در جامعه اسلامی که یک دولت اسلامی مسئول رسیدگی به امور آن است، همه مردم نیاز به یک سری اقدامات اساسی از سوی دولت دارند تا بتوانند چرخ زندگی خود را حول این برنامه ها به نحو شایسته ای بچرخانند . از جمله این اقدامات، برنامه ریزی صحیح برای اشتغال است که یک دولت اسلامی باید با بسیج تمام امکانات و اتخاذ سیاست های مناسب زمینه اشتغال جوانان و همچنین فارغ التحصیلان دانشگاهی را فراهم آورد. دولت و مسئولین ما باید در مرحله اول نیازهای جامعه اسلامی و همچنین منطقه ای را برآورد کرده و طبق آن به ایجاد رشته های دانشگاهی بپردازد تا به هنگام فارغ التحصیلی جوانان ، آنها را به کار گیرد. این گونه اقدامات از هدر رفت سرمایه هم در بحث ایجاد رشته های تحصیلی و هم نیروی انسانی جلوگیری می کند.

از حمله وظایف دیگر دولت در جامعه اسلامی در بحث تقویت اقتصاد مقاومتی، تامین کالاهای مورد نیاز مردم است که در این زمینه نیز با توجه به مورد اول و بستر سازی لازم، استفاده از کالاهای تولید داخل در اولویت قرار می گیرد که هم تولیدکنندگان داخلی دلگرم می شوند و هم در بحث اشتغالزایی کمک شایانی می شود.

دولت اسلامی می تواند با برنامه ریزی صحیح و تشویق به استفاده از کالاهای داخلی، مانع ورود کالاهای غیر ضروری خارجی شده و همچنین جلوی خروج ارز از کشور را بگیرد.

از جمله وظایف دیگری که می توان در بحث اقتصاد مقاومتی برای دولت قائل بود، حمایت از تولیدات داخلی و کارخانه ها و کارگاه های ملی است که دولت می تواند از بنگاه های زود بازده حمایت کند و با هماهنگی با سیاست های پولی و مالی بانک مرکزی در خصوص ارائه تسهیلات و همچنین افزایش کیفیت تولیدات داخلی از ظرفیت کارخانه و کارگاه های داخلی حمایت کند.

به نظر می رسد دولت اسلامی در زمینه اقتصاد مقاومتی وظایف مهم و متعددی دارد که در ادامه می توان از داشتن نظام بانکداری اسلامی و ساماندهی نظام مالیاتی نام برد که اگر دولت بتواند به خوبی به وظایف خود عمل کند و در امر تصمیم گیری و برنامه ریزی موفق عمل کند ملت با داشتن اقتصادی مقاوم از یک ابزار قدرتمندی برخوردار می شود که دیگر تحت فشار تحریم های بیگانگان دچار تصمیم های زود و نابهنگام نمی گردد و با سیاست دیگری وارد مذاکرات می شود و از موضع قدرت با طرف مقابل برخورد می کند. به هر حال مردم نیز باید در رسیدن به این امر دولت اسلامی را کمک کنند تا در واقع شعار سال به معنای واقعی تحقق یابد.

یادداشتی از اعظم مرادی صالح

انتهای پیام/ن