به گزارش شبنم ها، امروزه با بالا رفتن سن ازدواج در جامعه و  افزایش روز  افزون خانواده های تک فرزندی شاهد میلیون ها زوج جوانی  هستیم که در سراسر  کشور عزیزمان ایران بدون فرزند زندگی می کنند  و یا دست کم به داشتن بیش از یک فرزند فکر نمی کنند زیرا آنها بر این باوراند که داشتن بیش از یک فرزند در خانواده سطح کیفی تربیت کودک را کاهش می‌دهد و موجب می شود که فرزند آنها نسبت به دیگران از امکانات رفاهی کمتری بر خوردار باشد  بنابراین ترجیح می دهند خوشبختی را در میان خانواده سه نفره تجربه کنند.

بسیاری از زوج ها ی امروزی  بر این باور اند  که فراهم کردن یک زندگی راحت برای یک فرزند در دنیایی که اقتصادش هرروز ضعیف تر می شود بسیار بهتر است از اینکه فرزندان بیشتری داشته اماشند اما در رفاه و آسایش کمتر، بنابراین  تن به موضوع می دهند اما بد نیست از معایب زندگی تک فرندی هم بشنوند.

شیوا . ص  یکی از دختران در آستانه ازدواج است او درباره  زندگی آینده اش می گوید: امروزه وضعیت اقتصاد باعث شده که زوج‌ها به داشتن تنها یک فرزند  بسنده کنند  اما او که خود دارای دو خواهر است  و پدرش را در کودکی از دست داده و در کنار مادر و دو خواهرش زندگی می کند از تنهایی اش رنج می برد  و می گوید همیشه دوست داشتم  برادر بزرگتر از خودم داشته باشم .

 او ادامه می دهد که کسی نیست که از لذت شیرین  داشتن فرزند  غافل باشد اما متاسفانه شرایط جامعه به گونه ای است که  خانواده ها اگر هم بخواهند نمی توانند به داشتن بیش از یک فرزند فکر کنند.

سمیرا دانشجوی ترم سوم  حسابداری است که یک فرزند نیز دارد او از معایب  تک فرزندی به تنهایی و لوس شدن کودک اشاره می کند و می گوید : امیر حسین به سختی با هم سن و سالان خودش ارتباط بر قرار می کند.

خانم والایی که از معلمان باتجربه مقطع ابتدایی است،که همه ساله با تعداد زیادی از کودکان سر و کار دارد، او  می گوید نداشتن قدرت اعتماد به نفس، و قدرت ارتباط گیری با دیگران و پرتوقع بودن، تنبلی و منزوی بودن از جمله مشکلات کودکانی  است که امروزه برای داشتن رفاه و آسایش بیشتر از نعمت داشتن خواهر و برادر محروم مانده اند.

محمد مهدی که در یک خانواده کوچک سه نفره بزرگ شده است می گوید  پدرو مادرم هر دو کارمند هستند و من در کنار خاله رعنا بزرگ شده ام.

او از بازی های رایانه ای به عنوان تنها دوستانش در دوران کودکی یاد می کند و می گوید همیشه به دوستانم به خاطر داشتن خواهر و بردار غبطه می خوردم.

«لیدا مرادی » کارشناس ارشد حوزه علمیه  در این زمینه اظهار داشت: فرزند سالاری یکی از پیامد های زندگی تک فرزندی است چرا که معمولا  تک فرزندها کانون توجه خانواده می‌ شوندو زمانی که تمام  امکانات یک خانواده به صرف نیاز های یک فرزند می شود نا خواسته سطح توقعات او از والدین بالا می رود.

مرادی ادامه داد : در مقابل سطح توقع خانواده ها نیز از فرزند بالا رفته و بعضا دیده می شود که خانواده ها بیش از توان فرد از او انتظار دارند .

وی افزود: تک فرزندی گرچه مزایایی دارد، اما معایبی هم به همراه می ‌آورد زیرا اغلب این خانواده ‌ها پدر و مادر از نظر عاطفی به شدت به کودک وابسته ‌اندو حس مسئولیت پذیری نیز موجب می شود همه خواسته‌ هایش را برآورده کنند. تا زمانی که گاهی برای  راضی کردنش به او باج می ‌دهند.

 مرادی ادامه داد : از طرف دیگر در این خانواده ها کودک نیز به پدر و مادر وابستگی شدید دارند و بعضا در خیلی از موارد دیده می شود توانایی برقراری ارتباط با همسالان‌شان را ندارد و همیشه با اتکا به قدرت پدر و مادر نیاز هایش را بر طرف می سازد.

این کارشناس حوزه علمیه گفت: از دیگر پیامد های تک فرزندی می توان به تاثیر منفی بر روح و روان فرد در بزرگ سالی اشاره کرد که ممکن است در بزرگ سالی افسردگی را به دنبال داشته باشد .

وی تصریح کرد: رفاه و آسایش مادی هر چند یک نیاز ضروری به شمار می رود ولی نمی تواند جایگزین نیاز به  بی ‌همبازی  در دوران کودکی شود  لذا عدم وجود هم بازی و هم صحبت در خانه؛ آنها را به خلأ عاطفی دچار می ‌کند که این خلأ با کودک رشد می‌ کند و آینده فرد را ر مشکل خواهد کرد.

مرادی  افزود: البته  گاهی اوقات  اشتغال بانوان موجب می شود که از آوردن فرزند امتناع کنند در حالی که زنان جامعه ما باید بدانند مهمترین و اصلی ترین وظیفه یک زن  به دنیا آوردن و تربیت فرزند است تا جایی که تکثیر نسل به عنوان یکی از مهم ترین اهداف ازدواج  در کتاب آسمانی بیان شده است.

وی در ادامه گفت: اغلب این  کودکان حساس، زود رنج، پرتوقع و کم صبر هستند، اين كودكان بيشتر وقت خود صرف تماشای تلويزيون  و بازی های رایانه ای می کنندو این در حالی است که توجه بیش از حد به بازی های رایانه ای و انفرادی خود موجب به وجود آمدن استرس ، ترس یا تنفر می شود .

 این کار شناس حوزه علمیه در پایان  تشویق خانواده ها به فرزندآوری به عنوان یک اصل مهم دانست و افزود: کسب  آموزش و مهارت های لازم در زمینه فرزندآوری و تربیت از وظایف اصلی مادران است.