به گزارش شبنم همدان به نقل از طنین یاس : موضوع حجاب زنان در این سال ها برای جمهوری اسلامی تبدیل به یک مسئله اساسی و بحرانی شده است و راهکارها و عملیات های مختلف فرهنگی و رسانه ای هم فارغ از چیستی، محتوا و روش اجرا و تاثیرش، کار ساز نبوده است و کم کم شاهد برهنگی و بی پوششی در قسمت های مختلف بدن زنان در جامعه، ‌عدم پوشیدن روسری در ماشین و خیابان ها، پوشش نامناسب دختربچه ها و دختران نوجوان، اختلاط دختران و پسران و... هستیم و چه بسا وضعیت از این هم بدتر باشد.

ابتدا بحثی کوتاه در رابطه با مفهوم حجاب؛ در اینجا قبل از هر بحثی لازم است حول مفهوم حجاب و بی حجابی نکاتی بیان شود. حجاب دارای دو بعد است: سلبی و ایجابی. سلبی به این معنی که از خودآرایی و جلب توجه مانع گردد و ایجابی به این معنا که جسم زن را بپوشاند. طبق آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) و فتوای مقام معظم رهبری، تنها فردی با حجاب است که طبق شرع اسلام فقط و فقط گردی صورت و دست ها تا مچ مشخص باشد، آن هم بدون هیچ تبرج و جلب توجهی در غیر اینصوت حتی خانم با حجابِ چادر که صورت، ابروها، دستانش و حتی نوع چادر و پوشش آن و یا یکی از این ها جلب توجه کند و در نگاه عامه مردم آرایش و نوعی خودآرایی محسوب شود، بی حجاب است و مرتکب حرام و گناه شده است.

به بیان دیگر حجاب و بی‌حجابی در یک طیف گسترده و در ابعاد مختلف تعریف می‌شود و صفر و یک نمی‌باشد. طبق فتوای مقام معظم رهبری «پوشش زن در مقابل نامحرم باید به گونه‌­ای باشد که: یک- به جز گردی صورت و مچ دست به پایین(بدون آرایش و زیور­آلات) آشکار نباشد. دو- برجستگی‌­ها و زیبایی­‌های بدن زن، با وجود پوشیدن آن، آشکار نباشد. سه- رنگ و خصوصیات آن به گونه‌­ای نباشد که جلب توجه کند و موجب تحریک اطرافیان شود.» «اگر ‌پوشیدن کفش سیاه براق، موجب جلب توجه نامحرم یا انگشت­نما شدن او شود، حرام است.» «اگر تاتوی ابرو عرفاً زینت محسوب ‌شود باید پوشانده شود.» «هرگونه زیور، حتی حلقه ازدواج یا آرایش معمولی ابرو باید پوشانده شود.» «‌زدن عطر یا کرم‌­های ضد آفتاب، به خودی خود، جایز است؛ مگر آنکه موجب جلب توجه نامحرم شود، لذا باید از کنار مردان عبور نکنند.»[1] « مصداق آرایش را باید عرف تعیین کند؛ یعنی عموم مردم -افرادی که در محل زندگی شخص هستند- اگر کاری را آرایش بدانند و خانم آن آرایش را داشته باشد باید از نگاه نامحرم بپوشاند.»در ضمن«اگر خانمی آرایش داشته باشد، باید آرایشش را از نگاه نامحرم بپوشاند. اگر او آرایش کند به قصد اینکه نامحرم ببیند، این کار حرام است؛ اگر عمداً در نگاه نامحرم چهره‌ی آرایش‌شده‌اش را نپوشاند آن نیز حرام است؛ مواردی هم که در بحث پوشش خانم‌ها استثنا شده (گردی صورت و دست¬‌ها تا مچ) در صورتی است که آرایش و زینتی نداشته باشند.»

آیات قرآن انواع دیگری از حجاب زنان را که بیشتر در ارتباطات انسانی و رفتار خارجی انسان نمود دارد، در سه محور تبیین می‌کند: 1.حجاب در نگاه که مردان و زنان را در مواجهه با نا محرم به آن توصیه کرده است(سوره نور،‌ آیه 31)؛ 2.حجاب در گفتار که زنان را از با ناز و ادا و نرم صحبت کردن با نامحرم باز می دارد(سوره احزاب، آیه 32 )؛ 3. حجاب در رفتار که به زنان دستور داده طوری راه نروند که سبب جلب توجه نامحرمان شود(سوره نور، آیه 31)

در طول حدود 40 سال بعد از انقلاب اسلامی و تغییر در ماهیت و مبانی قانون گذاری و سیاست گذاری و اجرا در کشور، حاصل و پیامد این قوانین و سیاست ها و فعالیت ها در موضوع حجاب قابل دفاع نیست و به بیانی دیگر که به نظر نگارنده نزدیک است، حاصل این قوانین و سیاست ها و فعالیت های فرهنگی وضع کنونی است که در جای خود نیاز به بحث و بررسی دارد. اما نکته ای که در نگاه اول و با نگاهی دقیق و عمیق به این کارها و عملیات های فرهنگی و رسانه ای در موضوع حجاب زنان به دست می آید، نکته ای جالب در مخاطب این فعالیت ها است و آن اینکه مخاطب همه ی این فعالیت ها فقط زنان و خانم های بی حجاب هستند و هیچ برنامه ای برای محکم تر شدن، دقیق تر شدن، و شرعی تر شدن خانم های با حجاب چادر دیده نمی‌شود؛ گویا زنان چادری ما اصلا نیازمند برنامه ریزی و سیاست گذاری نبوده اند و هیچ مشکلی در موضوع حجاب نداشته اند اما مسئله ی اصلی با توجه به مطالب ابتدای یادداشت، خود را دقیقا در همین بخش نشان می‎‌دهد، به این معنی که ما ابتدا باید از حجاب زنان چادری در همه ی ابعاد و انواع آن شروع می‌کردیم که اگر به آن پرداخته بودیم دیگر کسی جرئت کشف جاب در خیابان را نداشت.

 لذا با پدیده ای تحت عنوان چادری های بی حجاب در یک طیف گسترده مواجه هستیم، هم در نوع پوشش و هم در نوع نگاه،‌ گفتار و رفتار. به عنوان نمونه می‌توان به نوع آرایش چهره و پوشش مجریان و خبرنگاران چادری صدا و سیما و اساتید و معلمان چادری و تعامل کارمندان چادری ادارت و سازمان های دولتی با آقایان، خانم های چادری حاضر در جامعه که مولفه های اصلی حجاب را رعایت نمی‌کنند و... اشاره کرد. به علاوه گاهي مشاهده مي‎شود كه بسياري از زنان محجبه چادری در پوشش خود از رنگ‎هاي شاد و زيبا و تحريك برانگيز استفاده مي‎كنند كه به اندامشان زيبايي خاصي مي‎بخشد و در عين پوشيده بودن بدن زن، زيبايي‎اش آشكار است، گويي كه اصلاً لباس نپوشيده است. این موضوع پیامدهای سوئی بر جامعه و افراد غیر چادری در نوع پوشش و حجاب شان داشته است و یکی از نقص های سیاست گذاری فرهنگی کشور به شمار می‌رود وتا به حال کسی نیز به آن توجه نکرده است و آن را به عنوان مسئله به شمار نیاورده است. لازم به ذکر است که غفلت از موارد مذکور و مسئله ی حجاب زنان در کشور و هجمه ی رسانه های بیگانه و حمایت جاسوسان خناس و فاحشه های لندن نشین متاسفانه ضربات فرهنگی جبران ناپذیری را به کشور و جامعه وارد ساخته است و با راه اندازی کمپین هایی در فضای مجازی مانند چهارشنبه ی سفید از این نقیصه ی فرهنگی ما سوء استفاده می کنند، در صورتیکه اگر ما از زنان چادری شروع کرده بودیم و حجاب آنان را تقویت می کردیم وضعیت به گونه ای دیگر و قطعا بهتر بود. اما علت و راهکارهای این مسئله چیست؟

 بنظر می‌رسد که مواردی که در ادامه بیان می‌شود، جزء اصلی ترین علل این موضوع به شمار می‌روند: 1.عدم فهم دقیق و عمیق از مفهوم حجاب و محدود کردن مفهوم آن؛ یکی از مسائل اصلی در موضوع حجاب، ضعف در مبانی سیاست گذاری فرهنگی این موضوع است. نکته ی اصلی در اینجاست که مسئولین فرهنگی حجاب را نمی‌فهمند چون اگر می فهمیدند از گزینشی عمل کردن در مخاطبان خودداری می‌کردند. 2. محدود کردن مسئله حجاب به زنان بی حجاب و نداشتن جرأت و یا غفلت،‌ جهت سیاست گذاری برای زنان چادری. 3. امر به معروف و نهی از منکر نکردن زنان چادری توسط افراد مذهبی. 4. عدم آگاهی بسیاری از زنان چادری از وجود نقص در حجاب شان و نداستن احکام و آداب کامل حجاب. 5.خود برتر بینی زنان چادری. 6. عدم آگاهی و اطلاع کامل مردان از مولفه های کامل حجاب. 7.اجبار به استفاده از چادر در نهادهای دولتی. 8. عدم رفتارسازی حجاب از سنین کودکی و نقص در نظام تربیت و آموزش رسمی کشور. 9.تقلیل مفهوم حجاب به پوشش و غفلت از سایر ابعاد آن.

به نظر نگارنده یادداشت، در موضوع حجاب زنان می‌بایست با تغییر راهبردها،‌ برنامه ها و سیاست گذاری ها مخاطب زنان چادری به این برنامه ها و فعالیت ها اضافه شود، زیرا مطابق آیه قرآن کار اصلاحی را باید از خودمان شروع کنیم و سپس به دیگران بپردازیم.

انتهای پیام/ص