ترس از فرزندآوری و تبعات احتمالی آن در وجود زنان شاغل

زنانی که در پیچ و خم تلاش های هر روزه، خود را فراموش می کنند و با گذشت سال ها به این حقیقت تلخ که اکنون از سن ازدواجشان گذشته است، می رسند.

اما روی دیگر این موضوع زنانی هستند که در خانه پدری بدون درک مشکلات، آزادانه زندگی رومزه می گذرانند و با تصمیم به ازدواج، وارد دنیای مستقل و مسئولیت هایی که تنها خودشان باید بار آن را بر دوش بکشند، می شوند.

* دنیای شیرین زنانه

ازدواج را، ورود به زندگی رویای در کنار مرد رویاهای خود می بیند و با رویابافی های دخترانه وارد زندگی مستقل می شود، در روزهای اول همه چیز شیرین است، آشپزی های دست و پا شکسته، خانه داری، رسیدگی به امورات و غیره.

با گذشت یکسال، کم و کاستی های زندگی ذهنش را درگیر می کند، تلاش شبانه روزی همسرش، خستگی ناشی از ساعت طولانی کار و حقوقی که کفاف اجاره بهای خانه را نمی دهد، چه رسد به مایحتاج زندگی...

زن با خود می اندیشد که چطور می شود همسرش را از ناله های شبانه و خستگی کار نجات دهد، در روزهای اول به فکر شاغل شدن می افتد اما در گوشه ذهنش می داند که همسرش مخالف است.

موضوع را با همسرش مطرح می کند و با مخالفت او مواجه می شود بنابراین تصمیم می گیرد که از فکر شاغل شدن بیرون بیاید.

زندگی با سختی می گذرد و به سال دوم می رسد، اجاره بها و هزینه ها 2  برابر می شوند، بنابراین فکر اشتغال در ذهن زن جان دوباره می گیرد این بار با مطرح شدن این موضوع همسرش به شاغل شدن او رضایت می دهد.

با تلاش های شبانه روزی شغلی مناسب دست و پا می کند، دیگر هر دو وقتی به خانه می رسند خسته از کار به سرعت بساط شام را می چینند و با کوتاه ترین جملات با یکدیگر حرف می زنند چرا که هر کدامشان در فکر برنامه شغلی فردا هستند.

به نظر می رسد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی 11 اسفند ماه سال گذشته، طبق بند (ب) ماده 118 لایحه برنامه ششم توسعه با تصویب کاهش مرخصی تشویقی مردان شاغل در قوای 3 گانه در بخش‌های دولتی، عمومی و غیردولتی از 14 به 3 روز، ترس از تصمیم گیری زوج های جوان به فرزندار شدن را افزایش داده اند چرا که مردان پس از به دنیا آمدن فرزند، با حجم وسیعی از کارهای ضروری مانند دردسرهای اداری بیمارستان، ترخیص همسر، دارو و خرید مایحتاج رو به رو می شوند و با مرخصی 3 روزه حتی نمی توانند در روزهای سخت، لحظات آرامش بخشی را در کنار همسر و فرزند خود تجربه کنند.

زنانی که علاقه‌ای به بچه‌دار شدن ندارند، اغلب مورد انتقاد اطرافيان هستند، اما آنها معمولا دلايل خاص و گاهاً منطقی برای اين انتخابشان دارند.

کاهش تمایل به فرزندآوری تقریبا در سراسر جهان دیده  می شود. از زمانی که زندگی شهرنشینی و مهاجرت به شهرهای بزرگ گسترش یافت، شیوه زندگی مردم هم تغییر کرد و تمایل به فرزندآوری هم کمتر شد.

*دلایل کاهش تمايل زنان به فرزند داشتن 

علیرضا سفیدچیان روانپزشک و متخصص اعصاب و روان، مهمترین دلایل عدم تمایل زنان به بچه دار شدن را ترس از محدودیت عنوان کرد و گفت: برخی از زوجین اعتقاد دارند که آزادی آنها و لذت بردنشان از زندگی با تولد یک بچه به پایان می‌رسد. آنها می‌گویند با وجود او در زندگی نمی‌توان به اهداف و آرزوهای خود دست یافت.

سفیدچیان به قوانین نامناسب برای فرزندآوری خانم‌های شاغل اشاره کرد و افزود: باید پذیرفت که خانم‌های زیادی شاغل هستند و درآمد آنها برای خانواده‌های زیادی لازم است، ولی قوانین وضع شده برای زن شاغل، خانواده و زندگی مشترک او بسیار نامناسب و آسیب‌ زا است.

وی با تأکید بر وضعيت اقتصادی خانواده ها، گفت: فرزندآوری بدون شک هزينه‌ های بالايی از جمله هزينه‌های زايمان، مخارج ضروری برای بزرگ کردن يک کودک و غیره دارد که در کنار بسياری ديگر از مخارج، فرد ترجيح می دهد قبل از آن شرايط مالی خود را بهبود بخشد.

 این روانپزشک با اشاره به راهکارهای برون رفت و کمک به تصمیم گیری صحیح برای فرزند آوری، گفت:

* باورهای خود را تغیر دهید: اینکه بچه‌ها به علت شیرینی وجودشان نه تنها مانع لذت بردن از زندگی نمی‌شوند بلکه خودشان هدفی نو را به زندگی می‌آورند. وجود کودک اهداف را طبقه‌بندی و قابل دست یافتن کرده و راه و انگیزه رسیدن را تقویت می‌کند.

* تصمیم گیری برای بچه دار شدن در زمان مناسب، عاقلانه و آگاهانه باشد.

* تجدیدنظر در مورد رابطه‌ و میزان شناختی که همسران از زندگی مشترک دارند.

* تلاش مضاعف دولتمردان در ارتقا شاخص های اقتصادی، اجتماعی و بهبود وضعیت کسب و کار

* آموختن‌ مهارت‌های زندگی فردی و زوجی به نوجوانان( به ویژه دانش‌آموزان و دانشجویان)

* کسب آگاهی های لازم در خصوص بهترین سن بارداری و عوارض بارداری در سنین بالا

* مشورت با پزشک خانواده و مشاور برای فرزند‌آوری

* وضع و تصحیح قوانین حمایتی و اجتماعی از زنان باردار و شاغل در جهت افزایش امنیت شغلی و رفع ترس از آینده

* ایجاد و گسترش بیمه "زن خانه دار"

* گذراندن دوره‌های پیش از ازدواج (شامل آموزش مهارت‌های یافتن و انتخاب صحیح همسر و نیز دوره‌های ایجاد و پرورش مهارت‌های زندگی زوجین و مهارت‌های فرزند پروری و داشتن خانواده سالم)

* تبلیغ و تعمیق مسئله "تقدس مادری"

* ایجاد مراکز نگهداری و تفریحی مناسب در محل کار

* پیشگیری و درمان ترس های بیمارگونه و مبالغه‌آمیز زوجین(به ویژه خانم ها) در مسئله مادری که به عنوان یک اختلال روانپزشکی و نداشتن مهارت‌های لازم در فرزند پروری و اعتماد به‌ نفس پایین است.

حال اینکه فردی مادر شدن را دوست داشته باشد یا خیر، به جهان‌بینی‌ و مبانی فکری او ارتباط دارد، اینکه خودش را کجای این جهان تعریف می کند؟ 

اما از سوی دیگر نمی توان واقعیت های جامعه امروز و وضعیت نابسامان اقتصادی خانواده ها را نادیده گرفت.