفره می تواند با زبان بدنش به طرف مقابل بفهماند که صحبت هایش را می شنود. این امر مهارت بسیار ظریفی است و باید در فضای خانواده بتوانیم این پیام های بدنی را به یکدیگر بفهمانیم و مهم تر اینکه زبان بدن اعضای خانواده را هم ببینیم. برقراری ارتباط و زمان گفتن، لحن گفتن و… امری مهم است باید از خودمان به عنوان یک شنونده شروع کنیم.

دکترای روانشناسی در توصیه به زوجین تاکید می کند: در صورتی که بیاموزیم به عنوان پدر و مادر از از تحقیر کمتر استفاده کنیم به طور یقین فضای خانه برای امیدوارتر شدن افراد خانواده و رفع مشکلات شان فضای بهتری می شود. البته گاهی اوقات سکوت در فضای خانه مؤثر بوده درک متقابل بسیار مفید است. بدانیم ارتباط مجموعه ای از عوامل را را به همراه دارد و کلام از مواردی است که استفاده می شود.

کم حرفی در زندگی بهانه است و افرادی که در شرف طلاق اند هم صحبت و شنونده خوب برای صحبت کردن ندارند. البته باید بدانیم که بعضی از افراد هم درون گرا هستند و زیاد اهل صحبت کردن نیستند، بسیار دیر و محدود ارتباط برقرار می کنند. زوجین باید بدانند که یکی از ظرافت آمیزترین قسمت های زندگی داشتن فضای خصوصی هر کسی برای خودش است. گاهی اوقات مواردی پیرامون خانواده پیش همسر بازگو می شود. نیازمند یک گوش شنوا است و به مداخله گر نیازی نیست. باید در زندگی برای حرف های خصوصی حریم قائل شد، صحبت ها را بشنویم و مداخله نکرده و همدلی کنیم.

انتهای پیام/ص