به گزارش شبنم همدان به نقل از آرمان زنان :  چندی پیش طی تماس‌های مکرر از سوی تعدادی از زنان فعال در عرصه صنعت و بیان مشکلات و دغدغه‌های خود در این عرصه شغلی، درصدد برآمدیم که درددل‌های این زنان شاغل را انعکاس دهیم. به همین منظور پای صحبت‌های یکی از این زنان نشسته و سپس به سراغ سهیلا جلودارزاده، نماینده مجلس و مشاور سابق امور بانوان وزارت صنعت، معدن و تجارت رفتیم و مشکلات این زنان را به او منتقل کرده و پاسخ‌های این مقام مسئول را درخصوص عملکرد دولت یازدهم و چرایی وجود این مشکلات در ساختار بخش‌های صنعتی جویا شدیم.

یکی از زنانی که سال‌ها در صنعت فولاد فعالیت کرده است، بیان کرد: من و سایر پرسنل وضعیت مشابهی داریم. در دانشگاه دولتی و رشته مهندسی مواد تحصیل کردم. زمانی که مدرک کارشناسی ارشد را گرفتم، مطمئن بودم با توجه به دانشگاه محل تحصیلم، حتماً در صنعت جایگاهی دارم. شرکت‌مان آزمونی گرفت؛ از ۲۰ نفر زن و مرد، دوم شدم. نفر اول سهمیه داشت. ۹ سال گذشت و من را با وعده ارتقای جایگاه پس از بازنشستگی مدیران، از قسمت اجرا که کاری تولیدی بود، به بخش دیگری منتقل کردند. با این امید، سال‌ها کار کردم و سعی کردم علاوه بر دانش آکادمیک، در دانش فنی متبحر شوم. اما گذشت و شرکت ما هم مثل خیلی از شرکت‌های دیگر در سال‌های اخیر به بخش خصوصی واگذار شد؛ در این زمان متوجه شدم جایگاهی برای زنان در نظر نگرفته و نمی‌خواهند بگیرند. اوایل این موضوع را کتمان می‌کردند اما الان دقیقاً می‌گویند که نمی‌خواهند به زنان جایگاهی بدهند. در مقابل، مردان بی‌کفایت به راحتی جایگاه می‌گیرند.

زنان به صورت مشهودی حذف می‌شوند 
او با تأکید بر این‌که حتی برای انجام کار به صورت عادی هم مشکل داریم، گفت: به ما می‌گویند به دانشگاه برو و تمام سختی‌هایی که مردان تحمل می‌کنند، تحمل کن ولی در نهایت داخل صنعت ما را فقط به عنوان یک اپراتور می‌خواهند تا کارهای زیرسیستمی ‌را انجام دهیم و در رأس سیستم نباشیم. حتی اسم ما را از پایین گزارش‌هایی که تهیه می‌کنیم و مدیران ارایه می‌دهند، پاک می‌کنند. در کنار مسائل جایگاهی، باید در راستای کارم به سفر خارج از کشور می‌رفتم؛ وقتی همه کارهایم انجام شد، قبل از پر کردن فرم‌ها، گفتند رفتن شما منتفی شده است و در نهایت متوجه شدم که یکی از مردان گفته بود مگر داخل این معاونت مردی حضور ندارد که یک زن را می‌فرستند؟! به این نتیجه رسیدند که فرستادن مردان غیرمرتبط که تخصص لازم را ندارند حتی همراه مترجم، بهتر از رفتن یک زن است. در آن زمان موضع نگرفتم اما زمانی که مدیرم بازنشسته شد و آموزش‌های لازمی‌ که حاضر نبود به هیچ‌کس بدهد، به من داد، باز هم من انتخاب نشدم. تمام زنانی که با من استخدام شدند، چنین وضعیتی را دارند؛ زنان به صورت مشهودی حذف می‌شوند. اصلاً اجازه نمی‌دهند که حتی جایگاه سرپرستی و ریاست را بگیرند، مدیریت که بماند. به ما گفتند خوشحال باشید که از کارشناسی پایین‌تر نمی‌روید.

عملکرد دولت در ارتقای شغلی زنان در بخش صنعت خوب نبوده است
با وجود تأکیدات روحانی بر اشتغال زنان در سطوح مدیریتی و توجیهات و انتقادات توأمان مولاوردی، سهیلا جلودارزاده که پیش از این مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت در امور زنان بود، عملکرد دولت در ارتقای شغلی زنان به مدیریت در حوزه صنعت را خوب ارزیابی نکرد. مهرخانه به بهانه تماس تلفنی این فعالان صنعتی زن به سراغ جلودارزاده رفت و او حضور زنان در تمام عرصه‌های اجتماعی را موضوعی جدید ندانست و افزود: حضور زنان در صنعت با تاریخ بشر شروع شده و اشکالش بنابر تحولات اقتصادی و ساختارهای تولید و دانش فنی بشر تغییر کرده است. بهترین قالی‌های دنیا و بهترین پارچه‌ها را زنان بافته‌اند. در عرصه‌های مختلف مانند کشاورزی و صنایع‌دستی حضور داشتند. زمانی که صنایع‌دستی تبدیل به صنایع ماشینی شد، زنان در همه جای دنیا این حضور را داشتند؛ اما شاید به دلیل سرمایه کمتر و به‌عنوان جنس دوم دیده شدن، همیشه ترجیح بر این بوده که به‌عنوان کارگر نگریسته شوند. قدرت در همه دنیا مردانه بوده و استثنائاً زنانی را در قدرت می‌بینیم که سهم آشکار و مالکیت داشته باشند. این موضوع در نقش آن‌ها در صنعت و مالکیت صنعتی هم اثر گذاشته است. امروز این شرایط و ساختار خشن تولید تغییر کرده است و جهان صنعت حتی معدن با نرم‌افزار درست می‌شود. زنان در این مسائل کارآمدی بیشتری دارند. از طرفی مسأله آموزشی است که زنان بیش از پیش آن دوره‌ها را گذرانده‌اند. همچنین با توجه به شرایط کشور ضروری است که از نیروی انسانی‌مان استفاده کنیم.

زنان در مدیریت‌ها کمتر دخیل می‌شوند و این نقص سیستم ماست
جلودارزاده با بیان این‌که مشکل در سطح مدیریتی است، گفت: هیچ‌کس نمی‌گوید زنان در کارخانه کارگری نکنند زیرا هم کارخانه به آن‌ها نیازمند است هم فرد نیاز به درآمد دارد. اگر به آن نیاز نداشته باشد که در خانه از فرزندانش مراقبت و حتی با آن‌ها زندگی می‌کند. زنان در مدیریت‌ها کمتر دخیل می‌شوند و این نقص سیستم ماست. وقتی زنان حضور ندارند، محیط‌های شغلی متفاوت می‌شود و حالت بهره‌کشی پیدا می‌کند و رأفت در آن کم می‌شود. بنابراین دنیای توسعه‌یافته امروز به این نتیجه رسیده است که زنان در سطوح مختلف از مدیریت تا سرمایه‌گذاری و… مشارکت کنند تا شرایط ظالمانه نماند.

مشارکت زنان در بخش دولتی عقب‌تر از بخش‌ خصوصی است 
او درباره وضعیت ایران اظهار کرد: در حال اصلاح شرایط هستیم. با توجه به اهمیت بالایی که به مسأله خانواده می‌دهیم، همیشه ۳۰ درصد زنان را برای مشارکت در نظر می‌گیریم. زیرا زنانی که نیاز ندارند کار نمی‌کنند و زنانی که نیاز دارند، علاقه‌مندند و امکان و تحصیلاتش را دارند، کار می‌کنند و باید برای این افراد شرایط ارتقا فراهم شود. زمانی در وزارتخانه‌های مختلف فقط یک مدیرکل زن داشتیم. امروز مشارکت دولتی عقب‌تر از مشارکت در بخش‌های خصوصی است زیرا زنان در بخش‌های خصوصی رشد بیشتری در رده‌های مدیریت داشتند؛ آن‌ها مدیر فروش، تولید و برنامه‌ریزی هستند و در کارخانه‌های مختلف این حضور را می‌بینیم اما در بخش‌های دولتی که باید بیشتر شاهد این وضعیت باشیم، به دلیل مسائل فرهنگی کمتر به آن پرداخته‌اند؛ البته این وضعیت در حال تغییر است. فضا برای ارتقا کاملاً باز نیست اما انتصاب اخیر آقای روحانی نشان داد که شاید یخ‌های این دولت هم برای زنان آب می‌شود.

جامعه از داشتن شغل برای زنان استقبال می‌کند
جلودارزاده فعالیت‌های دولت یازدهم در ورود زنان به عرصه‌های مدیریتی صنعت را مطلوب ندانست و ادامه داد: باید با آرامش بیشتری کار کرد اما کم‌کم باید سرعت را بالا برد نه این‌که توقف کنیم. جامعه باید به درک این موضوع برسد. البته مردم امروز درک درستی دارند زیرا پدری که دخترانش تحصیل کرده‌اند و ازدواج هم نکرده‌اند، نمی‌تواند هزینه‌های آن‌ها را تأمین کند؛ در نتیجه از داشتن شغل برای آن‌ها استقبال می‌کند اما شرایط کسب و کار مهیا نیست.

به اندازه تمام مردان موجود در کشور سد و مانع وجود دارد
او با بیان این‌که در مسیر پیشرفت، توسعه و افزایش مشارکت هستیم، تصریح کرد: این مسأله‌ای فرهنگی است. به اندازه تمام مردان موجود در کشور، سد و مانع وجود دارد. وقتی اصلاح الگوی تفکر مطرح می‌شود، کم‌کم این شرایط هم تغییر می‌کند. در یک وزارتخانه که وزیر مربوطه خودش دختر دارد و از نزدیک نیازها و گرایشات آن‌ها را مشاهده می‌کند، تغییر تفکر می‌دهد و متناسب با آن با زنانی که در جامعه کاری او هم هستند برخوردش عادلانه‌تر می‌شود. وقتی مقام عالی یک دستگاهی موافق است، این عامل رودربایستی‌ها را از بین می‌برد. مثلاً مدیران بالاتر از ترس جناح‌های سیاسی و فرهنگ‌های حاکم، معمولاً زنان را ارتقا نمی‌دهند تا به خودشان لطمه وارد نشود؛ حالا وقتی آن فضای بالادستی، فضایی مهربان و حامی‌ است، تا حدودی تغییر مسیر می‌دهند و آن عامل حذف می‌شود اما برخورد فرهنگ شخصی و سلیقه‌شان هنوز وجود دارد؛ در نتیجه باید تمام عوامل با یکدیگر هماهنگ باشد تا این ارتقا صورت بگیرد.

تعیین هدف برای افزایش مدیریت زنان
جلودارزاده با تأکید بر این‌که سعی کردیم اختصاص یک‌سوم مدیریت‌ها به زنان را به عنوان هدف مطرح کنیم، گفت: در این راستا برنامه‌های ارزش‌آفرین داشتیم. مسابقه ۱۰۰ بانوی کارآفرین را در بخش خصوصی برگزار کردیم که برنامه‌ای برای اصلاحات فرهنگی بود؛ در نتیجه شرایط خیلی بهتر شد. همچنین زنان را برای دوره‌های آموزشی معرفی‌ کردیم تا بتوانند ارتقا داشته باشند البته این طرح به خاطر این‌که بهانه پول می‌آورند، چندان پیشروی نداشته است. بنا را بر این گذاشتیم که مدیران زن ۳۳ درصد جامعه مدیران زن کشور باشند. این اتفاق در وزارتخانه در حال انجام است. به‌طوری‌که سعی می‌شود کرسی‌هایی که بازنشسته می‌شوند، در جایگزین کردن نیرو، از تعداد زنان نه تنها کاسته نشود بلکه اضافه هم شود. همچنین تصمیم داریم یکی از آیتم‌های ارزشیابی مدیران را جذب مشارکت زنان در رده‌های مدیریت عالی کشور بگذریم.

زنان توانمندی‌های خود را نشان دهند
او در پیشنهاد به زنان توانمندی که ارتقا نمی‌یابند گفت:این زنان باید توانمندی‌هایشان را نشان دهند. معمولاً هرچقدر هم سیستم معیوب باشد، در مقابل تلاش یک عضو برای بالا رفتن، نمی‌تواند خیلی مقاوم باشد. بالاخره برتری‌ها و توانمندی‌ها خودشان را بالا می‌کشند. توصیه‌ام به زنان این است که اجازه بدهند خلاقیت خودشان به کار بیفتد. اخلاق حرفه‌ای را یاد بگیرند و رعایت کنند و کار را به خوبی و شایستگی انجام دهند. این‌ها مهم‌ترین عوامل برای ارتقاست.

 براساس صحبت‌های سهیلا جلودارزاده و افرادی که مشغول فعالیت در عرصه صنعت هستند، می‌بینیم هرچند استفاده از زنان در جایگاه‌های مدیریتی جزو شعارهای دولت است اما با ورود به لایه‌های سازمانی به‌ویژه در حوزه صنعت، فعالیت مشهودی صورت نگرفته و مسئولان حوزه زنان که پیشنهادشان برای ارتقا وضعیت زنان توانمندسازی است، فقط در پی مطالبه‌سازی برای زنان هستند. بهتر است اگر توان حرکت در این زمینه فراهم نیست، زنان را با رویارویی با مطالباتی که امکان تحقق آن فراهم نیست، ناامید نسازند.

انتهای پیام/ص