به گزارش شبنم همدان به نقل از آرمان زنان : وارد راهروهای پر پیچ و خم دادگاه که می شوی در میان حجم انبوه غصه ها و شکایات گم می شوی زنان و مردانی که هرکدام قصه پر غصه ای دارند و خود را محق میدانند و به دنبال اجرای عدالت و بازستاندن حقوقشان به دادگاه رجوع کرده اند.

در این بین به زنی برمی خورم که گویی دل پر دردی دارد، زنی حدودا ۴۰ ساله که مشکلات روحی و جسمی اش او را بسیار شکسته تر از آنچه که هست نشان می دهد، پای درد و دلش می نشینم و از او می خواهم که مشکل و علت مراجعه اش را برایم شرح دهد.

ابتدا کمی دودل است بین گفتن یا نگفتن، بعد از اینکه اشکهایش را پاک کرد و کمی آرام شد، داستان زندگی اش را این گونه آغاز کرد: با هزاران امید آرزو ازدواج کردم. همسرم راننده شرکت اتوبوسرانی بود. اوایل مشکل چندانی نداشتیم دو سه سالی گذشت، من تحصیلات آنچنانی ندارم اما حس زنانگی ام به من می گفت که شوهرم دیگر آن آدم ابتدای زندگی نیست.

وی ادامه می دهد: همسرم به بهانه های مختلف از خانه بیرون می رفت و اغلب اوقات با گوشی مویایلش سرگرم بود، بدخلق شده بود و همیشه به دنبال بهانه ای برای شروع دعوا می گشت. شک کرده بودم، باید می فهمیدم چه چیزی او را نسبت به زن و زندگی اش دلسرد کرده‌ است.

زن به اینجای صحبتش که رسید ناگهان در سکوتی عمیق فرو رفت و به نقطه ای خیره شد؛ دوباره اشکهایش جاری شد و این گونه ادامه داد: یک روز اصرار عجیبی داشت که مرا به خانه مادرم بفرستد، مشکوک شدم و هنگام خروج گوشی ام را به عنوان شنود در اتاقمان مخفی کردم، وقتی بازگشتم و صحبت های ضبط شده را شنیدم دنیا بر سرم آوار شد، متوجه شدم همسرم به من خیانت می کند. دیگر شکّم به یقین تبدیل شده بود، شوکه شده بودم.

وی اضافه می کند: شکستم و گریه کردم باورش مشکل بود اما اتفاق افتاده بود. مدتی گذشت دیگر ادامه این زندگی برایم ممکن نبود و به خاطر تنش و استرس هایی که در این مدت متحمل شدم به گفته پزشک دچار بیماری تنفسی شده ام. به مشاور حقوقی مراجعه کردم و طبق راهنمایی وی مهریه ام را به اجرا گذاشتم اما بعد از مدتی شوهرم متوجه موضوع شد، دیگر مرا به خانه اش راه نداد و مشکل بی پناهی هم بر مشکلاتم اضافه شد، حالا پرونده دیگری مبنی بر ترک نفقه تشکیل داده ام.

وی می افزاید: هر روز سرگردان اتاق های دادگاه هستم. نمی دانم به نتیجه ای می رسم یا نه؟ از این رفتن و آمدن های هر روزه خسته شده ام، تقریبا دو سالی هست که پیگیر هستم ولی هر روز دست خالی باز می گردم.

حرف هایش که تمام شد ایستاد و در راهروی تاریک دادگاه به سمت فرجامی نا معلوم به راه افتاد و از نظر محو شد.

این تنها سرنوشت یکی از صدها زنی است که روزانه به دلایل مختلف و از سر ناچاری به دادگاه مراجعه می کنند و اکثر آنان خواهان مهریه شان به عنوان یک اهرم دفاعی و پشتوانه مالی هستند. اما مطلبی که این زن و اکثر زنان مراجع به دادگاه به آن اذعان دارند روند کند سیستم اجرایی مطالبه مهریه است.

*اطاله دادرسی مشکل اصلی دستگاه قضایی است

منصوره صالحپور، مشاوره حقوقی دادگستری در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه مهریه پشتوانه این زنان محسوب می شود و چگونگی روند اجرایی آن اظهار کرد: مهریه از لحاظ مقررات قانون مدنی حق مسلم زن می باشد و پرداخت آن بر ذمه زوج است.

وی افزود: از زمان تقدیم دادخواست با توجه به اوقات شعب دادگاه، تشکیل جلسه رسیدگی ممکن است چند ماه به طول بینجامد، ضمن اینکه پس از صدور و ابلاغ رای ،برای قطعیت و به اجرا درامدن رای نیاز به طی تشریفات قانونی از جمله گذشتن مهلت های واخواهی و تجدیدنظرخواهی است، که اکثرا مراجعین در رابطه با موضوعات این پرونده ها مخصوصا زنانی که شغل و پشتوانه مالی ندارند و درگیر اختلافات خانوادگی شده اند برای رسیدن پرونده به مرحله اجرا و احقاق حق خود از طولانی شدن زمان رسیدگی گلایه مند هستند.

این مشاور حقوقی در پایان گفت: ضمن اینکه با توجه به هزینه دادرسی در پرونده های مذکور در صورتی که زوجه معسر از پرداخت هزینه باشد ملزم به تقدیم دادخواست اعسار از پرداخت هزینه دادرسی می باشد که مسلما این موضوع نیز روال رسیدگی را طولانی تر می کند.

****************************

از نظر نگارنده، ما قطعا موافق مهریه های نجومی  نیستیم. لیکن درخواست مهریه های حداقلی هم اغلب بی نتیجه است.

اساسا این حق طبیعی و مسلم یک زن در مملکت اسلامی است که مهریه اش ضمانت اجرایی داشته باشد و در کوتاه ترین زمان ممکن به این حق شرعی و قانونی خود دست یابد.

شعار ازدواج سهل، در سایه عمل به قانون مهریه به صورت صحیح و سریع میسر است و البته مراد از مهریه یک مهریه منطقی و معقول مطابق با دین اسلام و احکام شرعی می باشد.

حال سوال اینجاست: آیا دادگاه که مرجع دادخواهی و دستگاه قضایی اجرایی در این مملکت اسلامی می باشد، متوجه این مسئله هست زنانی که در پی مطالبه مهریه، قریب به یک سال در دادگاه ها سرگردانند و گاها از هیچ حمایت مالی برخوردار نیستند هزینه های تامین معاش و دادرسی خود را بایستی چگونه تامین کنند؟

انتهای پیام/ص