به گزارش شبنم همدان به نقل از خبرگزاری مهر : یک روز گرم خردادی در طبیعت اطراف شهر بروجرد، سایه‌روشنی را پیدا می‌کنیم تا بشود گرمای ماه آخر بهار را تاب آورد؛ دشت را سکوت خاصی برداشته است، شبیه همان ضرب‌المثل «آرامش قبل از طوفان»!

با دختران نینجاکار به طبیعت اطراف شهر بروجرد آمده‌ایم، قرار است آن‌ها تمرین کنند و ما هم یادداشت برداریم، از فضای تمرینات سختشان، از مبارزه کردن و حتی از مهربانی‌هایشان!

هرچقدر که حرکات ورزشی در این رشته جسورانه است، روحیاتشان اما آرام و روابطشان گرم و صمیمانه است، «بی‌پروای آرام» شاید لقب بدی برای این ورزشکاران نباشد.

مربی‌شان می‌گوید که هفته‌ای یکی دوبار تمرین در طبیعت دارند، برای آماده‌سازی جسم و ذهن. اما این سوای تمریناتشان در باشگاه است.

باید بشه...

طبیعتی که دختران نینجا کار در آن تمرین می‌کنند می‌تواند کوه باشد یا جنگل و گاهی وقت‌ها دشت؛ هرکدام از این فضاها تمرینات خود را می‌طلبد و دخترها یاد می‌گیرند که در هر شرایطی چگونه مبارزه کنند.

رؤیا دیوکان مربی دختران نینجاکار بروجردی نیروهای حرفه‌ای فعال در این زمینه را ۱۰ نفر اعلام می‌کند و البته یادآور می‌شود که بین ۴۰ تا ۵۰ نفر هم به‌صورت آزاد نینجا کار می‌کنند.

از سن و سال خانم‌های فعال در این رشته ورزشی می‌پرسیم و می‌گوید که از سه‌ساله داریم تا ۴۰ ساله! و حتی خیلی از افرادی که به سراغ این رشته آمده‌اند سابقه ورزشی هم نداشته‌اند.

«باید بشه!» این شعار رؤیا دیوکان است، می‌گوید می‌خواهیم بگوییم زنان ایرانی می‌توانند از پس هر کاری بربیایند، «توانستن» اصل حرف‌هایش است.

سرعت، چابکی، قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل تنها بخش‌هایی از تمریناتی است که دختران نینجاکار انجام می‌دهد و هرکدام روش‌ها و شیوه‌های خود را دارد.

دفاع شخصی، کار با سلاح، تمرین ذهن، انواع مبارزه‌ها، کار با سلاح‌های پیشرفته و ... هم از دیگر کلیدواژه‌های این رشته جذاب است.

رزمی‌کارها بهترین آدم‌های روی زمین!

از انگیزه‌هایشان می‌پرسیم، یکی از ورزشکاران می‌گوید که اول‌ازهمه برای دفاع از خود سراغ این رشته آمده است، می‌گوید که باید یک خانم بتواند از خودش و وسایلش در شرایط مختلف محافظت کند.

رؤیا دیوکان بالا بردن توانایی خانم‌ها را از دیگر انگیزه‌های فعالان در این رشته می‌داند و می‌گوید: می‌خواستیم نشان دهیم که خانم‌ها در جامعه رزمی هم حرفی برای گفتن دارند.

دیوکان در رشته‌های مختلف رزمی کار کرده است و از سال ۸۹ مربیگری می‌کند، از اساتید این رشته در ایران می‌گوید و بنیان‌گذار آن اکبر فرجی که جزو شش‌نفری است که دان ۱۵ جهانی را دارد.

کمی با ورزشکاران از تلقی مردم می‌گویم و به شوخی از پیام‌هایی که گاهی در فضای مجازی می‌گذارند، اینکه احتمالاً باید اهل دعوا باشند و در روابط خود کم‌وبیش بتوان رگه‌هایی از خشونت را پیدا کرد!

از حرف‌هایم جا نمی‌خورند ولی می‌خندند، رؤیا دیوکان می‌گوید: رزمی‌کارها بهترین آدم‌های روی زمین هستند!

بعد از کمی مکث «بهترین» را توصیف می‌کند: رزمی‌کارها مهربان‌ترین و صبورترین افرادی هستند که تابه‌حال دیده‌اید. انرژی منفی‌شان در کلاس‌ها و تمرینات خالی می‌شود و به تجربه دیده‌ام که بهترین مادرها برای بچه‌هایشان و بهترین همسر برای شوهرانشان هستند.

اهل دعوا نیستیم

در میان فعالان این رشته خانم‌های متأهل هم وجود دارند که در درجه اول برای سلامت جسم و به نیت یادگیری دفاع شخصی به این کلاس‌ها آمده‌اند، آن‌ها می‌گویند که ورزش کمک می‌کند که مادرانی سالم باشند و البته نینجا به صبوری و تمرکز ذهن آن‌ها هم کمک کرده است.

از رؤیا می‌پرسم که تابه‌حال دعوا هم کرده است، دوباره با همان قاطعیت پاسخ سؤال قبلی می‌گوید: رزمی‌کارها اهل دعوا نیستند. اساساً ما « نینجوتسو» را برای دعوا در خیابان یاد نمی‌گیریم، اول اینکه قرار است به تمرکز ذهن و سلامت جسممان کمک کند و دوم اینکه در شرایطی که نیاز باشد بتوانیم از خودمان دفاع کنیم.

«نینجوتسو» ۵۰ سالی می‌شود که ثبت‌شده است، المپیکی نیست اما مسابقات ملی و برون‌مرزی دارد. بیشتر از ۲۲ هزار نفر در ایران در این رشته فعالیت دارند و بانوان بروجردی هم در مسابقات ملی و بین‌المللی توانسته‌اند افتخارآفرین باشند.

دیوکان معتقد است که این رشته بیشتر «هنر» است، و مدام کنار نام «رزمی» لقب هنری آن را می‌آورد. قبلاً کار مربیگری درزمینهٔ دفاع شخصی را هم انجام داده و حتی می‌گوید پیشنهاداتی از خارج کشور برای حفاظت و دفاع شخصی هم داشته است، اما ترجیح می‌دهد همین‌جا کار تدریس و مربیگری‌اش را ادامه دهد.

می‌گوید که بیشتر مردم فعالان در رشته‌های رزمی را آدم‌هایی جدی، خشن و عصبانی می‌بینند درحالی‌که اصلاً این‌طور نیست. حتی تأکید می‌کند که بعضی از آقایان خودشان برای ثبت‌نام خانم و دخترانشان سراغ باشگاه می‌آیند.

معتقد است که در یکی دوسال اخیر اقبال به رشته ورزشی نینجا بیشتر شده است و خانم‌ها هم حرفی برای گفتن دارند.

یک رشته لطیف و زنانه

سکوت می‌کنم تا حرف‌هایش را با جملات دیگری ادامه دهد؛ رؤیا می‌گوید که نینجا هنری قشنگ و زنانه است، نرمی و لطافت خود را دارد و شاید برای همین است که فکر می‌کند باید نگاه مردم به این رشته تغییر کند.

« اعتمادبه‌نفسمان را افزایش می‌دهد»، این جمله را می‌توان در کلام بیشتر دخترهای حاضر در تمرین دید، از جوان‌ترین تا مسن‌ترینشان.

تمرینات معمولاً گروهی انجام می‌شود و برای اینکه در فرآیند تمرین ورزشکارها آسیب نبینند معمولاً از ورزشکاران و هنرجویان درجه بالا استفاده می‌شود که توانایی فیزیکی بیشتر و تجربیات جدی‌تری در این زمینه دارند.

رؤیا دیوکان می‌گوید که رزمی‌کارها از هنر خود سوءاستفاده نمی‌کنند و تنها در شرایطی که نیاز است از هنر خود بهره می‌گیرند و تا حد ممکن تلاش می‌کنند با خونسردی کامل در موقعیت‌های مختلف عمل کنند.

مشکلاتی به اندازه «خیلی»

از مشکلات می‌پرسیم و انگار که تمام طول مصاحبه منتظر باشد به این بخش برسیم می‌گوید: مشکلات «خیلی» زیاد است. کلمه «خیلی» را آنقدر مشدد و مکرر می‌گوید که احتمالاً یک‌بار نوشتنش در گزارش عمق مشکلات خانم‌های فعال در این رشته را نشان نمی‌دهد.

دیوکان گلایه‌منداست که به بانوان رزمی‌کار توجهی نمی‌شود، نه امکانات مناسبی اختصاص می‌دهند و نه بعد از توفیق در مسابقات کشوری و انتخاباتی آسیایی خبری از تشویق و حمایت است.

رؤیا می‌گوید که بیشتر هزینه‌ها را از شخصاً پرداخت می‌کنند و در گرما و سرما بدون هیچ پشتیبانی تمرین می‌کنند. مخاطب حرف‌هایش مسئولان در فدراسیون و وزارت ورزش و جوانان و مسئولان استانی ذیل این نهادها است.

این دخترها با شعار «توانستن» هر محدودیتی را شکسته‌اند، می‌گویند که آمادگی دارند برای دفاع شخصی و حتی مبارزه تن‌به‌تن در مقابل دشمن. امیدوارند که روزی بتوانند از توانمندی‌شان در دفاع از کشور و هم‌وطنانشان استفاده کنند.

معجزه زن ایرانی

دیوکان می‌گوید: خانم‌های ما به این جرات و شجاعت رسیده‌اند که در برابر هر دشمنی بایستند. تمرینات اختفا و استتار و زندگی در شرایط سخت را دارند و در گرما و سرما تمرینات سخت انجام می‌دهند. ته حرف‌هایش می‌گوید که با همه زنانگی که لازمه مادری و همسری است این دختران برای خودشان «مردی» شده‌اند.

رؤیا می‌خواهد همه خوبی‌های این ورزش را کنار هم بگذارد تا بازهم تأکید کند که نینجا هنر زندگی کردن است، هنری که قدرت تفکر خانم‌ها را بالا می‌برد و آن‌ها را تبدیل به آرام‌ترین همسر و مادر می‌کند.

چند تا از کامنت هایی که برای گزارش تصویری تمریناتشان آمده است را برایش می‌خوانم و به شوخی می‌گویم که مخاطبان برای شوهرهای این خانم‌ها دل سوزانده‌اند؛ لبخندی می‌زند و ته حرف‌هایش بازهم می‌گوید که ما اهل کتک‌کاری نیستیم!

حرف در مورد بانوان نینجاکار بیشتر از حرف‌هایی است که زیر عکس‌هایشان در فضای مجازی می‌نویسیم و می‌خوانیم، در میان آن‌ها دخترها، مادرها و همسرهای قوی وجود دارد که در عین اینکه مهربان‌ترین و صبورترین هستند می‌توانند در شرایط سخت گلیمشان را از آب بیرون بکشند، این معجزه زن ایرانی است که می‌تواند تام و تمام و گاه بی‌نظیر باشد.

انتهای پیام/ص