جامعه مذهبی ایران در دوره قاجار، روزه خواری را بر نمی تافت. چنانچه اگر کسی می خواست خود را به مریضی بزند و روزه نگیرد، هیچ طبیبی را گیر نمی آورد که برای او گواهی بیماری صادر کند و حتی طبیبان یهودی نیز حاضر نبودند که شأن و احترام طبابت خود را خرج روزه خواری دیگران کنند. بنابراین افراد روزه خوار، به شدت تحت فشار اجتماعی قرار داشتند و کوشش بسیار می کردند تا روه خواری خود را پنهان کنند.

آری او به پاس همه سال های خدمت به دین خدا و حضرت محمد (ص) مزد خود را از خداوند سبحان می گیرد و صاحب صاحب دختری می شود که همه جهان فدای تاری از زلف او است.

نحوه بازنمایی الگوهای روابط مدرن در رسانه ملی همیشه صورتی هدفمند داشته اند، به طوری که هیچ وقت با بازنمایی مثبت و خوب نمایی همراه نبوده اند و بر خلاف گفتمان سنتی، ایماژ غالب آن به شدت منفی و ویرانگرانه به تصویر کشیده شده است.