به گزارش شبنم همدان به نقل از ایسنا : پس از انتصاب رییس پیشین سازمان میراث به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان، یکی از خانم‌های دارای سابقه‌ مدیریتی در دیگر نهادها که نامش برای این حوزه ناآشنا بود، به‌عنوان جایگزین او منصوب شد. اقدامی که اگرچه از این جهت حایز اهمیت است که رییس‌جمهور می‌خواهد در دولتش سهمی برای زنان قائل شود اما از جهتی با اما و اگرهایی روبه‌روست؛ گذشته از اصل انتصاب، این‌ پرسش مطرح است که در این مدت کوتاه باقی‌مانده از عمر دولت یازدهم فرد منصوب چگونه می‌خواهد در این سازمان اثرگذاری و نقش‌آفرینی داشته باشد و آیا این به نفع سابقه‌ مدیریتی زن‌هاست؟   

اما سازمان بعدی که رییسش به وزارت رسید، سازمان اسناد و کتابخانه ملی است که سیدرضا صالحی امیری، رییس قبلی‌اش به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شد. نام‌های مختلفی برای این سازمان پیشنهاد و مطرح شده؛ از جمله سیدمحمد بهشتی، صادق خرازی، احمد مسجدجامعی و محمدابراهیم انصاری لاری. اما شنیده شد که به همان سیاق، ریاست این سازمان نیز قرار شده است به یک زن سپرده شود. نام زهرا شجاعی رئیس مرکز امور مشارکت زنان دولت اصلاحات نیز در این بین مطرح و ظاهرا موضوع منتفی شد.

سازمان اسناد و کتابخانه ملی که نقش‌آفرینی مهمی در حوزه فرهنگ می‌تواند داشته باشد، پیش‌تر افرادی همچون مجتبی مینوی و ایرج افشار را هم در جایگاه ریاست خود دیده و حالا باید دید زمام امور این سازمان به دست چه کسی سپرده خواهد شد؟ فردی آشنا با امور، چهره‌ای فرهنگی و مدیر، یا قرار است به صرف انتخاب یک زن به ریاست سازمان، گزینه‌ای نه‌چندان متناسب در این زمینه مطرح شود؟

قطعا توجه دولت به توانیی‌ها و مدیریت زنان باعث امیدواری جمعیت زیادی از جامعه می‌شود اما اگر این توجه و انتصاب‌ها با تدبیر کافی همراه نباشد آن چیزی که انتظار می‌رود، اتفاق نخواهد افتاد و حتی رضایت زنان را نیز به همراه نخواهد داشت.

انتهای پیام/ص