علی حلوی را شاید خیلی از شماها نشناسید، اما اگر برحسب اتفاق گذرتان به استان مرکزی بیفتد و سری به شهر ساوه بزنید، می‌بینید خیلی‌ها او را می‌شناسند. کاسب جوانی که مدت‌هاست برای ارتباط با مشتری‌هایش، یک منشور اخلاقی ویژه تعریف کرده؛ منشوری با هفت‌بند بظاهر ساده که برای خیلی‌ها عجیب است و باورنکردنی بخصوص مشتری‌هایی که برای اولین بار پا به مغازه میوه‌فروشی عموعلی می‌گذارند و به درستی جمله‌هایی که روی تخته وایت بورد انتهای مغازه به عنوان منشور کاری و اخلاقی عموعلی به چشمشان می‌خورد، باور ندارند. اتفاقی که باعث شده خیلی‌ها به این فروشنده 32 ساله لقب کاسب باانصاف را بدهند؛ کاسبی که یک اعتقاد بیشتر ندارد؛ روزی رسان خداست.

دیوار خانه خاطره‌هایی عزیز را قاب گرفته؛ پر است از عکس‌هایی با یک دنیا حرف، یک دنیا دلتنگی. فصل مشترک همه آنها تصویر آشنای صاحب خانه است؛‌ سردار شهید حسین همدانی. مردِ این خانه که حالا 9 ماه است پرکشیده به سمت آسمان. تصویر‌ها اولین چیزی است که به چشم می‌آیند،‌ مخصوصا وقتی تازه وارد باشید. آن وقت،‌ عکس‌های قاب گرفته روی دیوار خاکستری رنگ خانه، می‌شوند یک نشانه؛ نشانه‌هایی برای این که فراموش نکنیم به خانه چه کسی پا گذاشته‌ایم؛ نشانه‌هایی که از نزدیکی دو یار و همرزم قدیمی حکایت می کنند؛ مثل تصویر سردار همدانی در کنار سردار قاسم سلیمانی؛ ایستاده شانه به شانه هم.