به گزارش شبنم ها، به قلم لیدا مرادی کارشناس ارشد حوزه علمیه:حضرت زهرا (س)هم به لحاظ نسب و خانواده و هم به جهت رفتار و منش شخصی و اوصاف فردی در اوج قله عظمت و بزرگی قرار دارد او در عظمت و بزرگی نسب خانوادگی شهره جهان است;  زیرا پدری چون حضرت محمد (ص) اولین فرد جهان هستی در کمال و فضائل  و مادری چون خدیجه کبری (س )یکی از زنهای کامله جهان هستی و دومین مسلمان، و فداکارترین فرد در راه اسلام و همسری چون امیرمؤمنان علی (ع)  که به منزله جان پیامبر (ص)و برترین انسان بعد از پیامبر (ص)می باشد.

فرزندانی چون حسنین (ع) و زینبین (ع) دارد؛اگر محصول تربیت زهرا (س) فقط زینب (ع) بود، در افتخار و عظمت حضرت زهرا (ع) کفایت می کرد. راستی کجا می توان خانواده ای یافت که مانند خانواده زهرا (ع) پدر معصوم، همسر معصوم، فرزندان ذکور معصوم و خود خانم نیز معصومه باشند و کجا می توان خانه ای یافت که چنین انسانهای بزرگی در آن جمع شوند، جز خانه گلی فاطمه(س).

حضرت فاطمه زهرا (ع) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد. چون به دنیا پانهاد، به قدرت الهی لب به سخن گشود و گفت: "شهادت می‌دهم که جز خدا، الهی نیست و پدرم رسول خدا و آقای پیامبران است و شوهرم سرور اوصیاء و فرزندانم (دو فرزندم) سرور نوادگان می‌باشند."

در این یاداشت به بیان برخی ویژگی های این بانوی نمونه در باب همسر داری می پردازیم باشد که چراغی شود برای ره روانش.

بی تردید ازدواج به دلیل انطباق و هماهنگی آن با طبیعت بشری پیوند مهر و دوستی را برای انسانها به همراه دارد و زن رکن اساسی این امر است و به دلیل لطافتی که در ساختار روحی خود دارد عمده ترین نقش را ایفا می کند.حضرت زهرا (س) نشانه کامل یک زن به تمام معناست و ازدواج حضرت زهرا (س) و حضرت علی (ع) قطعاٌ هدفی عمیق با خود در بر داشته که همانا هم گامی دو انسان در مسیری است که موجب کمال همه جانبه آنها می شود .اصولاٌ شالوده هیچ خانواده ای بدون گذشت و ایثار، استوار نمی ماند در خانه ای که تمام افراد آن در اندیشه منافع شخصی خود باشند و خبری از فداکاری نباشد، مهروصفائی در میان نخواهد بود.

همسر ایده ال ، برای گرم نگه داشتن کانون خانواده ، باید مهربان و ایثار گر باشد ، دیگران را برخود مقدم بدارد با سختیهای زندگی و ناملایمات آن بسازد و با لبخند شادی آفرین خود ، تاریکی حزن و انده را از د ل شوهر بزداید در این رابطه باید به رفتار حضرت فاطمه (س) باید نظر دوخت.

 بدیهی است که بزرگ ترين موفقيّت و ارزش زن، به دست آوردن خشنودي همسر است. حضرت علي(ع) فرمود: « جهاد زن، خوب شوهرداري است.» زن بايد تمام سعي و تلاش خود را به كار گيرد تا در اين جهاد پيروزمند باشد و بتواند خانه را محلّ آرامش مرد خود قرار دهد. شوهرداري حضرت زهرا(س) بهترين الگو براي زنان مسلمان است. رفتار حضرت(س) با شوهرش در عالي ترين مرحله صفا و مهرباني بود. نه تنها هرگز خاطر شوهر را نرنجاند، بلكه ياوري مهربان براي او بود.

حضرت علي(ع) فرمود: ... سوگند به خدا، من زهرا(س) را تا آن زمان كه خداوند او را به سوي خود برد، خشمگين نساختم و در هيچ كاري موجب نا  خشنودي او نشدم. او نيز هيچ گاه مرا خشمگين نكرد و عملي از او سر نزد تا باعث نا خشنودي من شود.  

امام علي(ع) فرمود: ... هرگاه به چهره ي زهرا(س) نگاه مي كردم هر گونه غم و اندوه از من برطرف مي شد.
حضرت صدیقه طاهره (س) خواستگاران فراوانی داشت. نقل است که عده‌ای از نامداران صحابه از او خواستگاری کردند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به آنها فرمود که اختیار فاطمه در دست خداست.

در روایات متعددی نقل گشته است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: اگر علی نبود، فاطمه همتایی نداشت.
مسأله، مسأله زندگي، مهر و عطوفت، آرامش و تربيت، ايمان و تقوا بود. مسأله، مسأله حفظ دين و سلامت فکر و روح بود. قرار بود از محفل ساده و بي تکلف و بي رياي علي(ع) و فاطمه(س) هر لحظه نوري به عرش بلند شود و عرش را نوراني کند که خدا خود خواسته بود و اذن داده بود. آري! «في بيوت اذن الله ان يرفع و يذکر فيها اسمه». قرار بود ماحصل این ازدواج حسن(ع) و حسین(ع) و زينب(س) وام کلثوم(س) باشند که هرکدام چون نوری در آسمان ولایت بدرخشند و راه زندگی ارادتمندانشان را به سوی خداوند روشن کنند.

فايده اي که آن ازدواج داشت چيزي نبود که با زر و سيم  بتوان آن را قيمت گذاشت که هرچه فايده کمتر است معنويت بيشتر به ثمن بخث فروخته مي شود و هرچه تجلي معنويت بيشتر باشد مال کم ارزش تر خواهد بود. قرار بود ازدواج علي(ع) و فاطمه(س) الگويي شود براي شیعیان شان تا ابد.

همسرداری حضرت فاطمه(س) نیز بهترین الگو برای زنان مسلمان است. شیوه رفتار با همسر برای یک زن آن قدر مهم است که حضرت علی (ع) می فرماید: جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است.
فاطمه (س) با آن همه فضیلت، همسری نیکو و مطیع برای امیر مؤمنان علی(ع) بود. روایت است هنگامی که علی (ع) به فاطمه (س) می‌نگریست، غم و اندوهش برطرف می‌شد.

فاطمه (س) هیچ گاه حتی اموری را که احتمال می داد علی (ع) قادر به تدارک آنها نباشد، از او طلب نمی نمود؛ تا آنجا که از علی(ع) در رابطه با فاطمه(س) نقل شده است: بخدا سوگند که او را به خشم نیاوردم و تا هنگامی که زنده بود، او را وادار به کاری که خوشش نیاید نکردم؛ او نیز مرا به خشم نیاورد و نافرمانی هم نکرد.

آن بانوی بزرگوار، نام همسر خود را با احترام یاد می‌کرد. گاهی وی را با کنیه «ابالحسن» می‌خواند و گاهی با یاد قرابت نسبی (یا ابن عم) وی را ندا می‌داد. در حدیث شریف کساء آمده است که حضرت فاطمه(س) می فرماید: ابوالحسن على بن ابيطالب وارد شد و فرمود سلام بر تو اى دختر رسول خدا گفتم : و بر تو باد سلام اى ابا الحسن و اى امير مؤ منان. این گونه نقل نام و خطاب احترام آمیز یکی از نکات اصلی رابطه زوجین نسبت به یکدیگر است.

نقل است هنگامی که مصدوم کردن حضرت زهرا(س) از امیرمومنان درخواست ملاقات و عیادت ایشان را کردند، حضرت علی(ع) تقاضای آن دو را به فاطمه(س) ارائه کردند و ایشان در جواب فرمودند: البيت بيتك و الحره امتك(خانه متعلق به شماست و من هم به منزله كنيز و خدمتگزار در خانه شماهستم.

آرایش و زینت برای همسر:

رسیدگی به وضع ظاهری به خاطر همسر از اصول زندگی یک زن و مرد مسلمان است و در زندگی علی (ع) و زهرا (س) نیز این اصل خود ر به خوبی نشان می دهد. نقل است پیامبر برای شب عروسی حضرت زهرا (س) دستور داد عطرهایی خوشبو تهیه کنند و زهرا (س) نیز در داخل خانه دائماً معطر بودند.

و اما سفارش پدرانه :

پيامبر هنگام عروسي زهرا(س) به او فرموده بود: "دخترم! با همسرت رفتار نيكو كن، و در هيچ كاري از دستورش سرپيچي نكن." اين سخن همواره آويزه گوش حضرت زهرا(س) بود، او حدود نُه سال كه همسر علي(ع) بود، هرگز علي(ع) را ناخشنود نكرد، بلكه همواره مايه نشاط و خشنودي علي(ع) مي‏شد، و اندوه علي(ع) با ديدار حضرت زهرا(س) برطرف مي‏گشت، در اين راستا، حضرت علي(ع) مي‏فرمايد: "سوگند به خدا من زهرا(س) را تا آن هنگام كه خداوند او را به سوي خود برد، خشمگين نكردم، او نيز مرا خشمگين نكرد، و هيچ گاه موجب ناخشنودي من نشد... من هرگاه به چهره زهرا(س) نگاه مي‏كردم، هرگونه غم و اندوه از من برطرف مي‏شد."

روزي پيامبر(ص) از علي(ع) پرسيد: "زهرا(س) را چگونه همسري يافتي؟." علي(ع) در پاسخ عرض كرد: "نِعْمَ الْعَوْنُ عَلي طاعَةِ اللّهِ؛ او را در راستاي اطاعت خداوند ياوري نيكو يافتم."

بي‏ توقّعي زهرا(س) از همسرش علي(ع) در حدّي بود كه در طول نُه سال زندگي مشترك همسري، حتي براي يك بار، تقاضاي مادّي از علي(ع) نكرد، روزي به خانه حضرت زهرا(س) غذا نرسيد، حضرت زهرا(س) اندوخته غذايي خود را به كودكان گرسنه‏اش داده بود، و خود شب را گرسنه‏تر از آنها به سر برد، علي(ع) بامداد آن شب، از حضرت زهرا(س) تقاضاي غذا كرد، حضرت زهرا(س) ماجرا را به عرض علي(ع) رسانيد، علي(ع) فرمود: "در چنين وضعي چرا به من نگفتي تا به جستجوي غذا بپردازم؟" فاطمه(س) در پاسخ گفت: "انّي لاَسْتَحْيِي مِنْ اِلهي اَنْ تَكَلَّفَ نَفْسَكَ ما لا تُقَدِّرُ عَلَيْهِ؛ من از خدايم شرم كردم كه موجب شوم تا شما خود را در فشار قرار دهي، و بر چيزي كه مقدورت نيست، خود را به زحمت افكني."