با نگاهی به مسائلی که اخیراً در مورد زنان کشور مطرح است و گویی از سوی جریانات خاصی هم حمایت شده و گسترش پیدا می‌کند؛از اصلاح قانون خروج زنان از کشور،تک خوانی‌های زنان و کشف حجاب هنرپیشگان،این سوال به ذهن می‌رسد،چه کسانی برای سیاه‌نمایی وضعیت زنان ایرانی تلاش می‌کنند؟چه کسانی به دنبال گشودن درب‌های ورود غرب به مسائل زنان کشور هستند؟

جوانانی که برای کسب مدارک عالی، شهر و دیار خود را ترک گفته و به دور از خانواده مشکلات مالی و روحی زیادی را تحمل می کنند، معمولا در معرض آسیب های متعدد قرار دارند.

آیا ارایه خدمات مراقبتی و بهداشتی، تن‌فروشی را در زمره شغل‌های تأییدشده درآورده و متقاضیان آن را افزایش نمی‌دهد؟ زنان و مردان با اطلاع از تضمین بهداشت رابطه نامشروع به سمت ازدواج و تکالیف همسری می‌روند؟ زنان و مردان متأهل با کوچک‌ترین نارضایتی جنسی به جای حل مسئله، به فکر جدایی نمی‌افتند؟؛ درحالی‌که اصل و اساس در جامعه سالم رسیدگی به خانواده و سلامت آن و بازتولید آن از طریق ازدواج به موقع است. ضمن آن‌که باید پرسید پس از روسپیگری قرار است بودجه کشور صرف به‌رسمیت‌شناختن کدام آسیب اجتماعی شود؟؛ همجنس‌گرایی؟ تغییر جنسیت؟ ازدواج سفید؟!