به گزارش شبنم همدان :

همواره چالش والدین در مورد نحوه تنبیه و تشویق کودکان وجود دارد. از سنی که کودک به مدرسه می رود پیگیری مسائل درسی و همراهی کودک در پیشرفت ها و افت تحصیلی بر چالش های والدین افزوده می شود. یکی از معضلاتی که نحوه برخورد لا آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است افت تحصیلی یا همان نمره های پایین کودک است.

گاهی پدر و مادر به حدی برای پیشرفت و آینده فرزندشان نگران هستند که خود او و نیاز ها و احساساتش را فراموش می کنند و تنها به پیشرفت تحصیلی کودک می اندیشند. در این مطلب این مسئله مهم را که والدین با آن درگیری مستمر دارند بررسی نموده و به پاسخی منطقی برای این سؤال مهم دست پیدا می کنیم که فرزندمان مهمتر است یا درسش؟

جواب قطعی و محکم برای این سؤال این است که به یاد داشته باشید که فرزندمان مهمتر از همه چیز است. و این را بدانید که محبت والدین به فرزندان باید محبت بی قید و شرط باشد. این به بدین معناست که باید او را در هر شرایطی دوست بدارید. چه لباس مورد نطر شما را بپوشد یا نه. چه 20 بگیرد یا نگیرد. و چجه او مطابق میل شما رفتار کند یا نکند. بدانید که فرزندان آنقدر توانمند نیستند که روی پای خودشان بایستند پس به شما به عنوا ن تکیه گاه احتیاج دارند. او را به خاطر نمره کم در مقابل مدیر و معلم تحقیر نکرده و با او با تندی برخورد نکنید. مثلا کودکی که نمره ریاضی اش 5 شده است ، با دعوا و گفتن جمله ی «برایت کلی کتاب کمک درسی خریدم که آخرش این نمرا بگیری؟» او را مورد تحقیر و سرزنش قرار ندهید چرا که نه تنها انگیزه درس خواندن را از او می گیرید ممکن است او را به این باور برسانید که کودن است و حتی با کتابهای کمک درسی هم نمیتواند نمره قبولی بگیرد بنابراین نسبت به درس خواندن بی علاقه و بی انگیزه شده و احساس تنفر پیدا میکند. برای مثال به جای سرزنش کردن او می توانید بگویید : «عزیزم ایرادی ندارد ، تلاشت را بکن تا دفعه دیگر نمره بالاتری بگیری ، من مطمئنم که تو با هوشی و با کمی تلاش در این درس موفق میشوی.» به خاطر داشته باشید اگر تنبیه و تحقیر روش مناسبی بود تمامی افرادی که این روش ها را تجربه کرده اند باید امروزه افراد موفقی باشند در صورتیکه واقعیت چیز دیگری است.

یادداشتی از محسن مرادی/کارشناس مسائل کودکان

انتهای پیام/س