به گزارش شبنم همدان ، راه دانا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس : رسول اکرم (ص) در قرن 6 میلادی در دوران جاهلیت اولی که مغرب زمین در عصر تاریکی به سر می­ برد، با تکیه بر تعالیم ناب اسلامی، نهضت علمی عظیمی را آغاز نمود و تمام ظرفیت­ های حکومت اسلامی را برای عملیاتی کردن تعلیم و تربیت به کار گرفت و توانست شالوده­های جاهلیت اولی را درهم بپیچد و به عنوان بزرگ­ مصلح جهانی، فرهنگ متعالی اسلام را فرا زمان و بدون مرز اشاعه دهد.

در زمان معاصر جمهوری اسلامی ایران  با تأسی به سیره پیامبر اکرم (ص) و معصومین (ع) و با تکیه بر گنجینه بی­بدیل معارف توحیدی، می­تواند در تقابل با جاهلیت مدرن، بر فرهنگ­های لیبرالی و انسان مدار خط بطلان کشیده و در مسیر فرهنگ توحیدی به مردم کل جهان الگوی مناسبی ارائه دهد.

اما در عصر کنونی شاهد آن هستیم که توسعه اندیشه­ های منحط نظام سلطه توسط نهادهای بین المللی با ظاهری فریبنده و عناوینی زیبا و آرمانی به مردم جهان با محتوای تفکرات اومانیستی و سکولاریته عرضه می گردد.

متولیان نجات بشر و نهادهای وابسته به سازمان ملل از جمله یونسکو، یونیسف، بانک جهانی، صندوق جمعیت ملل متحد، نهاد دفاع از حقوق زنان و .. متاثر از نظام­های استعماری، طرح­ ها و اسناد پیشنهادی خود را دائماً روانه کشورها از جمله ایران می­کنند و اخیراً در راستای طرح توسعه پایدار " سند ملی آموزش 2030" با همکاری برخی مسئولان دولت ایران بدون اطلاع رسانی شفاف رونمایی شد؛ که در این راستا سوالات و ابهامات زیادی را برای متولیان امور آموزشی و تربیتی نظام جمهوری اسلامی برانگیخت از جمله:

*. این سند علی رغم ادعای طرفداران آن که در راستای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در تراز تربیت اسلامی است؛ در تعارض آشکار با محتوای برنامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی می­باشد و متناسب با ارزش­های بومی و اسلامی ایران نیست. از جمله آن: انکار بدیهی­ ترین تفاوت­های جنسیتی و پاسخگویی یکسان به نیازهای زن و مرد تحت عناوین پر جاذبه­ای مانند برابری جنسیتی[1] و فرصت برابر، که خود  نمود عینی ظلم و خشونت علیه زنان است و از دستاوردهای این برنامه عدم تفکیک جنسیتی در محیط آموزشی[2] (مدارس مختلط دختران و پسران)، تغییرکتب درسی[3] با حذف نقش­های مادری و همسری و  مشابه نشان دادن زن و مرد در تمام عرصه ­ها، افزایش بحران در خانواده و ایجاد تخاصم میان زن و مرد و کاهش کارآمدی خانواده، بالا رفتن سن ازدواج و شکل گیری اشکال دیگر همزیستی، کاهش جمعیت و تقویت شبهه ناکارآمدی دین و از طرفی به رسمیت شناختن فرقه ضاله بهائیت و سایر فرقه­ های انحرافی[4] و در نتیجه غفلت از آموزه­ های متعالی اسلام می­ باشد. حال آن که با وجود سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 13900 که با تاکید بر ابعاد سه گانه انسانی، اسلامی و بومی سازی توسط نخبگان ایرانی تدوین شده و هدف آن تربیت انسان­هایی مسئولیت پذیر و تکلیف مدار بر مبنای آموزه­ های اسلامی است، چرا هنوز این سند به برنامه تبدیل نشده؟ و با وجود این سند دیگر چه نیازی به امثال سند آموزشی 2030وجود دارد؟؟!

*. نکته حائز اهمیت دیگر این که در سند آموزش 2030 تفاوت ماهوی زیادی با دیگر اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله "سند برنامه درسی ملی" و "سند سیاست­ های ابلاغی مقام معظم رهبری (دام ظله العالی)" وجود دارد و این که دولت متعهد شده از سال 1394 سند 2030 یونسکو و شاخص­های 18 گانه آن را اجرا و مطالبات آموزشی سازمان ملل را وارد نظام آموزشی ایران کند و ایران موظف شده گزارش پیشرفت سالانه را به مراجع بین المللی ارائه دهد. همچنین اگر این تعهد[5] موجب سلطه بیگانه شود که قطعاً خواهد شد با اصل 1533 قانون اساسی در تعارض است و با قاعده حقوقی و فقهی نفی سبیل در تضاد آشکار است و جای سوال دارد که چرا مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران در دولت و مجلس از این امر مهم غفلت نموده­ اند؟؟!

*. متن منتشر شده با عنوان 2030 مبهم است و مشخص نیست که "سند" ، "بیانیه" و یا یک "برنامه" است که در هر صورت باید با اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی همخوانی داشته و صاحب نظران حوزه های علمیه و نظام آموزش و پرورش در بررسی تحلیلی آن نقش موثر داشته باشند، گرچه در متن این سند اشاره شده که رهنمودهای حضرت امام خمینی (قدس سره) و مقام عظمای رهبری مورد ملاحظه است اما این اشاره فقط حفظ ظواهر است و نکته دیگر این که در عنوان این متن، تاریخ رسمی کشور جمهوری اسلامی ایران (هجری شمسی) لحاظ نشده و تاریخ میلادی ملاک عمل قرار گرفته که این نیز نشانی از تغایر با شعائراسلامی، ایرانی و متاثر از ادبیات یونسکو است.

*. در آخر ما جامعه زنان پایتخت معنوی جهان اسلام در مشهد مقدس به انواع بیانیه­ ها و اسناد و کنوانسیون­ ها و معاهدات بین المللی که آشکار و پنهان به بهانه دفاع از جایگاه و حقوق زنان، رفع فقر و استیفای حق مردم، هر از چند گاهی هویت زنانه و شخصیت انسانی و متعالی بشر را با شعارهای برابری و عدالت جنسیتی به قربان­گاه می­برند معترضیم و از این­که مهمترین هسته تشکیل دهنده جامعه که خانواده است و مهد پرورش انسان­ های مولد و جامعه ساز است، مورد غفلت قرار گیرد فریاد اعتراض داریم و به جد از مسئولان ذی ربط خواستاریم در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران حرکت نمایند و از قبول هر تعهدی نسبت به سازمان­ های بین المللی که باعث به خطر افتادن منافع ملی، اسلامی و ارزش­ های نظام مقدس جمهوری اسلامی است پرهیز نمایند و به جای تکیه بر اسناد فرودست وارداتی سازمان ملل، به حفظ هویت ملی و اسلامی­مان بپردازند.

انتهای پیام/ص