به گزارش شبنم همدان چندی پیش طی خبری از نتایج سالها پژوهش و تحقیق اسماعیل قادری در مورد طب سنتی از جمله تولید داروی آفت دهان و تبخال صحبت کردیم. قبل از آن هم چهار سال پیش خبری از موفقیت وی در ساخت داروی تب برفکی در رسانه های کشور منتشر شد. اما با وجود ساخت این دارو ، همچنان در سال جاری نیز استان های غرب کشور درگیر شیوع تب برفکی بوده و تلفات دام هایشان زیان مالی سنگینی را به دامداران وارد کرده است. این در حالی است که در خبرهای منتشر شده اجرای آزمایشی دام های چند استان از جمله اهواز و قزوین و درمان آنها عنوان شدهاست. شنیدن این اخبار در مقابل آمار بالای تلفات دام ، نوعی تناقض بزرگ در ذهن مخاطب ایجاد می کند.سوالی که مطرح می شود این است که  آیا این دارو به بهره برداری رسیده است یا خیر؟ اگر واقعا داروی تب برفکی کشف شده است چرا هنوز شاهد تلفات سنگین در دام ها هستیم؟ به همین منظور برای آگاهی از کم و کیف کار به دفتر این پژوهشگرهمدانی رفتیم تا از چگونگی تولید داروی تب برفکی و علت مرگ و میر دام های استان همدان آگاه شویم.

در صحبت با اسماعیل قادری از آغاز تا انجام کار داروی تب برفکی را دنبال کردیم که در ادامه به اختصار شرح داده خواهد شد.

وی ابتدا در سال 1380 تحقیقات خود را برای ساخت دارو آغاز کرده و پس از سال ها تحقیق و پژوهش شبانه روزی موفق میشود با تلفیق طب سنتی و فناوری نانو و برقرار کردنآشتی بین علم قدیم و جدید ، دارویی بسازد که بشر به آن نیاز دارد و برای درمان بیماری های ویروسی مؤثر است . چیزی که تا قبل از آن همه معتقد بودند درمانی برای آن وجود ندارد.

اولین مرحله آزمایش دارو

این پژوهشگر پس از ساخت دارو حدود سال 83  آزمایش دارو را آغاز میکند که مقارن با شیوع تب برفکی در غرب کشور بوده و آن را بر روی دام های شهر اسدآباد انجام میدهد و نتیجه کار ، غلبه ی داروی او را بر تب برفکی اثبات می کند.

محقق همدانی برای آزمایشات داروی تب برفکی در حدود دو میلیارد ریال هزینه کرده است

در سال 1387 آزمایشات اسماعیل قادری بدون حمایت نهادها و ارگان های دولتی با موفقیت به انجام میرسد. وی برای خرید دام های بیمار و انجام آزمایشات اولیه و ساخت دارو 200 میلیون تومان هزینه و دارویش را بر روی انواع دام و طیور آزمایش کرده و نتایج مثبت و باور نکردنی دریافت میکند و اکنون پس از سال ها آزمایش با اطمینان از قدرت دارویش صحبت می کند.

داروهای او همه موضعی هستند. اما آزمایشات تا مراحل خوراکی نیز پیش رفته است. خوشبختانه در این مرحله نیز داروی تب برفکی نتایج خوبی را بدست آورده که از بی عارضه بودن مصرف آن خبر می دهد.

همچنین بین سالهای 89 تا 91 در هجوم تب برفکی از افغانستان ، قادری از موقعیت استفاده کرده و دارو را به صورت کاملاً رایگان و داوطلبانه به دامداران میدهد و در آن زمان بیش از 5000 رأس گاو از مرگ حتمی نجات می یابند که به گفته او صاحبان دامها میتوانند بر این ادعا شهادت دهند.

درخواست های پی در پی  برای صدور مجوز ساخت دارو

این محقق پس از اتمام مراحل تست داروی تب برفکی و اطمینان کامل از اثر بخشی آن ، ابتدا به سازمان دامپزشکی مراجعه کرده و اولین درخواست خود را در تاریخ 4/3/89 برای اخذ مجوز ساخت داروی تب برفکی به این سازمان ارائه میدهد. اما متأسفانه هیچ جوابی از سوی مسئولین دریافت نمیکند. وی پیرو نامه نخست، نامه دوم را مجدداً در 27/ 7 /89 به دامپزشکی می فرستد. اما در دومین درخواست پاسخ های عجیب و نا امید کننده ای دریافت می کند.

مسئولین دامپزشکی وقت، ابتدا گفته های وی را نمی پذیرند و پس از توضیحات و آوردن شواهد کافی با مشکل تراشی های پی در پی و سنگ اندازی های آشکار درخواست وی را نادیده می گیرند. این ماجرا تا جایی پیش می رود که قادری در مقابله با حرف مسئولان دامپزشکی که کمبود بودجه و پر هزینه بودن آزمایش مجدد را بهانه می کنند، پیشنهاد میدهد که هزینه آزمایش و خطای مجدد را شخصاً تأمین کند که پذیرفته نمیشود و باز هم سعی می کنند وی را منصرف کنند.اما او که سالها عمر و جوانی خویش را صرف این کار کرده است بر درخواست خویش اصرار می ورزد تا داروی ساخته شده اش را برای آزمایش به انستیتو رازی و از آنجا به انستیتو پاستور می فرستند.

در سال 1391 که تعداد 3000 گاو و گوسفند به تب برفکی مبتلا می شوند از انستیتو پاستور با قادری برای آزمایش دارو تماس گرفته میشود و مسئول وقت ، ضمن تشکر از وی ، طی نامه هایی که تصویر آن موجود است به رئیس دانشگاه بوعلی سینا و رئیس دانشگاه نیز این موفقیت بزرگ را به وزیر علوم تبریک میگوید. اما متأسفانه هنگامی که وی مجدداً برای اخذ مجوز به سازمان دامپزشکی مراجعه می کند باز هم با مجوز تولید دارو موافقت نمی کنند. پس از اصرار برای اخذ مجوز به او پیشنهاد می کنند داروی خویش را با نام ضدعفونی کننده مطرح کرده و مجوز بگیرد. این مخالفت مسئولین ، او را از ادامه راه نا امید می کند.

شیوع تب برفکی در سال 94 و تصمیم جدید اسماعیل قادری

اما سال 1394 و شیوع سونامی وار تب برفکی در کشور روح بزرگ این محقق را به درد می آورد و این بار به خاطر کمک به دامداران مسیرش را تغییر میدهد و تصمیم می‌گیرد دارو را با نام ضد عفونی کننده تولید کند و به سرعت برای اخذ مجوز با ادارۀ صنایع وارد مذاکره می شود. وی این بار دارو را با نام نوعی ضدعفونی کننده بر پایه فلزات مطرح کرده و مجوز و پروانه تأسیس آن را از اداره صنایع میگیرد. اما متأسفانه سازمان دامپزشکی باز هم با مداخله وارد عمل شده و کارگاه وی را ضبط می کندو با تهدید به زندان وی را با تعهدنامه کتبی مبنی بر عدم تولید بدون مجوز سازمان دامپزشکی ، از کار باز می دارد.

تولید دارو و درمان دام ها در همدان در حالی متوقف میشود که اسماعیل قادری در همان سال (1394) داروی تب برفکی را برای استان های اردبیل، شیراز و سیستان و بلوچستان ارسال کرده و همه دام های آنها درمان میشوند.

ورود داروی تقلبی به بازار

در این هنگام، پس از جلوگیری از تولید داروی تب برفکی دارویی با نام «نانو سیل» وارد بازار می شود که بر روی جلد آن همان ترکیبات داروی قادری نوشته شده و ادعا می کنند که یک داروی وارداتی است.

با بررسی های به عمل آمده بر روی دارو مشخص میشود محتویاتش با برچسبی که بر روی آن نصب شده کاملاً متفاوت بوده و چیزی جز ترکیبات آب در آن وجود ندارد. اعتراض اسماعیل قادری برای تولید و پخش دارویی با نام مشابه اما تقلبی و جلوگیری از تولید داروی شفابخش وی راه به جایی نمی برد و با جواب های بی ربط به نوعی او  را دست به سر می کنند.

در سفر یکی از مسئولان وقت وزارت بهداشت به استان همدان ، اسماعیل قادری از فرصت استفاده می کند و با وی ملاقات میکند و ماجرا را شرح میدهد که ایشان پس از استعلام از تهران می گوید داروی موجود در بازار مجوز نداشته و قادری را به اقدام دوباره برای اخذ مجوز تشویق می کند.

در سال جاری نیز دوباره در تاریخ 8/3/95 درخواست مجوز داروی تب برفکی را برای سازمان دامپزشکی می فرستد اما تا کنون هیچ پاسخی دریافت نکرده و سرنوشت غم انگیز داروی تب برفکی همچنان تاریک و مبهم باقی مانده است.

تنها خواستۀ یک  پژوهشگر خسته و نا امید از مسئولان

اسماعیل قادری پس از سالها تحقیق و پژوهش و صرف عمر و جوانی هیچ انتظاری از مسئولان کشور جز «راستی آزمایی» گفته هایش ندارد. وی می گوید انتظار من این است که تمام دام های مبتلای یک منطقه را به من بسپارند و برای راستی آزمایی ادعایم بخواهند آنها را درمان کنم .

جای بسی تأسف است که تلاش ها و درخواست های این پژوهشگر و محقق بزرگ به عنوان یک مکتشف داروی ضد ویروس که تمام هزینه های سنگین تحقیقاتش را شخصاً تأمین کرده و هیچ زحمتی برای مسئولان نداشته ، مدت 7 سال است بی ثمر مانده و سازمان دامپزشکی همچنان سیاست بی تفاوتی را نسبت به این موضوع دنبال میکند. متأسفانه خود او نیز به دلیل مشغله های پژوهشی و فعالیتهای علمی و بزرگ دیگری که در دست آزمایش دارد هرگز شکایتی به مسئولین رده بالای استان نکرده است.

اسماعیل قادری با نیت کمک به مردم کشورش سالها خالصانه بدون اینکه کوچکترین هزینه ای از نهادها و ارگان های ذی ربط دریافت کند پژوهش کرده و سرمایه مالی خودش را وقف این کار کرده است و اکنون خسته و دلشکسته چشم انتظار حمایت مسئولان است.

حاصل عمر و جوانی یک محقق با اقدامات غیر مدبرانه ، در نطفه خفه شده است. هرچند روح بزرگ ، پویا و انسان دوست قادری ، وی را هرگز متوقف نکرده و همچنان در زمینه های مختلف در حال تحقیق و آزمایش بوده و به اکتشافات بزرگی در زمینه های صنعتی و پزشکی دست یافته است که مجال تشریح و توضیح آنها در این گزارش نیست ، اما بیم دارد که با همه کارها و اکتشافات وی به این صورت برخورد شود.

دردناک ترین بخش ماجرا اینکه اگر امروز که اسماعیل قادری به عنوان انسانی فرهیخته و میهن پرست همه توان علمی و مالی خویش را صرف پیشرفت و نجات کشورش کرده است، نادیده گرفته شود بزرگترین خیانت را اول در حق علم و بعد درحق کشور کرده ایم و باید شاهد نا امیدی و دلسردی همه محققان و مهاجرت آنها یکی پس از دیگری باشیم.  

داروی تب برفکی که حاصل 15 سال تلاش و تحقیقات خستگی ناپذیر این پژوهشگر ارزنده است با بی مهری مسئولان به جای اینکه به عنوان سلاحی برای مبارزه با این بیماری در کشور استفاده شود به زندانی شدن در چهاردیواری آزمایشگاه اسماعیل قادری محکوم شده است.

اینجاست که باید از این مسئولان محترم پرسید: وظیفه سازمانی و انسانی شما دقیقاً چیست؟ نجات دام ها و کمک به جامعه یا ایجاد اخلال در کار تولید و پیشرفت کشور؟

اگر واقعاً از زیان های مالی ناشی از تلفات دام به کشورآگاه هستید و برای پیشرفت جامعه دل می سوزانید و اگر با شایستگی بر مسند خویش نشسته اید چرا چشمانتان را بر روی مسئله ای به این بزرگی می بندید. به راستی، آزمایش گفته های این پژوهشگر در این حد ناممکن است؟

چطور ممکن است در شرایطی که تأکید مقام معظم رهبری و سیاست های نظام جمهوری اسلامی بر روی تولید داخلی و اقتصاد مقاومتی است، مسئولان ذی‌ربط تا این حد اهمال ورزیده و در مقابل تولید داروی داخلی بایستند. مگر سیاست های آنها همسو با سیاست های نظام نیست؟ 

از سوی دیگر توجیه این سیاست یک بام و دو هوا که در آن داروی تقلبی و بدون مجوز به راحتی در سراسر کشور توزیع می شود و داروی شفابخش و مؤثر در بی تدبیری زندانی می گردد چیست؟ امید که مسئولان ذی‌ربط پاسخ مناسبی برای مردم و جامعه علمی کشور داشته باشند.

به عنوان پیشنهاد از مسئولان ارشد استان به ویژه جناب استاندار محترم تقاضامندیم ، با توجه ویژه در رفع موانع موجود جهت ثبت و تولید اینگونه داروها و تولیدات صد در صد داخلی همکاری نموده و نه فقط در حیطه شهر خویش بلکه در سطح جهانی و برای کمک به بشریت  خدمت کنند.

انتهای پیام /