به گزارش شبنم ها، سمانه عبداله‌پور افزود: برخی مصرف‌کنندگان موادمخدر به طور راسخ اعتقاد دارند که من ظرفیتم دست خودم است، با بقیه فرق دارم، با یکی دو بار مصرف که کسی معتاد نمی‌شود یا من می‌توانم هر وقت خواستم مواد را کنار بگذارم در حالیکه همه افراد مثل هم هستند و وقتی در این وادی بیفتند همه گرفتار می‌شوند و نمی‌توانند مواد را کنار بگذارند. ریشه مشکل هم در همین باورهاست پس باید افراد را آگاه کرد و باورها و عقاید غلط را اصلاح کرد.

وی اظهارکرد: در جامعه ما یک عده افراد خوب، سالم و البته اندک وجود دارند، در مقابل یک گروه آسیب‌دیده و آسیب‌رسان داریم که عده اینها نیز زیاد نیست. در عوض بین این دو گروه، عده بسیار زیادی افراد بلاتکلیف داریم که ممکن است بر اثر نادانی و ندانم کاری به سمت گروه آسیب‌دیده بروند. به همین دلیل مهمترین گام برای اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر این است که باید روی آگاهی افراد جامعه کار شود.

عبداله پور، خانواده را یکی از نهادهای بنیادی جامعه دانست که افراد بسیاری از امور را از آن یاد می‌گیرند و ادامه داد: پایه‌های اجتماعی شدن و ارتباط با دیگران از این نهاد اجتماعی ریشه می‌گیرد، بنابراین با کارکردها و نقش‌های مختلفی که خانواده دارد، در زندگی اجتماعی انسان نقش مهمی را ایفا می‌کند، در صورتی که نیازهای خانواده اعم از نیازهای جسمانی یا روانی به نحو مطلوب برآورده شود، کانون خانواده در تربیت صحیح فرزندان و انجام کارکردها و نقش‌های خود موفق‌تر خواهد بود و در غیر این صورت یعنی زمانی که نیازهای خانواده حل نشود، خانواده با مشکل روبه‌رو می‌شود.

وی اضافه کرد: یکی از این مشکلات، رسوخ اعتیاد به خانواده و مبتلا شدن جوانان به این بلای خانمانسوز است، به همین دلیل خانواده‌ها باید تمام تلاش خود را در پیشگیری از ابتلای جوانان به اعتیاد داشته باشند و با تربیت صحیح فرزندان، آنان را برای زندگی سالم در جامعه مهیا کنند.

به گفته این جامعه‌شناس، دولت برای فرهنگسازی در حوزه کاهش مصرف مواد مخدر و روانگردان‌ها بودجه اندکی در اختیار دارد در عین حال ایفای نقش تربیتی خانواده برخلاف دولت نیاز به پول ندارد، به همین دلیل ضروریست خانواده‌ها را درگیر مبارزه با مواد مخدر کنیم.

عبداله‌پور افزود: متاسفانه در جامعه امروزی خانواده‌های ما نسبت به این مسائل بیخیال شده‌اند، آموزش و پرورش هم دست روی دست گذاشته و برای آموزش مهارت‌های زندگی به دانش‌آموزان تلاش چشمگیری نمی‌کند پس نگوییم چرا اعتیاد در کشور کم نمی‌شود.

وی تصریح کرد: خانواده‌ها امروز بیشتر درگیر این هستند که فرزندانشان چه نمره‌ای می‌گیرند و از دوره ابتدایی آنها را به تست زنی وادار می‌کنند، یعنی بچه‌ها تک بعدی بار می‌آیند، غافل از اینکه اعتیاد می‌تواند آنان را گرفتار کند.

این جامعه‌شناس خاطرنشان کرد: آگاه شدن از مضرات مواد مخدر و تبعات منفی آلوده شدن به آن، قرص ندارد که یک دانه‌اش را بخوری و دیگر در مقابل مواد و خطراتش مصون بمانی بلکه باید از کودکی طوری بزرگ شوی که یاد بگیری باید از مواد مخدر دوری کرد.

عبداله پور، وظیفه آگاه کردن فرزندان را بر عهده خانواده دانست و گفت: خانواده باید بر فرزند نظارت داشته باشد، باید محیط خانه را محیطی قانونمند کند تا فرزند تبعیت از قوانین خانواده را یاد بگیرد،با اصول فرزندپروری آشنا باشد و مهارت‌های زندگی را به او یاد بدهد. پدر و مادر نباید فرزند را تن پرور، بی‌مسوولیت، بی صبر و لذت جو بار بیاورند.

وی در عین حال نقش آموزش و پرورش را نیز در مقابله با اعتیاد ضروری دانست و افزود: کارشناسان آموزش‌وپرورش باید با شناخت فرهنگ‌های مختلف به شناخت الگوهای مصرف هر قشری بپردازند و به دنبال این باشند که عواملی که در هر فرد ایجاد تمایل برای مصرف مواد می‌کنند را بشناسند.

عبداله‌پور اظهار داشت: باید درک درستی از الگوی مصرف هر فرهنگ و خرده فرهنگ ایجاد و نقشه جامعی تهیه شود و بنا بر آن نقشه و شرایط فرهنگی مختلف برای هر منطقه‌ای برنامه پیشگیرانه طراحی و با توجه به سن دانش‌آموز و سطح درگیری وی با مساله اعتیاد، به او اطلاعات داده ‌شود.

وی اضافه کرد: آموزش مهارت‌های زندگی از جنبه‌های مختلف در مقابله با استرس و عوارض ناشی از آن که ممکن است فرد را به سمت مصرف مواد مخدر صنعتی و روانگردانها سوق دهد، مفید هستند، این آموزش‌ها که عمدتا بر اساس آموزش‌های مبتنی بر نقش بازی کردن و کارگاه‌های بحث گروهی هستند، می‌توانند به فرد کمک کنند که هیجان‌هایش را به درستی بیان و ابراز کند و مهارت "نه گفتن "به فرد کمک می‌کند که در مقابل فشارهای گروه‌های همسال بایستد و بر آنها غلبه کند.

تابناک