پای درد دلش که می‌نشینی؛ کوله باری از غم را به دوش می‌کشد، اما حرفی نمی‌زند؛ نه از چشمانش متوجه می‌شوی و نه از حرف‌هایی که به زبان می‌آورد، دلتنگ است، دلتنگ روزهای گذشته، آن که اکنون مثل سرو ایستادگی کرده و عزیزترینش را در راه خدا داده است.