به گزارش شبنم همدان به نقل از باشگاه خبرنگاران : بهداد سلیمی دیروز اشک ریخت،محمد بنا گریه کردو ایران گریست،نه به خاطر از دست دادن مدال که تنها دلیلش بی عدالتی بود.
ورزشکاران ما در میدان تمرین کرده بودند و بازی های بیرون میدان را بلد نیستند.
ورزشکار ماه ها تمرین کرده و سال ها سختی کشیده تا روزی مدال المپیک را به گردن آویزد، سهمش به سرقت می رود و حقش پایمال می شود.
وزیر ورزش و جوانان،روسای فدراسیون های ورزشی،رئیس کمیته ملی المپیک با هر مدال سر خود را بالامی گیرند و به زمین و زمان فخر می فروشند که این است حاصل تلاش ما و دست آخر هم یک کارنامه موفق از آمار و ارقام جفت و جور میکنند تا رزومه کاری آینده شان باشد.
تا اینجا وظیفه مسئولان فقط پُز دادن با مدال هاست،اما مگر مدال ها را در میدان تقسیم می کنند.
این روزها روزهایی حساسی است ،این روز ا اخلاق و عُرف حکم می کند کمی از پُز دادن فراتر روید و شما هم عرق بریزید،این روز ها غم ورزشکاران تیغ نابُرای شماست،این روزها تازه فهمیدیم مدیران ورزش ما درست انتخاب نشدند،مگر می شود براحتی یک ملت را با تصمیمات مافیایی سرخ کرد و شما که مسئول این ورزشکاران هستید دم بر نیاورید تا مگر جایگاه خود را از دست ندهید.
نناد لالوویچ رئیس صربستانی کشتی جهان چه راحت حق امید نوروزی را خورد و تاماش آیان چه ماهرانه بهداد را نقره داغ کرد،راستی شما چه کردید؟
کُرنش به تصمیمات نا عادلانه بعد از پُز دادن، هنر مردانی است که فقط صندلی را دوست دارند و ...
رئیس یکی از فدراسیون های فخیمه المپیکی با هزار ناز و ادا و پُزعالی می فرمایند ما غذای ورزشکار و جای خوابش را دادیم،و این را همه ی آنچه می داند که برای قهرمانی لازم است،وقتی ورزشکارش از ناداوری گِله می کند مسلسل وار و رگباری بر وی می تازد و حتی یکبار هم بر نمی تابد که ضعف خودش را بیان کند.
ضعف ما کرسی های بین المللی است که انگار خارجی ها هم می دانند برخی مدیران ورزش سر جای خودشان نیستند، از جنس ورزش نیستند و با ورزش غریبه اند.
بارها ما را با نا داوری و عناد حذف کردند و اگر مدالی در این چند سال کسب شد و افتخاری آفریدیم حاصل تلاش خود ورزشکار بود ولا غیر....
چند کلامی با بهداد سلیمی قویترین مرد وزنه برداری دنیا:
"بهداد عزیز وزنه ها روی سر تو سنگینی نکرد، ما همه دیدیم
حریفان و رکورد های شان ترا آزار نداد،ما همه دیدیم
وقتی دنیا را روی سرت بلند کردی و چشم ها خیره شد،ما همه دیدیم
وقتی پشت میز، تاماش آیان برایت تصمیم گرفت،ما همه دیدیم
وقتی زیر پایت را خالی کردند،ما همه دیدیم
وقتی خودی و غریبه برایت شایعه سازی کردند و جو را خراب کردند، ما همه دیدیم
وقتی دنیا را که روی سرت بلند کردی روی سرت خراب کردند، ما همه دیدیم
اشک هایت مرد پهلوان،گُرد ایران زمین ما همه دیدیم
ما دیدیم همه دیدند و چشمان برخی ها اما ندید
آنهایی که از رکورد بهداد می هراسیدند چشمشان ندید و ما همه دیدیم
باز بود چشم هایشان و هیچ ندید و ما همه دیدیم
آنها غم صندلی شان را داشتند و ما غم اشک های تو آنها خودشان را دیدند ما همه دیدیم
....
کاش بهداد هر آنقدر توانی را که برای بلند کردن تمام دنیا روی سرش خرج کرد یک هزارمش را برای حفظ حقوق بهداد خرج می کردید نه از جیب تان نه از توان فیزیکی تان،از اعتبار نام بزرگ ایران زمین خرج می کردید که هیچگاه زیر بار ظلم و بی عدالتی نرفته است.
صندلی های مدیریتتان سست است،مافیای ورزش اینجا شکل گرفت،خواب ها اینجا خرگوشی است و ما همه دیدیم...
انتهای پیام/ص
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما